Ο Βασίλειος Κωστέτσος κλείνει φέτος είκοσι επτά χρόνια στον χώρο της μόδας. Ο δημοφιλής ‘Ελληνας σχεδιαστής μιλά για τις «ιστορικές» στιγμές που έχει ζήσει. Παράλληλα, στη συνέντευξή του στην εφημερίδα Espresso, δε διστάζει να μιλήσει για όλα, για την πορεία του, την αποθέωση που γνώρισε όλα αυτά τα χρόνια, τη ζωή και τα σχέδιά του, ακόμη και για την κατάθλιψη που βίωσε…

– Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε;
Μόλις τελείωσαν οι υποχρεώσεις που είχα με το τηλεοπτικό σόου του ΑNT1 «Dancing on ice», οπότε χαλάρωσα… ψυχολογικά. Κοίτα, αισθάνομαι ότι ξεκινάει μια πολύ δημιουργική φάση στη ζωή μου.

– Αντιμετωπίζεις οικονομικά προβλήματα;
Ευτυχώς, ΟΧΙ! Είμαστε από τις πιο υγιείς εταιρείες στην Ελλάδα. Εδώ και είκοσι επτά χρόνια δεν έχουμε προβεί σε απολύσεις και εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι, γιατί οι εποχές είναι πάρα πολύ δύσκολες και δεν τίθεται πλέον θέμα κέρδους, ούτε ανταγωνισμού, αλλά καθαρά επιβίωσης, έτσι όπως φροντίσανε και μας κατάντησαν οι «αιώνιοι προύχοντες».

– Έχεις σκεφτεί με όλα αυτά που γίνονται να κλείσεις το κατάστημά σου στο Κολωνάκι;
Η κατάσταση στο Κολωνάκι είναι πολύ δύσκολη τα τελευταία χρόνια με τις συνεχείς πορείες και τις καταστροφές. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε όπως πρέπει. Ούτε η κυβέρνηση ούτε ο δήμος δεν ενδιαφέρθηκαν να βοηθήσουν ουσιαστικά το εμπορικό κέντρο! Θεωρώ ήρωες όλους εμάς. Παντού κλειστά καταστήματα…

– Πώς σχολιάζεις όλο αυτό που έγινε με τον Λάκη Γαβαλά;
Πραγματικά, είναι πολύ λυπηρό η κατάληξη μίας εταιρείας χρόνων, με τόσο κόσμο να μένει στον δρόμο και χωρίς δουλειά σε τέτοιες εποχές. Σαφώς ο καθένας είναι υπεύθυνος για το πώς χειρίζεται την εταιρεία του και δεν μπορώώ να εκφέρω προσωπική γνώμη, ίσως, αν ήταν αλλιώς η κατάσταση στην Ελλάδα, να είχα μια αντικειμενική άποψη. Όμως, βρίσκω πολύ υποκριτικό αυτοί που έχουν φάει… τον άμπακο να συνεχίζουν να περνάνε ζωή και κότα σε βάρος μας και ο κάθε Γαβαλάς να είναι μέσα. Αυτό που με στεναχωρεί ιδιαίτερα είναι όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που είναι τραγικά δύσκολο να απορροφηθούν σε κάποια άλλη εταιρεία σε αυτήν την «πλέμπα» κρίσης που μας καταδυναστεύει.

– Σκέφτεσαι να εγκαταλείψεις την Ελλάδα;
Κοίτα, επαρμένος δεν είμαι, ούτε έχω πια απωθημένα ή τρελές φιλοδοξίες. Τα έχω κάνει σχεδόν όλα, έχω ζήσει μυθικά! Εχω τη βάση μου στην Αθήνα και, όταν χρειάζεται, ταξιδεύω και επιστρέφω. Οι δημιουργίες μου μέσα από τη συνεργασία μου με τους μεγαλύτερους στιλίστες σε όλον τον κόσμο φοριούνται από διεθνείς σταρ. Δεν μπορώ λοιπόν να «φτύσω» όλον αυτόν τον αγαπητό κόσμο που με χειροκρότησε και με «έφτιαξε» σε ένα μεγάλο κομμάτι λέγοντας «σας γράφω τώρα πλέον, γιατί είμαι διεθνής σταρ». Οχι, δεν έχω καμία ξενομανία, έχω ήδη μια αξιολογότατη πορεία με διεθνή αναγνώριση δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της μόδας, που είναι όνειρο κάθε δημιουργού και όχι μόνο. Και δεν είμαι απλώς στηριζόμενος μόνο από Ελληνες του εξωτερικού παρουσιάζοντας τη δουλειά μου σε ελληνικές βραδιές.

– Μίλησέ μας για τις μεγάλες στιγμές που έχεις ζήσει στην πολυετή καριέρα σου και τους ανθρώπους που έχεις συνεργαστεί από το τζετ σετ.
Τι να σου πρωτοπώ… Το θέμα είναι ότι δεν τους γνώρισα απλώς αλλά συνεργάστηκα μαζί τους. Πολλά, μα πάρα πολλά ταξίδια με ιδιωτικά αεροπλάνα, με χιλιάδες κόσμου για πολλά συνεχόμενα χρόνια να αποθεώνει εσένα και τη δουλειά σου! Ουρές να κατακλύζουν το «Ιντερκοντινένταλ» και ο κόσμος σαν τσαμπιά να κρέμεται από τις κυλιόμενες σκάλες ικετεύοντας για μία θέση. Τη λεωφόρο Συγγρού να κλείνει από τα αφημένα αυτοκίνητα για να προλάβουν το σόου μου, χιλιάδες λουλούδια, αγκαλιά με σούπερ μοντέλα στα μπουζούκια, γυρίσματα του τραγουδιού μου σε βιντεοκλίπ μαζί με την τωρινή σύζυγο του Γάλλου προέδρου Κάρλα Μπρούνι δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη, θαυμάζοντάς τον με δημιουργίες μου σε συναυλίες του σε όλον τον κόσμο, ταξίδια με λίαρ τζετ με την Κλόντια Σίφερ ή τη Λίντα Εβαντζελίστα ή με κονκόρντ με τη Σίντι Κρόφορντ. Δεν θα ξεχάσω τη Ναόμι Κάμπελ να πετάγεται στην αγκαλιά μου, να κάθεται στα πόδια μου και να μου πετάει λουλούδια. Είμαι πάρα πολύ υπερήφανος που κατάφερα να ζήσω τη χρυσή δεκαετία της μόδας σαν «βασιλιάς». Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τρελά πάρτι στο Παρίσι, όπου χόρευα με τη Μαντόνα και τη Λίντα.

«Κάποια στιγμή, θα τρελαινόμουν και τότε είπα ΑΡΚΕΤΑ!»

– Σε είδαμε στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού και μας εντυπωσίασες με τον τρόπο που μίλησες για τον εαυτό σου. Γιατί πιστεύεις ότι είσαι μανιοκαταθλιπτικός;
Αφού γνωρίζεις καλά ότι εγώ δεν κρύβομαι πίσω από ταμπέλες και χάρτινα παλάτια. Είμαι αυτοδημιούργητος και δουλεύω πάνω από είκοσι επτά χρόνια από μικρό παιδάκι. Δεν έχω να ζηλέψω τίποτα και κανέναν! Είμαι ο εαυτός μου και είμαι χορτάτος!

– Έχεις έρθει αντιμέτωπος με την κατάθλιψη;
Ναι, φυσικά! Και πραγματικά, όχι μοδάτα. Κάποια στιγμή όλο αυτό που ζούσα -και ουσιαστικά ήμουν παιδί- ήταν πολύ βαρύ να το αντέξω. Και ήμουν ένα παιδί που από εννέα χρόνων δεν είχα παίξει καθόλου! Μετά, άρχισαν τα συνεχόμενα ταξίδια. Μιλάνο, Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, η συναναστροφή με τα σούπερ μοντέλα, οι διάσημοι άνθρωποι που γνώριζα προσωπικά, τα τρελά πάρτι, τα λίαρ τζετ και οι λιμουζίνες, οι τεράστιες επιδείξεις με χιλιάδες κόσμου σε στάδια να σε αποθεώνουν. Κάποια στιγμή, θα τρελαινόμουν και είπα αρκετά! Αισθανόμουν ότι με πλησιάζουν για να πάρουν ένα κομμάτι μου. Ετσι, κλείστηκα στον εαυτό μου, χωρίς όμως να το παρουσιάζω προς τα έξω. Το έκρυβα γιατί δεν μου έφταιγε σε τίποτα ο κόσμος. Βέβαια, η κατάσταση επιδεινώθηκε αφάνταστα ύστερα από τον θάνατο του Κολούμπο. Και το γεγονός αυτό με έχει κάνει αρκετά πεσιμιστή. Αλλά δυστυχώς, όχι σκληρό!

– Έχεις επισκεφθεί ειδικό;
Οχι και ούτε θέλω. Δεν τους έχω εμπιστοσύνη, είναι όπως και να γίνει γιατροί που βασίζονται στα βιβλία τους. Το βιβλίο της ζωής δεν το γνωρίζουν από όλες τις πλευρές.

– Τι φοβάσαι περισσότερο;
Τον θάνατο.

– Υπάρχει κάτι που έχεις κάνει και έχεις μετανιώσει;
Ναι, υπάρχουν κάποια, αλλά ήταν δικές μου επιλογές και έτσι δεν μετανιώνω για την όποια επιλογή μου.