Λίγο γκάζι παραπάνω, λίγο νωρίτερα απ’ ό,τι έπρεπε και το αποτέλεσμα είναι ένα εντυπωσιακό όσο και επίπονο χάισαϊντ. Όχι πάντα όμως, όπως φαίνεται και στο βίντεο.
Η μοναδική μέθοδος για να «σωθεί» ένα highside δεν είναι για «κοινούς θνητούς». Ο χρόνος που μεσολαβεί από την εμφάνιση του φαινομένου μέχρι την ολοκλήρωσή του, ξεπερνά κάθε όριο ανθρώπινης αντίδρασης. Και επιπλέον οι ενστικτώδεις ανθρώπινες αντιδράσεις, είναι αυτές ακριβώς που γίνονται καταλύτης για την ολοκλήρωση της πτώσης.
Ενστικτωδώς μετά από ένα τέτοιο γλίστρημα ο -κοινός θνητός- οδηγός κλείνει το γκάζι και αρπάζει το τιμόνι, κινήσεις που όχι μόνο δεν δίνουν λύση αλλά ενισχύουν το πρόβλημα.
Ο οδηγός αν έχει κάποια ελπίδα σωτηρίας, είναι με το να χαλαρώσει τα χέρια του στο τιμόνι και να κρατήσει σταθερό το γκάζι, ενόσω γλιστρά ή ακόμη και να το ανοίξει όταν έχει ξαναπιάσει ο πίσω τροχός και η μοτοσυκλέτα ταλαντώνεται.
Ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, δείτε όμως τους «μικρούς θεούς» της οδήγησης να σώνουν δύσκολα γλιστρήματα, ακόμη κι όταν έχουν εκτιναχθεί από τη σέλα τους από την πρώτη φάση του highside. Η μοτοσυκλέτα βέβαια χάνει τη γραμμή της αλλά τουλάχιστον είναι όρθια και μπορεί να οδηγηθεί, έστω και στα χώματα έξω από την πίστα.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για τον Ivan Silva (στο 1’.17’’) που εν μέσω έντονων ταλαντώσεων (η μοτοσυκλέτα σχεδόν έπεσε και ξανασηκώθηκε) ανοίγει το γκάζι τέρμα σε βαθμό που η μοτοσυκλέτα σηκώνει τον τροχό στον αέρα. Και βέβαια συνεχίζει ανενόχλητος…
