Ο Θόδωρος Πάγκαλος ακούστηκε πολύ τη χρονιά που πέρασε. Φλυάρησε, προκάλεσε, προσέβαλε και φυσικά εξόργισε όλους τους Έλληνες.

Χωρίς ίχνος εγκράτειας ή ταπεινότητας, εξέφραζε με έντονη επιθετικότητα τις απόψεις του, αφήνοντας περίπου να εννοηθεί ότι στην Ελλάδα σήμερα μόνο δύο άνθρωποι έχουν μονίμως δίκιο: αυτός και ο Γιώργος Παπανδρέου!

Δυστυχώς ο κ. Πάγκαλος φρόντισε να κάνει αισθητή την παρουσία του ακόμη και την τελευταία μέρα του χρόνου με μία ακόμη ενοχλητική συνέντευξη που έδωσε στο «Βήμα της Κυριακής». Και είναι ενοχλητική όχι γιατί λέει πράγματα που δεν ισχύουν, το αντίθετο μάλιστα! Ο άνθρωπος όμως έχει ένα φοβερό χαρακτηριστικό: τα λεγόμενά του εξοργίζουν τους πάντες διότι ακόμα κι αν στέκουν, αισθάνεσαι ότι είναι απαράδεκτο να τα εκστομίζει ο Πάγκαλος!

«Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί». Αυτή είναι η τελευταία ατάκα που δημιούργησε ένα μικρό σούσουρο στα ΜΜΕ, για τους λάθος όμως λόγους.

Ο Πάγκαλος δεν αποκάλεσε «κοπρίτες» όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, όπως κακώς παρουσιάστηκε από κάποια μέσα. Αναφερόταν μόνο σ’ εκείνους που τον παρακαλούσαν να τους κάνει δημοσίους υπαλλήλους για να τον ψηφίσουν, κι εκείνος υπάκουγε.

Άρα, η γενίκευση που του απεδόθη δεν υφίσταται, ή εν πάση περιπτώσει δεν έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες (π.χ. «οι στρατιωτικοί είναι αντιπαραγωγικοί!»).

Η παραπάνω δήλωση αποτελεί το τέλειο παράδειγμα του επιχειρήματος που παραθέτω. Διότι ως δήλωση μπορεί να είναι αληθής: πράγματι, είναι πιθανό οι ψηφοφόροι του Πάγκαλου, που ζητούσαν εναγωνίως μια θεσούλα στο Δημόσιο, να ήταν όντως κάποιοι τεμπέληδες και αμόρφωτοι παρίες. Αφού μάλιστα το ισχυρίζεται ο ίδιος, δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω ή να τον διαψεύσω.

Εκ πείρας, βέβαια, αντιλαμβάνομαι ότι τα χαρακτηριστικά τους μάλλον δεν άλλαξαν κατά τη διάρκεια της… καριέρας τους στο Δημόσιο. Εφόσον αυτό είναι πολύ πιθανό, γιατί η φράση του Πάγκαλου ενόχλησε ξανά τόσο πολύ;

Πολύ απλά, γιατί ο Πάγκαλος δεν δικαιούται να ομιλεί, τουλάχιστον επ’ αυτών… Και εξηγούμαι:

Κατ’ αρχάς, κι εκείνος έχει κάνει… καριέρα στο Δημόσιο. Είναι τριάντα χρόνια βουλευτής και τα μισά από αυτά υπουργός. Προηγουμένως σπούδαζε στην Αθήνα και στο Παρίσι, ενώ διετέλεσε και ερευνητής σε ένα ινστιτούτο οικονομικής ανάπτυξης στο Παρίσι και τα λοιπά.

Δεν είναι δηλαδή αυτό που λένε «ο άνθρωπος που έχει ιδρώσει πολύ στη ζωή του», ούτε κάποιος που ξεχώρισε με τη δουλειά του στον άκρως ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα. Θα έλεγα ότι είναι μάλλον το αντίθετο. Άρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ασφαλώς ότι τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πρώτη φάση ενός «κοπρίτη», ο κ. Πάγκαλος τη γνωρίζει από πρώτο χέρι.

Μπορεί βέβαια να είμαι ελαφρώς προκατειλημμένος, αλλά το σενάριο «κάνω μεταπτυχιακά στο Παρίσι, μάχομαι κατά της δικτατορίας από εκεί, με την πίπα μου στο στόμα και την τραγιάσκα στο κεφάλι, φλερτάροντας ταυτόχρονα με χαζοβιόλες φοιτήτριες που ονειρεύονται να μοιάσουν στις μαστουρωμένες χίπισσες της άλλης μεριάς του Ατλαντικού», δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα σκληρής κόπωσης ή αιματηρού αγώνα… Αυτά μας τα σέρβιρε η «γενιά του Πολυτεχνείου», που όλοι τώρα βλέπουμε την… κατάντια της.

Πριν από λίγες μέρες, ένας φίλος συζητούσε στον προθάλαμο κάποιου γραφείου του Πάγκαλου με στενό συνεργάτη του αντιπροέδρου. Ο φίλος μου, άγνωστο με ποια αφορμή, ανέπτυξε σε κάποια φάση ένα λογύδριο κατά των πολιτικών που ρουφούν με πάθος τα φανερά και κρυφά προνόμια που τους προσφέρει ο ελληνικός λαός χωρίς οι ίδιοι να έχουν εργαστεί ποτέ. Ο συνεργάτης του Πάγκαλου, αφού με γρήγορα νεύματα και ψιθυριστά επιφωνήματα συμφώνησε απολύτως, ζήτησε από τον φίλο μου να διακόψει πάραυτα την ομιλία του γιατί μπορεί να τους άκουγε ο Θόδωρος. Και αυτό θα ήταν πολύ κακό, γιατί όπως τόνισε ο ίδιος «ούτε ο Θόδωρος έχει εργαστεί ποτέ του»!

Άκουσα αυτό το διασκεδαστικό περιστατικό με ενδιαφέρον, αλλά χωρίς έκπληξη. Δυστυχώς, το περίμενα…

Φυσικά, ο Πάγκαλος δεν χρειάστηκε να εργαστεί με τον τρόπο που οι περισσότεροι από εμάς εννοούν, καθώς έκανε καριέρα στο Δημόσιο πείθοντας τους «κοπρίτες» και τους γονείς αυτών να τον ψηφίζουν. Όπως και να το κάνουμε, κι αυτό δουλειά είναι. Κι η δουλειά δεν είναι ντροπή.

Είναι ντροπή όμως να μη βελτιώνεσαι, να μην εξελίσσεσαι εξαιτίας της ραθυμίας που σου δημιουργεί η μονιμότητα του Δημοσίου. Τουλάχιστον έτσι πρεσβεύει ο κ. Πάγκαλος και αποκαλεί «κοπρίτες» τους στάσιμους. Εκείνος όμως πόσο βελτιώθηκε με την πάροδο του χρόνου;

Κατά την άποψή μου, ήταν κάθε χρόνο και χειρότερος. Παρά τις απερίγραπτες «σφαλιάρες» που έτρωγε συνέχεια, δεν έβαζε ποτέ μυαλό. Γι’ αυτό και τα άσχημα δείγματα γραφής του έχουν μείνει ανεξίτηλα στις μνήμες των περισσότερων Ελλήνων: από τραγικές επιλογές ουσίας, όπως για παράδειγμα όταν έδινε συνέντευξη -ως υπουργός Εξωτερικών- στον Χατζηνικολάου την ώρα όπου οι Τούρκοι καταλάμβαναν τα Ίμια, ως το τρελό βρισίδι που εξαπολύει σε δημοσιογράφο ο οποίος τον καλημερίζει στην είσοδο της Βουλής.

Ρήξεις σε υψηλό διπλωματικό επίπεδο, βαρύτατες ύβρεις κατά ήπιων πολιτικών αντιπάλων και ποικίλες προσβολές κατά του ελληνικού λαού αποτελούν το μπουκέτο της προσφοράς του στο έθνος. Κάτι άλλο θετικό δεν θυμάμαι.

Πρόσφατα όμως κατάφερε να ξεπεράσει και τα όρια που είχαμε θεσπίσει ειδικά για κείνον. Δεν αναφέρομαι στα λεκτικά ξεσαλώματά του, αλλά σε προγραμματισμένες κινήσεις που αν είχε ίχνος έστω λογικής, εξυπνάδας ή ταπεινότητας δεν έπρεπε καν να διανοηθεί. Μιλάω κατ’ αρχάς για την προώθηση της υποψηφιότητας της συζύγου του για τη θέση της δημάρχου Σαρωνικού.

Ο Πάγκαλος αδιαφόρησε επιδεικτικά για την αίσθηση που θα προκαλούσε αυτή η «αιγυπτιακής μεγαλοπρέπειας και ήθους» υποψηφιότητα στους αυτόχθονες. Κι εκείνοι του συμπεριφέρθηκαν με παρόμοια αδιαφορία.

Το περίεργο του ανδρός είναι ότι απασχολεί συνεχώς τα μέσα, κουβαλώντας έναν βαρύγδουπο τίτλο, χωρίς κανείς να γνωρίζει τι ακριβώς κάνει. Υποτίθεται ότι επικουρεί τον πρωθυπουργό στη διαδικασία συντονισμού της κυβέρνησης, αλλά δεδομένου ότι η κυβέρνηση φαντάζει ασυντόνιστη, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο.

Κάποιοι «καλοθελητές» έσπευσαν πρόσφατα να δηλώσουν ότι δεν κάνει απολύτως τίποτα, καθώς ο αντιπρόεδρος συνελήφθη να κολυμπά το μεσημέρι μιας Τετάρτης στη λίμνη της Βουλιαγμένης. Δυστυχώς, στην παγίδα τούτη έπεσε και ο αγαπητός αρθρογράφος της «Καθημερινής» Στέφανος Κασιμάτης, σατιρίζοντας έντονα το γεγονός στην κυριακάτικη στήλη του.

Έλαβε όμως την απάντηση που του άρμοζε από τον αντιπρόεδρο, ο οποίος στην απαντητική επιστολή του τόνισε ότι όντως κολυμπούσε εκεί το μεσημέρι διότι ο ιατρός του του έχει συστήσει να γυμνάζεται καθημερινά! (Δεν διαθέτω την απαραίτητη διαύγεια πνεύματος για να μπορέσω να σχολιάσω επιτυχώς την απάντηση τούτη. Απλώς χαμογελώ, χαϊδεύοντας απαλά την κοιλιά μου…).

Η σύντομη αναφορά στα πεπραγμένα του καταδεικνύει, πιστεύω, ότι ο κ. Πάγκαλος δεν εξελίχθηκε, δεν βελτιώθηκε με τον χρόνο. Μπορεί να κατέλαβε μεγαλύτερα αξιώματα, μπορεί να γιγάντωσε το θράσος του, όμως η αλήθεια είναι ότι παρέμεινε εγκλωβισμένος μέσα στα ελαττώματά του. Αδύναμος να ξεφύγει από τις αδυναμίες του. Προφανώς!

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό με ενοχλεί. Η αλαζονεία του με προσβάλλει. Με θλίβει που είναι μέλος της ελληνικής κυβερνήσεως και που λόγω αυτού οι ένστολοι πρέπει να στέκονται προσοχή και να τον χαιρετούν μόλις τον βλέπουν.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι είναι μακράν ο χειρότερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από αυτούς που θυμάμαι: τον Στυλιανό Παττακό και τον Μένιο Κουτσόγιωργα…

Γράφει ο Πάτροκλος Κουδούνης
Πηγή: euro2day.gr