O άνθρωπος που επανεφηύρε τον ρόλο του κιθαρίστα, το είδωλο των Guns N’ Roses, μιλάει κιόλας…
Ο ιδιόρρυθμος κιθαρίστας των Guns N’ Roses (από το 1985-1996) έμαθε πολλά από τη ζωή. Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει…
Οι κιθάρες είναι σαν τις γυναίκες: ποτέ δεν τις «παίζεις» απόλυτα σωστά.
Το ρίσκο δεν είναι λέξη στο λεξιλόγιό μου. Είναι η ίδια μου η ύπαρξη.
Ποτέ δεν θέλησα να τραβήξω την προσοχή πάνω μου, αυτό όμως είναι το μόνο που κάνω.
Ανάμεσα στους Beatles και τους Rolling Stones, ο πατέρας μου προτιμούσε τους Stones, έχω οπότε αναμφίβολα ένα γονίδιο που πήρα απ’ αυτόν!
Όταν ήμουν παιδί, έκανα δουλειές για να μπορώ να παίρνω τσιγάρα, μπίρα και κάνα γλυκό. Έτσι βλέπω τα λεφτά. Ποτέ δεν ήταν κίνητρο για μένα.
Το να μου λένε «όχι» είναι η ιστορία της ζωής μου. Κι αυτό πάντα έμπαινε μέσα στη δημιουργικότητα…
Αν έβγαινα ποτέ με τον Jimi Hendrix, δεν θα τον πήγαινα για φαγητό.
Οι μουσικοί δεν μιλάνε ποτέ για μουσική.
Δεν είμαι κι ο Brad Pitt, ωστόσο με αναγνωρίζουν αρκετά συχνά. Κάποιες φορές μάλιστα η αναγνωρισιμότητά μου είναι πολύ μεγάλη. Το δυσκολότερο πράγμα του να είσαι rock star είναι να μην είσαι rock star.
Ήταν σκοπός της ζωής μου να βρω την πιο συναρπαστική, ειλικρινή και επιδεικτική κοπέλα του κόσμου. Πρέπει να γνωρίσεις τη γυναίκα μου!
Η κιθάρα είναι ο μόνος τρόπος έκφρασης που ξέρω. Σε όλα τα άλλα, ακόμα προσπαθώ να βρω τον δρόμο μου στη ζωή.
Δεν μιλάω στα παιδιά μου για κείνες τις μέρες. Το ένα είναι 7, το άλλο 9. Ο ένας έχει τρέλα με το skateboard. Τον βλέπω και μονολογώ: «απλά κάν’ το φίλε μου!».
Στα πράγματα που έχουν σημασία, μου αρέσει να είμαι με τον άνθρωπο που νιώθω άνετα μαζί του και σημαίνει κάτι για μένα. Δεν έχω βέβαια παράπονο για τις εμπειρίες που είχα…
Δεν ξέρω αν αυτή η καμηλοπάρδαλη προσπαθούσε να με φιλήσει. Ήταν όμως εμπειρία. Έχετε δει ποτέ γλώσσα καμηλοπάρδαλης; Είναι μισό μέτρο μακριά!
