Η θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική όσο περισσότερο οι γιατροί πιστεύουν σε αυτήν, όπως αποκαλύπτουν νέα ερευνητικά δεδομένα.

Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Human Behavior έδειξαν ότι όταν οι γιατροί έχουν εμπιστοσύνη σε μια θεραπεία, οι ασθενείς αντιλαμβάνονται διακριτικά σημάδια κατά τη διαπροσωπική τους επαφή με τους γιατρούς, όπως πιο θερμούς τρόπους και αυξημένη επαφή με τα μάτια, γεγονός που επιδρά μειώνοντας τα επίπεδα του πόνου σε αυτούς.

Η μελέτη διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Ντάρτμουθ και έδειξε ότι όχι μόνο οι ασθενείς νιώθουν καλύτερα όταν οι γιατροί τους είναι πιο σίγουροι για τη θεραπεία αλλά και η ίδια η θεραπεία καθίσταται πιο αποτελεσματική.

Η ερευνητική ομάδα διερεύνησε αυτή τη θεωρία σε 24 συμμετέχοντες ο καθένας από τους οποίους ήρθε σε επαφή με ένα άτομο το οποίο προσποιείτο ότι ήταν γιατρός.

Σε κάθε συμμετέχοντα εφαρμόστηκε στο χέρι κάτι πολύ ζεστό και στη συνέχεια προσφέρθηκαν δύο κρέμες ανακούφισης από αυτόν που έπαιζε τον γιατρό. Σε αυτούς που υποκρίνονταν ότι είναι γιατροί οι ερευνητές είχαν πει πως η μια κρέμα είναι θεραπευτική και η άλλη όχι. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στις δυο κρέμες, επρόκειτο για βαζελίνη και στις δύο περιπτώσεις.

Διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς (οι οποίοι δεν είχαν λάβει καμία πληροφορία για την κρέμα) παρουσίασαν σημαντικότερη άμβλυνση του πόνου όταν οι γιατροί πίστευαν ότι τους δίνουν την αποτελεσματική κρέμα, λόγω ανεπαίσθητων αντιδράσεων των συμμετεχόντων γιατρών.

Αυτές μετρήθηκαν με τη βοήθεια κάμερας GoPro η οποία ήταν συνδεδεμένη με ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης προγραμματισμένο να ερμηνεύει σήματα όπως σουφρωμένες μύτες, ανυψωμένα φρύδια και κίνηση των άνω χειλιών.

Καταγράφηκε μειωμένη ψυχοφυσιολογική διέγερση με την αποτελεσματική θεραπεία. Το πείραμα επαναλήφθηκε αρκετές φορές και τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν.

Ο καθηγητής Λουκ Τζ. Σανγκ, επικεφαλής συντάκτης της μελέτης, δήλωσε: «Αυτά τα ευρήματα δείχνουν πως οι λεπτές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μπορούν να έχουν αντίκτυπο στις κλινικές εκβάσεις».

Παρόλο που οι συμμετέχοντες στη μελέτη έπαιζαν ρόλους και δεν ήταν πραγματικοί επαγγελματίες υγείας ή ασθενείς, μπορούμε να φανταστούμε ότι σε ένα πραγματικό κλινικό πλαίσιο, εάν οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης φαίνονται ικανοί, ενθουσιώδεις και σίγουροι ότι μια θεραπεία θα πετύχει, ο αντίκτυπος στα αποτελέσματα των ασθενών θα είναι ακόμη πιο έντονος».