«Στις 30 Οκτωβρίου 1944, τα πρώτα τμήματα του ΕΛΑΣ έκαναν την εμφάνισή τους, προσεκτικά στην αρχή, στα κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης. Οι τελευταίοι Γερμανοί βρίσκονταν ήδη στο δρόμο για το βορρά παίρνοντας μαζί τους και πολλούς από εκείνους που τάχθηκαν με την υπόθεση του ναζισμού και της Νέας Ευρώπης. Το τελευταίο κομμάτι της πόλης που βρισκόταν κάτω από την εξουσία του κατακτητή και των τοπικών συνεργατών του ελευθερωνόταν. Οι ένοπλοι xωροφύλακες, τρομοκράτες και συμμορίτες, οχυρωμένοι σε κτίρια στο κέντρο της πόλης άρχισαν να παραδίδονται ομαδικά. Τα όπλα που τους έδωσε ο κατακτητής για να δολοφονήσουν αγωνιστές και τον λαό της πόλης πέρναγαν στα χέρια του νικητή ΕΛΑΣ».
Τα λόγια ανήκουν στον καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Γ. Μαργαρίτη, ο οποίος ήταν κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση με θέμα «72 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ», που διοργάνωσε σήμερα η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στο αμφιθέατρο Π. Παναγιωτόπουλος, στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ.
«Η Απελευθέρωση», τόνισε στην ομιλία του ο κ. Μαργαρίτης, «δεν ήταν υπόθεση μίας μέρας, υπόθεση μιας στιγμής, ήταν μια βασανιστική αιματηρή πορεία που ολοκληρωνόταν τη μέρα εκείνη».
«Επρόκειτο για την ολοκλήρωση του νικηφόρου αγώνα που ξεκίνησε στα 1941, από τις πρώτες ημέρες της Κατοχής, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας ανέλαβε το βαρύ και δύσκολο έργο να μεταπλάσει τις μαχητικές διαθέσεις του λαού μας, την άρνησή του να υποταχθεί στον ναζισμό και στον φασισμό όπως την έκφρασε στα βουνά της Αλβανία ή στη μάχη της Κρήτης, σε αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, για πραγματική εθνική και ταυτόχρονα κοινωνική απελευθέρωση του κόσμου του μόχθου και της εργασίας» είπε ο καθηγητής, προσθέτοντας ότι η απελευθέρωση – της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου και μετά της- πιστοποιεί ότι «οι λαοί μπορούν να νικήσουν, οργανωμένοι, αποφασισμένοι, μαχητικοί».
Μετά την εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε πορεία μέχρι το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, όπου έγινε κατάθεση στεφάνων.
