Για τα πρώτα χρόνια της προσαρμογής του στην Αθήνα, το μακελειό που έγινε μπροστά στα μάτια του, στην πλατεία Ομονοίας, τη συμμετοχή του στη διαδήλωση κατά του μνημονίου και την απόφασή του παράλληλα με το θέατρο να εργαστεί ως σερβιτόρος μίλησε ο Ορέστης Τζιόβας στο Down Town Κύπρου.
Ποια είναι η πιο όμορφη καλοκαιρινή εικόνα που έχεις κρατήσει από τις διακοπές σου;
Όταν έκανα για δύο μήνες διακοπές σε camping πριν από μερικά χρόνια. Για μένα αυτές είναι οι ιδανικές διακοπές: να ξυπνάς το πρωί, να κάνεις το μπάνιο σου και να μην έχεις να σκέφτεσαι ούτε πού θα βγεις το βράδυ, ούτε τι θα φορέσεις.
Στα ελεύθερα camping επιτρέπεται να κάνεις γυμνισμό. Το έχεις δοκιμάσει;
Έχω κάνει πολλές φορές γυμνισμό. Εντάξει, δεν θα βγάλω τα ρούχα μου σε μία οργανωμένη πλαζ αλλά, αν είμαι σε μία απομονωμένη παραλία, μου αρέσει να κάνω μπάνιο γυμνός. Είναι υπέροχη η αίσθηση τού να κολυμπάς γυμνός. Νιώθεις σαν ζώο.
Συνεχίζεις να κάνεις γυμνισμό ακόμα και τώρα που είσαι αναγνωρίσιμος;
Ναι. Γιατί όχι;
Δεν φοβάσαι μήπως τραβήξει κάποιος φωτογραφίες από το κινητό του και τις ανεβάσει στο διαδίκτυο;
Μα, δεν θα βγω γυμνός μπροστά σε κόσμο. Οι παραλίες που επιλέγω είναι πιο απόμερες.
Γιατί επιλέγεις να κάνεις σχέσεις με συναδέλφους σου;
Δεν ισχύει απόλυτα αυτό που λες, αλλά ίσως είναι πιο εύκολο για έναν ηθοποιό να προσεγγίσει μία συνάδελφό του, από τη στιγμή που κινούνται στον ίδιο χώρο.
Έφτασε ποτέ κάποιος από τους δεσμούς σου, κοντά στο γάμο;
Όχι. Δεν είναι ότι είμαι αρνητικός στο θέμα του γάμου, αλλά δεν με αφορά και τόσο. Για μένα ο γάμος είναι απλά ένα πάρτι, όπου γιορτάζεις με τους φίλους την ευτυχία σου. Η σχέση είναι που μετρά…
Είσαι ερωτευμένος αυτή την περίοδο;
Όχι. Είμαι μόνος μου.
Σου λείπει μία σχέση;
Ναι. Αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να βρεις έναν άνθρωπο, με τον οποίο να ταιριάζεις και να κάνεις μία ουσιαστική σχέση. Αν ήθελα να έχω δίπλα μου κάποια, απλά για να λέω ότι είμαι σε σχέση, θα μπορούσα να το κάνω και αύριο το πρωί. Δεν μου αρκεί αυτό. Θέλω να είμαι ερωτευμένος.
Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή σου στην Αθήνα, Ορέστη;
Τους πρώτους δύο μήνες, μέχρι να βολευτώ, με φιλοξενούσε μία κοπέλα που έμενε στον Βύρωνα. Στην αρχή μπέρδευα τους δρόμους, μου έδιναν ραντεβού στου Ψυρρή και χανόμουν στα στενά! Αλλά αυτά τα συνήθισα. Το πιο δύσκολο κομμάτι της προσαρμογής είναι ότι σου λείπουν οι φίλοι σου, οι δικοί σου άνθρωποι. Όταν μπήκα στη σχολή, έπιασα με ένα φίλο μου ένα διαμέρισμα σε μία πολυκατοικία στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, δίπλα στην πλατεία Ομονοίας, όπου έμενε μόνο μία οικογένεια Ελλήνων και όλοι οι υπόλοιποι ήταν μετανάστες από την Γκάνα και το Πακιστάν. Πάνω στο χρόνο έτυχε να γίνει ένα μακελειό κάτω από το σπίτι μου. Τραυματίστηκαν κάποιοι, ήρθε η αστυνομία, έγινε χαμός!
Θα έβγαινες στο δρόμο να διαμαρτυρηθείς για τα νέα μέτρα που θέλουν να μας επιβάλουν;
Δεν ξέρω. Είμαι πολύ μπερδεμένος πια, γιατί δεν ξέρω αν έχει νόημα. Είχα κατέβει, μαζί με ένα εκατομμύριο κόσμου στο Σύνταγμα, όταν επρόκειτο να ψηφιστεί το πρώτο μνημόνιο κι αυτό που είδα ήταν τους κουκουλοφόρους να πετάνε μολότοφ στους αστυνομικούς και εκείνοι να απαντούν με δακρυγόνα. Στη συνέχεια, οι αστυνομικοί μπήκαν στην ειρηνική διαδήλωση και μας πετούσαν χημικά για να τη διαλύσουν. Τι βγήκε, λοιπόν, από αυτή την ιστορία; Το μνημόνιο ψηφίστηκε, τα μέτρα πέρασαν και έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που μισούμε ο ένας τον άλλον, που κοιτάζει ο ιδιωτικός υπάλληλος στραβά τον δημόσιο. Ο καιρός της επανάστασης έχει περάσει! Και αν ακόμα γίνει μία αιματηρή επανάσταση, κατευθυνόμενη θα είναι.
Παράλληλα με το θέατρο, εργάζεσαι ως σερβιτόρος σε καφετερία στο Παγκράτι. Είχες ενδοιασμούς, λόγω του ότι είσαι πλέον αναγνωρίσιμος;
Πάντα δούλευα σε δύο δουλειές. Σίγουρα όλοι μας, μεγαλώνοντας, θέλουμε να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι, γι’ αυτό και βάζουμε τις βάσεις από μικροί. Αλλά η ζωή είναι ένα ταξίδι. Και δεν μπορείς να ελέγχεις πού θα σε βγάλει… Δεν θέλω όμως να μιλάω γι’ αυτό, γιατί πολλοί μπορεί να πουν ότι λαϊκίζω.
