Το πρόγραμμα του, επικαιροποιημένο, έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε 48.252 λέξεις. Όπως αναφέρεται σε αυτό αποτυπώνονται οι βασικές προτεραιότητες μας για το επόμενο διάστημα, ένα πρόγραμμα που μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον «θα προστατεύσει την πλειοψηφία της κοινωνίας και θα ανοίξει ένα διαφορετικό δρόμο με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες των πολλών και όχι για τους λίγους. Ένα πρόγραμμα που ανοίγει το δρόμο για τον απεγκλωβισμό από την λιτότητα». Για τη διαπραγμάτευση τονίζει ότι «παρά τις ολιγωρίες και τις πιθανές τακτικές αστοχίες, κάναμε όλα όσα ήταν δυνατά για να ανταπεξέλθουμε στην χρηματοπιστωτική ασφυξία (καθυστέρηση πληρωμών στο ΔΝΤ, άρνηση να παρατείνουμε την προηγούμενη δανειακή σύμβαση, επιβεβλημένους ελέγχους κεφαλαίων ώστε να προστατέψουμε το τραπεζικό σύστημα από το χρηματοδοτικό εκβιασμό της ΕΚΤ) αλλά και όλα όσα ήταν επιβεβλημένα για να στείλουμε το πολιτικό μήνυμα στην Ευρώπη ότι το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης έχει αποτύχει και δεν έχει τη λαϊκή στήριξη». Στο κείμενο τονίζεται ακόμη: «Τι πράγματι περιλαμβάνει αυτή η νέα συμφωνία που υπογράψαμε με τους δανειστές; Είναι πράγματι, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, το χειρότερο από τα τρία Μνημόνια; Αληθεύει ο ισχυρισμός ότι επιταχύνει και ολοκληρώνει ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών που όχι μόνο θα συντηρήσει την φτώχεια και την ανθρωπιστική κρίση αλλά θα οργανώσει και τους όρους διαχείρισης της στο μέλλον; Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για το περιεχόμενο της συμφωνίας, οι παραπάνω ισχυρισμοί αποτελούν απλώς πολιτικές υπερβολές που είναι βεβαίως κατανοητές δεδομένων των συνθηκών. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν αποτυπώνουν το σύνολο της πραγματικότητας». Μάλιστα στο κείμενο αναφέρεται πως η «συγκεκριμένη Συμφωνία, λοιπόν, που υπογράφτηκε με πραξικοπηματικούς όρους μετά από έναν άνευ προηγουμένου εκβιασμό στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων αποτυπώνει τον συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων που διαμορφώθηκε το τελευταίο διάστημα στο πλαίσιο της Ευρωζώνη. Και ως γνωστόν είναι αδύνατον να αποδράσει κανείς από τον συσχετισμό, δηλαδή από την πραγματικότητα. Έτσι σε κάθε της πτυχή, σε κάθε κεφάλαιο και σε κάθε διάταξη της η Συμφωνία αντανακλά αποτελέσματα της ασύμμετρης διαπραγμάτευσης, την βούληση των δανειστών για ολοκληρωτική αποδιάρθρωση του συστήματος κοινωνικής και εργασιακής προστασίας αλλά και την βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να αντισταθεί σε αυτή την προοπτική». Στο κεφάλαιο 5 ο ΣΥΡΙΖΑ απαντάει αν υπάρχει εναλλακτική αναφερόμενος εμμέσως στην κριτική που ασκείται από το κόμμα του Π. Λαφαζάνη και της Ζ. Κωνσταντοπούλου. «Πολλοί βεβαίως κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι η επιλογή υπογραφής της νέας Συμφωνίας δικαιώνει την θατσερική αποστροφή ότι δεν υπάρχει εναλλακτική οδός πέρα και εναντίον των επιταγών του νεοφιλελευθερισμού (there is no alternative). Ποτέ δεν έχει υπάρξει πιο συνειδητή και ακραία διαστρέβλωση από αυτή στην σύντομη ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ. Η θατσερική αυτή φράση δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ότι ο νεοφιλελευθερισμός, ο ακραίος ατομισμός και το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους αποτελεί την μοναδική λύση, το μοναδικό δρόμο για την κοινωνική ευημερία. Σύμφωνα με όλα όσα κρύβονται πίσω από αυτή την αποστροφή κάθε άλλος δρόμος οδηγεί στην ανελευθερία, τον ολοκληρωτισμό και την κοινωνική δυστυχία». Όπως σημειώνεται: «Έτυχε σε εμάς να είμαστε οι πρωταγωνιστές στην αντίσταση απέναντι στο παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στην πιθανή αυγή μιας νέας ιστορικής περιόδου που θα έχει εκκινήσει με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Το αν τελικά θα αποδειχτεί αυτός ο αγώνας η αρχή μιας νέας περιόδου ή το τέλος της προηγούμενης δεν μπορεί να ειπωθεί παρά μόνο εκ των υστέρων και εξαρτάται από την έκβαση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Γιατί η ιστορία παράγεται μόνο αναδρομικά, όταν ο αχός της μάχης έχει κατακάτσει και όταν μια νέα ισορροπία επανέρχεται. Και η ισορροπία αυτή είναι πολύ μακριά ακόμα» Δείτε εδώ ολόκληρο το σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος.
