Με τη χώρα να έχει συγκλονιστεί από τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη σε ένα χτύπημα οπαδικής βίας, μια δασκάλα της Δ’ Δημοτικού σε σχολείο του Λουτρακίου θέλησε να περάσει στα παιδιά της τάξης το μήνυμα κατά της βίας.
Όπως αναφέρει το loutrakiblog.gr, η κ. Ολυμπία Γιαννακοπούλου, δασκάλα στο 3ο Δημοτικό Σχολείο του Λουτρακίου αποφάσισε να αφιερώσει ορισμένες διδακτικές ώρες με τους μαθητές της σε ένα πρόγραμμα κατά της βίας και του εκφοβισμού.
Τα παιδιά ακούγονται να λένε «Είμαι Ολυμπιακός, είμαι Παναθηναϊκός, είμαι ΠΑΟΚ, είμαι ΑΕΚ, είμαι Άρης, είμαι Άλκης», λένε οι μαθητές στο βίντεο, σημειώνοντας: «Όταν εκφοβίζω…δεν κερδίζω» και «Είμαστε όλοι Άλκης».
Η δασκάλα, λοιπόν, υποστήριξε: «Ο άδικος και σκληρός θάνατος ενός 19χρονου παιδιού με συγκλόνισε σαν μάνα, σαν δασκάλα, σαν πολίτη αυτής της χώρας, σαν άνθρωπο που ζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, που όμως έχει χάσει τον προσανατολισμό της.
Το πρώτο που σκέφτηκα λοιπόν να κάνω ήταν να αφιερώσω κάποιες διδακτικές ώρες με τους μαθητές μου σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα κατά της βίας και του εκφοβισμού.
Μέσα σε τρεις ώρες συζητήσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις, προβληματιστήκαμε, συγκινηθήκαμε και καταλήξαμε στο υπέροχο σύνθημα: «ΟΧΙ στη ΒΙΑ. Όταν εκφοβίζω, δεν κερδίζω.»
Μετά τη δημιουργία αφίσας και την προβολή σχετικών βίντεο αποφασίσαμε να μεταφέρουμε τις σκέψεις μας για την οπαδική βία και την ελευθερία της επιλογής να υποστηρίζουμε οποιαδήποτε ομάδα σε ένα βίντεο, αφιερωμένο στο πρόσωπο της ημέρας, τον ΑΛΚΗ.
Γίναμε φίλοι του, τον αγαπήσαμε, τον νιώσαμε , τον συμπονέσαμε! Είχαμε σκέψεις για την οικογένειά του που έμεινε με μισή αγκαλιά! Θυμωσαμε με την ευκολία που καποιος αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή ή προκαλεί τόσο πόνο αναίτια.
Ευχηθήκαμε να είναι ο τελευταίος άδικος θάνατος. Αν και οι άνθρωποι έχουμε κοντή μνήμη και φοβάμαι ότι θα ξεχαστεί και αυτό το τραγικό γεγονός εμείς θα προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε στην ψυχή μας γιατί μας άγγιξε βαθιά όλους!
Δράσαμε , συνεργαστήκαμε, μάθαμε, αλλά κυρίως νιώσαμε… και αυτό που μαθαίνεις με συναίσθημα δεν το ξεχνάς ποτέ!».
