«Να αποκαταστήσουμε τις« απαγορευμένες» λέξεις και έννοιες» ,όπως η πατρίδα και ο Θεός ζήτησε ο Α. Σαμαράς από τους ανθρώπους του πνεύματος στην συνάντηση που είχε σήμερα μαζί τους.

«Το πρώτο που θέλω να σας ζητήσω -τόνισε ο πρόεδρος της ΝΔ-είναι να αποκαταστήσουμε τις «απαγορευμένες» λέξεις, τις απαγορευμένες έννοιες, τις απαγορευμένες αξίες.

Να λυτρώσουμε την ψυχή μας από τη λογοκρισία ή την αυτολογοκρισία που μας είχαν επιβάλλει. Ή που είχαμε επιβάλλει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Η Πατρίδα δεν είναι πια απαγορευμένη λέξη. Είναι αυτό που συνέχει μια κοινωνία. Είναι αυτό που προϋποθέτει η ίδια η Δημοκρατία. Είναι αυτό που εξυψώνει τα άτομα και τα κάνει «πρόσωπα», γιατί προϋποθέτει τη σχέση μεταξύ τους.

Είναι ο βαθύτερος δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους – πρόσωπα μιας κοινωνίας, που τους επιτρέπει να βγουν ο καθένας από το τείχος του ατομισμού του, να νοιαστούν για το δημόσιο καλό, να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον. Καμιά φορά και να θυσιαστούν γι’ αυτό.

Ακόμα και στην άθεη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, όπου είχε καταδικαστεί επισήμως η θρησκεία, όταν υπέστησαν την επίθεση του Χίτλερ, κήρυξαν το «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο». Η Πατρίδα δεν είναι μόνο να τη θυμόμαστε όταν κινδυνεύουμε θανάσιμα.

Αλλά να την υπολογίζουμε πάντα, για να μη φτάνουμε κάθε τόσο να κινδυνεύουμε θανάσιμα.
Αν νοιαζόμασταν τον τόπο μας, θα είχαμε δει τα σημάδια της τωρινής κρίσης από χρόνια. Κι ίσως την αποφεύγαμε. Θα είχαμε δει ότι η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνωνόταν συνεχώς. Η κατανάλωση χωρίς παραγωγή είχε εκτοξευθεί. Ο νεοπλουτισμός, οργίαζε.

Οι βασικές αξίες που συγκροτούν την κοινωνία έχαναν έδαφος.
Η έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος για το δημόσιο συμφέρον και για την ταυτότητά μας σαν λαός, δεν μας άφησε να τα δούμε όλα αυτά. Η απουσία της Πατρίδας από το βασικό αλφαβητάρι της ζωής μας, μας στοίχισε πανάκριβα.
– Ο Θεός επίσης δεν είναι «απαγορευμένη λέξη». Είναι βαθιά ριζωμένη μεταφυσική ανάγκη στον άνθρωπο. Είναι η αθέατη όψη της συνείδησής του. Είναι η επίγνωση του άγνωστου που ημερεύει την αλαζονεία του.
Πέραν όλων των άλλων, είναι και στοιχείο της ανθρωπιάς μας.

Κάποια στιγμή πριν καιρό, τέλειωσα μια ομιλία μου λέγοντας: «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε».
Κάποιοι με πλησίασαν βουρκωμένοι. Όχι για την πίστη μου ότι θα τα καταφέρουμε. Αλλά γιατί επικαλέστηκα «τη βοήθεια του Θεού».

Μου έκανε εντύπωση αυτό, για να σας πω την αλήθεια. Μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση όταν μου διευκρίνισαν ότι δεν ήταν ιδιαίτερα «θρήσκοι». Αλλά στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι, όλοι προσεύχονται!»

«Δυό εντελώς διαφορετικές – αλλά επίσης «απαγορευμένες» ως σήμερα – έννοιες: η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα!

Θα τις απενοχοποιήσουμε κι αυτές» συνέχισε ο Α. Σαμαράς «πέρασαν οι εποχές που ο επιχειρηματίας στιγματιζόταν. Θέλουμε το δαιμόνιο του Έλληνα να γίνει ατμομηχανή για την επανεκκίνηση της Οικονομίας μας. Δεν μπορεί οι Έλληνες να μεγαλουργούν παντού στο κόσμο και μόνο στην πατρίδα τους να μαραζώνουν.

-Επίσης απενοχοποιούμε την Ασφάλεια του πολίτη! Δεν είναι το «αντίθετο» της Ελευθερίας. Είναι προϋπόθεση Ελευθερίας!

Αν δεν υπάρχει αίσθημα ασφάλεια στους πολίτες, αν κυριαρχεί ο φόβος στην κοινωνία, κανείς δεν είναι ελεύθερος.

-Όλα αυτά, κάποιοι λένε ότι αποτελούν τη «συντηρητική ατζέντα»! Και τα αντιδιαστέλλουν προς την λεγόμενη «προοδευτική» ατζέντα: Που είναι, υποτίθεται, ο Συνδικαλισμός, η αναδιανομή εισοδήματος, οι ατομικές ελευθερίες, η παγκοσμιοποίηση.

Εμείς απορρίπτουμε αυτό το ψεύτικο δίλημμα! Δεν καλούμε τους Έλληνες να «διαλέξουν» ανάμεσα στην συντηρητική και την προοδευτική ατζέντα.

Ζητάμε να γίνει η σύνθεση ανάμεσά τους. Κι αυτή η σύνθεση είναι εφικτή. Όσες κοινωνίες προόδευσαν εκεί πάνω στηρίχθηκαν – στη σύνθεση:

– Σεβασμός στα ατομικά δικαιώματα, ασφαλώς. Αλλά και σεβασμός στο Νόμο. Και ασφάλεια του πολίτη. Ασφάλεια! Το υπέρτατο δικαίωμα που είναι και προϋπόθεση όλων των άλλων.

– Οικουμενικότητα, ασφαλώς. Αλλά και υπερηφάνεια για την εθνική μας ταυτότητα.

– Αναδιανομή εισοδήματος, ασφαλώς. Αλλά για να αναδιανείμεις κάτι πρέπει πρώτα να το παράγεις ανταγωνιστικά.

– Σεβασμός στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, ασφαλώς. Αλλά και προτεραιότητα στις ευκαιρίες για όλους και στο δικαίωμα όλων να παράγουν.

Για να υπάρχει συνδικαλισμός, πρέπει να υπάρχει εργασία. Και για να υπάρχουν θέσεις εργασίας, πρέπει να υπάρχει υγιής επιχειρηματικότητα.

Κάποιοι υπενθυμίζουν πως στο όνομα της Πατρίδας και της Ασφάλειας έχουν γίνει εγκλήματα. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά εγκλήματα έχουν γίνει επίσης στο όνομα της Δημοκρατίας, στο όνομα της Ελευθερίας, στο όνομα της Δικαιοσύνης.

Δεν απορρίπτουμε όλες τις μεγάλες ιδέες επειδή κάποιοι τις καταχράστηκαν.
Δεν απορρίπτουμε τη Δημοκρατία, επειδή απέτυχε παταγωδώς το μοντέλο διακυβέρνησης των τελευταίων τριάντα ετών.

Μετατρέπουμε την αντιπαλότητα των στερεοτύπων σε σύνθεση Ιδεών. Την «πολεμική» των αντιπαραθέσεων σε δημιουργική σύνθεση».