Ο Shiro Nakajima είναι μάστορας και μαέστρος των ανακατασκευών. Μπορεί να πάρει μια κατεστραμμένη μοτοσυκλέτα και να την επαναφέρει σε εργοστασιακή κατάσταση, είτε κλασική είτε αγωνιστική.
Γενικά για οποιαδήποτε μηχανική/μηχανουργική εργασία απαιτεί κορυφαία δεξιοτεχνία και γνώση, στον Nakajima βρίσκεις τον άνθρωπό σου.
Ο Ιάπωνας βρίσκεται όμως και πίσω από το βελτιωτικό οίκο Ritmo Sereno του Τόκυο, που είναι πασίγνωστος για τις άψογες ανακατασκευές Moto Guzzi και BMW. Πριν δύο χρόνια κι ενώ η Ritmo Sereno ήταν ήδη 13 ετών, ο Nakajima άρχισε να μειώνει τη συμμετοχή του στις δραστηριότητες της εταιρείας.
Τώρα πια πετάγεται στο γραφείο του μόλις μια φορά το μήνα, ίσα-ίσα για να ξέρει τι γίνεται. Τον υπόλοιπο χρόνο τον περνά στην ατομική του εταιρεία, την 46works, στεγασμένη σε ένα όμορφο κτίριο στους πρόποδες της οροσειράς Yatsugatake, 150 χλμ. δυτικά του Τόκυο.
Εκεί ο Nakajima ασχολείται όχι μόνον με την αποκατάσταση κλασικών μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων, αλλά και με την κατασκευή επίπλων. Όποτε και να επισκευθείς το εργαστήριό του κάτι υπέροχο θα δεις.
Όπως τούτη η Moto Guzzi V7 του 1973, ένα αληθινό χάρμα οφθαλμών. Ανήκει σε έναν πελάτη ο οποίος την προορίζει για αγώνες κλασικών, αγαπημένη δραστηριότητα και του Nakajima.
Μετά από την ολική ανακατασκευή με αυθεντικά ανταλλακτικά της Moto Guzzi, ο κινητήρας της έχει χωρητικότητα 850 κυβικών, αναπνέει μέσω αγωνιστικών καρμπυρατέρ Keihin CR Special και η κεφαλή έχει δεχτεί ροϊκή επεξεργασία για καλύτερη διαχείριση/καύση του καυσίμου και των καυσαερίων.
Το σύστημα εξαγωγής είναι μια μοναδική κατασκευή από τιτάνιο, όπου οι σωλήνες είναι κουρμπαρισμένες με το χέρι. Η ιπποδύναμη μεταφέρεται στον άξονα μέσω ενός πεντατάχητου κιβωτίου από Moto Guzzi Le Mans.
Τα πιρούνια προέρχονται από κάποιο μοντέλο της Yamaha που ο Shiro δεν θέλησε να αποκαλύψει και μετά την ολική ανακατασκευή τους έχουν μεταμορφώσει θεαματικά τη συμπεριφορά της Guzzi.
Αναβαθμισμένα είναι και τα φρένα μπροστά, όπου τοποθετήθηκαν δύο δίσκοι 300χιλ. με δαγκάνες δύο εμβόλων Brembo.
Το «κουστούμι» είναι φτιαγμένο στο χέρι από φάιμπεργκλας, κι αν σάς θυμίζει «κάτι» είναι γιατί αποτελεί αντίγραφο ενός φέρινγκ από παλιά MV Agusta. Από το ίδιο υλικό είναι και το ρεζερβουάρ, με σχήμα που συνδυάζει τις γραμμές της κλασικής και της μοντέρνας V7. Όμως πρόκειται για ένα άδειο κέλυφος που κρύβει το πραγματικό αλουμινένιο ρεζερβουάρ από κάτω.
Ο κοκκοβιός πάλι, είναι ένα γνωστό σχήμα για όσους παρακολουθούν το έργο του Shiro. Βασίζεται σε μια φόρμα που έχει χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν, πρώτα στην προσωπική του BMW R NineT «Clubman Racer» και κατόπιν ελαφρώς πιο εκλεπτυσμένο, στη γυμνή του KTM RC8. Τη στήριξή του έχει αναλάβει ένα καινούργιο υποπλαίσιο από αλουμίνιο.
Η V7 της 46works είναι ένα έργο κορυφαίας ποιότητας, με τέτοια πληθώρα λεπτομερειών που είναι αδύνατο να περιγραφούν όλες. Πού να πρωτοκοιτάξει κανείς… στα αλουμινένια χειροποίητα μαρσπιέ; Στο πάνελ των οργάνων με τη μασίφ βάση που στηρίζει ένα αγωνιστικό ταχύμετρο της Stack, τον χρονομέτρη γύρων P-Lap III και ένα όργανο μέτρησης του καύσιμου μείγματος;
Όλα έχουν αλλαχτεί είτε με κορυφαία ανταλλακτικά είτε με χειροποίητες ιδιοκατασκευές. Κι ωστόσο ο Nakajima δεν μπορεί να μείνει ήσυχος. Επόμενο σχέδιο είναι η αντικατάσταση του κινητήρα με έναν αγωνιστικό 750 κ.εκ. και κατόπιν η αποστολή της μοτοσυκλέτας στις ΗΠΑ, όπου ο ιδιοκτήτης της θα συμμετάσχει στους vintage αγώνες AHRMA, στα πλαίσια της Daytona Bike Week. 
Φωτογραφίες: Misao Naitoh/Orangeworks
Θανάσης Χούντρας
