Εκδήλωση – αφιέρωμα για τη Μέρα της Γυναίκας διοργάνωσε σήμερα, η ΚΕ του ΚΚΕ στην Αίθουσα Συνεδρίων της στον Περισσό με θέμα «Γαλάτεια Καζαντζάκη, Μέλπω Αξιώτη: Για τη γυναίκα».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Για τη θέση της γυναίκας στο έργο των δύο συγγραφέων μίλησαν η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού, η Αριστούλα Ελληνούδη, κριτικός θεάτρου και δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» και η ‘Αννεκε Ιωαννάτου, διδάκτορας κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης.

Μεταξύ των εισηγήσεων ακούστηκαν αποσπάσματα από τα έργα των Γ. Καζαντζάκη και Μ. Αξιώτη, και συγκεκριμένα τα εξής: «Σύμπτωση», ποίημα, Μέλπω Αξιώτη (1939), «Γυναίκες», νουβέλα, Γαλάτεια Καζαντζάκη (1933), «Καρτερούσα τον έρωτα», εμβόλιμο τραγούδι (ποίηση: Γαλάτεια Καζαντζάκη, μουσική: Ανδρέας Α. Αρτέμης), «Αμαρτωλό» (ή «Ναυάγιο») (1931), τραγούδι (ποίηση: Γαλάτεια Καζαντζάκη, μουσική: Νένα Βενετσάνου), «Κρίσιμες στιγμές», διήγημα, Γαλάτεια Καζαντζάκη (1952), «Δύσκολες νύχτες», μυθιστόρημα, Μέλπω Αξιώτη (1938), «Θέλετε να χορέψομε Μαρία;», νουβέλα, Μέλπω Αξιώτη (1940), «Το ξύπνημα της Ελληνίδας» από το «Ελληνίδες φρουροί της Ελλάδας», χρονικό, Μέλπω Αξιώτη (1945), «Εικοστός Αιώνας», μυθιστόρημα, Μέλπω Αξιώτη (1946), «Κοντραμπάντο», ποίημα, Μέλπω Αξιώτη (1959).

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη και η Μέλπω Αξιώτη, δυο πρωτοπόρες ιδεολογικά και αισθητικά συγγραφείς, εξακολουθούν να μας συγκινούν και να προκαλούν αμείωτα το ενδιαφέρον μας, προπαντός γιατί το κεντρικό ζητούμενο της δημιουργίας τους, να βρει η γυναίκα το δρόμο για να γίνει ισότιμο μέλος μιας πραγματικά ελεύθερης και δίκαιης κοινωνίας, δεν έχει εκπληρωθεί τόνισε στην εισήγησή της η κ. Μηλιαρονικολάκη.

Η ομιλήτρια αναφέρθηκε στην κοινωνικο-πολιτική δράση της Γ. Καζαντζάκη και της Μ. Αξιώτη καθώς και στο λογοτεχνικό τους έργο και τις αισθητικές ανιτλήψεις που αντανακλώνται σε αυτό και τόνισε πως “η κοινωνική δράση για να προχωρήσει μπροστά η ζωή, είναι δηλαδή ο τρόπος για να πάψει να είναι αδιάφορο κι ανώφελο το πέρασμα της γυναίκας, όπως και κάθε άντρα απ’ αυτή.” “Οι γυναίκες όμως έχουν διπλό λόγο κι αφορμή για να γράφουν τέτοια έργα. Έργα καθημερινά αλλά διαρκείας, γιατί θα είναι χρήσιμα σε όσους θα συνεχίσουν ό,τι εμείς αφήσαμε μισοτελειωμένο, αφού η ζωή δεν είναι ατομική μας υπόθεση, όπως υπογραμμίζει η Καζαντζάκη και η Αξιώτη συμπληρώνει «Είναι μικρός ο άνθρωπος. Μεγάλα είναι τα έργα του». Να λοιπόν γιατί τις κομμουνίστριες Γαλάτεια Καζαντζάκη και Μέλπω Αξιώτη, δεν τις άλλαξε ο καιρός. Τα έργα τους διαβάζονται και τώρα. Και ίσως τώρα χρειάζεται να διαβαστούν περισσότερο” κατέληξε η κ. Μηλιαρονικολάκη.

Από την πλευρά της η κ. Ελληνούδη, η οποία στην ομιλία της επικέντρωσε στην Γαλάτεια Καζαντζάκη επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι ο αγώνας της Καζαντζάκη ήταν και αγώνας εναντίον του αστικού φεμινιστικού κινήματος,, καθώς ήταν ένας αγώνας που στρεφόταν εναντίον της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας.

Η κ. Ιωαννάτου, αναπτύσσοντας από την πλευρά της, πλευρές του έργου της Μ. Αξιώτη, υπογράμμισε πως υπάρχουν πολλά παραδείγματα στο έργο της Αξιώτη που αποδεικνύουν ότι «είχε συλλάβει την ουσία του γυναικείου προβλήματος, ότι δηλαδή αυτό είναι ταξικό ζήτημα και ταξικές είναι οι ρίζες του».