Στην Αυστραλία, για πρώτη φορά στην ιστορία των MotoGP διεξάχθηκε στεγνός αγώνας flag-to-flag με αναγκαστικό pitstop. Η διαδικασία που επιλέχθηκε από τη Γραμματεία του Αγώνα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, δεν ήταν όμως και η χειρότερη.

Ήταν ένας συμβιβασμός, αφού λόγω τηλεοπτικών συμβολαίων δεν ήταν δυνατή η παράταση της διάρκειας του αγώνα χωρίς βαριές οικονομικές συνέπειες για τη Dorna.

Ένα χάος δημιουργήθηκε, αλλά ευτυχώς, από όσα επικίνδυνα μπορούσαν να πάνε στραβά, το μόνο που συνέβη ήταν η «επαφή» Marquez και Lorenzo. Οι αναβάτες φάνηκαν διχασμένοι στην αποδοχή της διαδικασίας, το ίδιο και οι ομάδες αλλά και ο κόσμος. Εμείς απλά ελπίζουμε να μην γίνει «χούι» ή «κανόνας», γιατί μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα του αγώνα, κάτι που δεν είναι αγώνας.

Όπως είναι λογικό, το σημαντικό στη διαδικασία αλλαγής μοτοσυκλέτας/ελαστικών με pitstop, είναι ο χρόνος. Δεν πρέπει να χαθεί ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω από ό,τι είναι απολύτως απαραίτητο.

Δεν καταφέραμε να μάθουμε αν η διαδικασία χρονομετρήθηκε επίσημα. Στα σπορ όπου το pitstop αποτελεί υποχρεωτικά μέρος του αγώνα, η μέτρηση της διάρκειας των pitstop περιλαμβάνεται στα καθήκοντα της χρονομέτρησης. Όμως στην Αυστραλία δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόβλεψη και λογικά, αφού η κανονική ροή ενός αγώνα MotoGP δεν προβλέπει pitstop.

Ωστόσο ο ιταλός δημοσιογράφος Alberto Cani κάθισε και υπολόγισε το ποιος έκανε το ταχύτερο pitstop. Ο  υπολογισμός έγινε κατ’ εκτίμηση με μια ευρηματική μέθοδο.

Ο Cani πήρε τα γυρολόγια των αναβατών με τους χρόνους στον αγώνα, απομόνωσε τους δύο τομείς που περιλαμβάνουν τα paddock, δηλαδή τον 4ο και τον 1ο (Τ4 κ Τ1) και παίρνοντας τους χρόνους κάθε αναβάτη στους 2 αυτούς τομείς, τους σύγκρινε με τους χρόνους στον προηγούμενο γύρο (πριν το pitstop).

Προσοχή: Δεν πρόκειται για χρονομέτρηση του ίδιου του pitstop αλλά για υπολογισμό του ποιος αναβάτης έχασε το λιγότερο χρόνο συνολικά λόγω της αλλαγής. Δηλαδή ποιος αναβάτης βγήκε από την πίστα, σταμάτησε στα paddock, άλλαξε μοτοσυκλέτα και επέστρεψε στην πίστα.

Πολλές ομάδες μετά το warm-up το πρωί της περασμένης Κυριακής, έκαναν δοκιμή της διαδικασίας, ώστε να είναι προετοιμασμένες.

Στην πράξη, δηλαδή μέσα στον αγώνα, ταχύτερος όλων αποδείχτηκε ο Nicky Hayden και οι μηχανικοί της Ducati, αφού έκανε χρόνο 1’37 “188.

Δύο δέκατα πιο αργός ήταν ο Dani Pedrosa. Ο Pedrosa πάντως έχασε το λιγότερο χρόνο μπαίνοντας στα pit, κι αυτό γιατί παραβίασε κατά λίγο το όριο ταχύτητας που ισχύει, τιμωρήθηκε με υποβιβασμό στη διάρκεια του αγώνα κατά μία θέση.

Ο Hayden ήταν όχι μόνον γρήγορος αλλά και φαν της διαδικασίας, αναφέροντας στο Twitter ότι τη βρήκε συναρπαστική. Και πώς να μην τη βρει, αφού μόνον και μόνον λόγω του γρήγορου pitstop που έκανε, σκαρφάλωσε 3 ολόκληρες θέσεις στην κατάταξη. Αυτά για όσους παραξενεύτηκαν που τερμάτισε με «κουρασμένους» κινητήρες, τόσο ψηλά.

Τρίτος ταχύτερος αναδείχθηκε ο Luca Scassa που αντικατέστησε τον τραυματία Abraham στη σέλα της Aprilia ART. Ο Scassa ήταν 2 δέκατα ταχύτερος από τον 4ο Marquez, παρόλο που ο μικροσκοπικός τζόκεϊ επέλεξε έναν εντυπωσιακό και αρκετά αποτελεσματικό τρόπο ώστε να αλλάξει μοτοσυκλέτα, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες…

Στην 5η θέση ο νικητής Jorge Lorenzo, μισό δευτερόλεπτο πιο πίσω, αλλά προφανώς θιασώτης και μάστερ της φιλοσοφίας «αργά βαδίζω, ζωή κερδίζω», στο ζήτημα αυτό τουλάχιστον.

Ακολουθούν δύο ακόμη Ιταλοί, o Andrea Dovizioso που απλά απέδειξε πόσο καλά προετοιμασμένοι ήταν οι άνθρωποι του Ducati Corse και ο Danilo Petrucci.

Λόγω ταχύτερου pitstop κατάφερε και ο Rossi να αποκτήσει πλεονέκτημα τόσο του Bautista, όσο και του Crutchlow.

Ιδού η κατάταξη κατά τους υπολογισμούς του Alberto Cani…

Hayden 1’37”188
Pedrosa 1’37”404
Scassa 1’37”707
Marquez 1’37”912
Lorenzo 1’38 “332
Dovizioso 1’38 “978
Petrucci 1’39 “068
Espargaro 1’39 “248
De Puniet 1’39 “256
Barbera 1’39 “952
Rossi 1’40 “064
Bautista 1’40 “088
Crutchlow 1’40 “471
Iannone 1’40 “684
Pesek 1’40 “963
Aoyama 1’41 “326
Short 1’41 “409
Smith 1’41 “506
Hernandez 1’41 “758
Edwards – 57 “312 46” 666 = 1’43 “978