Το μακρύ ταξίδι του Αντώνη Καλογιάννη στο ελληνικό τραγούδι ξεπερνά τα 40 χρόνια με συνταξιδιώτες τον κόσμο, αλλά και μεγάλους συνθέτες. Ο Αντώνης Καλογιάννης κάνει τον απολογισμό των 44 χρόνων του στη μουσική στην εκπομπή της Έλενας Κατρίτση, «Προσωπικά», την Κυριακή 27 Μαρτίου στις 16:00 στη ΝΕΤ.
«Χιλιάδες αναμνήσεις…Ταξίδια…Γνωριμίες με ανθρώπους της τέχνης…Τα συντηρώ όλα. Θα με ρωτήσεις ‘’ υλικά, τι έκανες Αντώνη ;’’ Και θα σου πω : ‘’τίποτα’’. Είμαι καλά , όμως, μην παρθεί ως παράπονο. Ήταν επιλογή μου, Έλενα που δεν έκανα τίποτα. Βρήκα μια σύντροφο, η οποία αφού δεν ήθελα εγώ τίποτα, δεν ήθελε κι εκείνη και περνάω τη ζωή μου μια χαρά. Κοιτάζω τα εγγόνια, τους φίλους μου, τις παρέες μου και το νοικιασμένο σπίτι που έχω. Δεν είναι παράπονο, είναι η ζωή μου και νιώθω καλά», λέει στην παρουσιάστρια για τη ζωή του.
Ο μεγαλύτερος φόβος του; «Ο θάνατος. Είμαι άνθρωπος! Δεν πιστεύω ότι μπορώ να συμμαχήσω μαζί του. Δε μπορώ να βρω αρμονική σχέση με το θάνατο. Με μισεί και τον μισώ. Γιατί θα μου στερήσει τον ήλιο, τη θάλασσα, τα βουνά, τις ωραίες γυναίκες να τις βλέπω, τους φίλους μου, το καφενείο, τον καβγά…Πώς να στο πω … Δεν τον πάω, δεν τον γουστάρω».
Στην εκπομπή θα μιλήσει πρώτη φορά για τη σύντροφο της ζωής του Ελένη: «Στη διάρκεια της ζωής μου γνώρισα αρκετές γυναίκες. Με άλλες ήταν εφήμερα τα πράγματα. Υπήρξε όμως και μια φορά που έφυγα από το σπίτι μου. Όλα αυτά αντιμετωπίστηκαν από τη γυναίκα μου με αξιοπρέπεια. Θυμάμαι ένα Πάσχα στην Καισαριανή, όπου στην Ανάσταση άφησα την οικογένεια μου να προχωρήσει μπροστά κι εγώ έφυγα για να πάω στην άλλη γυναίκα. Μια φθορά που δε λέγεται… επιλογή μου όμως. Γύρισε, λοιπόν, η γυναίκα μου και μου είπε ‘’Αντώνη επειδή σε βλέπω και τυραννιέσαι σε παρακαλώ πήγαινε και ζήσε μαζί της. Αν δεις ότι δε μπορείς να ζήσεις μαζί της, εγώ θα είμαι εδώ…’’. Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Από αυτή τη γυναίκα την περίμενα αυτή τη στάση. Την εκτιμώ και την αγαπώ απεριόριστα. Είναι η πρώτη φορά που μιλώ σε μια εκπομπή για την Ελένη. Είσαι η πρώτη που μου ανοίγει την ψυχούλα. Αυτή η γυναίκα έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου και ξέρεις μου φαίνεται τόσο αστείο να της πω ‘’ συγγνώμη Ελένη’’. Είναι αστείο, κι εγώ όταν μιλάω για τέτοια θέματα δεν αστειεύομαι. Ξέρω τη βαρύτητα του λόγου, την υπευθυνότητα της λέξης και το αφήνω έτσι. Συνεχίζουμε τη ζωή μας παρέα…».
Οι προσωπικές του αποκαλύψεις όμως συνεχίζονται, αφού ανοίγει την καρδιά του για την ξαφνική απώλεια του γιου του πριν από τέσσερα χρόνια: «Είναι η πρώτη φορά που μιλάω για αυτόν και πίστεψέ με θα είναι και η τελευταία. Η απώλεια του γιού μου ήταν καθοριστική για τη ζωή μου. Δεν ήταν μόνο ένας γιος, ήταν ένας φίλος… ένας σύντροφος…Ήμασταν δύο άνδρες που μιλούσαμε ως άνδρας προς άνδρα… Πονάνε όλα αυτά αλλά δεν φοβάμαι τον πόνο».
Τέλος, μιλά για τους συμβιβασμούς που χρειάστηκε να κάνει παραδεχόμενος ότι «έχω κάνει συμβιβασμούς στη δουλειά μου… έπρεπε να τους κάνω. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, την περίοδο της δικτατορίας, τα μαγαζιά δεν με έπαιρναν γιατί μέχρι τότε έλεγα μόνο ‘’Θεοδωρακικά’’ τραγούδια. Ποιο μαγαζί θα με έπαιρνε; Κανένα… αλλά έπρεπε να ζήσω. Έτσι αναγκάστηκα να πω κάποια ’’τραγουδάκια’’. Έπρεπε να επιλέξω ή θα καθόμουν σπίτι μου ή θα συμμετείχα. Έτσι λοιπόν μπήκα σε ένα πρόγραμμα με τη Βίκυ Μοσχολιού στην Πλάκα και μπόρεσα και στάθηκα. Όμως, κράτησα τη ζωή μου… Δεν την άφησα να κάνει αυτό που ήθελε… Κατάφερα και κράτησα τη ζωή μου».
