Με επιστολή του από τις φυλακές Κορυδαλλού ο Χάρης Χατζημιχελάκης, που είχε συλληφθεί στη γιάφκα του Χαλανδρίου και έχει κατηγορηθεί για τη συμμετοχή του στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του σε αυτή.

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Δηλώνω περήφανος για την επιλογή μου να σταθώ αδιάλλακτος στο στρατόπεδο του αντάρτικου πόλης μέχρι και τη στιγμή που ο κρατικός μηχανισμός την 23-9-2009 κατάφερε να δέσει σφιχτά τα χέρια μου και να πετάξει το σώμα μου μέσα σε ένα μπουντρούμι.

Αυτό, όμως, που ποτέ δε θα καταφέρουν να φυλακίσουν είναι η ελεύθερη επαναστατική μου συνείδηση. Αυτό που δε θα καταφέρουν να εμποδίσουν είναι η συνέχιση της παραγωγής του ριζοσπαστικού εξεγερσιακού μου λόγου, ακόμα και μέσα από τη συνθήκη του εγκλεισμού.

Χαιρετίζω τους συντρόφους αντάρτες πόλης Γεράσιμο Τσάκαλο και Παναγιώτη Αργυρού. Η θέση μας θα είναι πάντα στην αυθεντική πλευρά της ζωής, την πλευρά των μαχόμενων αντάρτικων σχηματισμών για τη διαρκή επαναστατική δράση και την επανάσταση.

Τίποτα δεν τελείωσε όλα συνεχίζονται επανάσταση πρώτα και πάντα.

Λίγα λόγια για την υπόθεση «Χαλανδρίου» και μια προσωπική αυτοκριτική

Τώρα, φυσικά, σίγουρα θα δημιουργηθούν πολλά ερωτηματικά σχετικά με την αλλαγή του πολιτικού χειρισμού της υπόθεσης μου από τις 23-9-2009 μέχρι τώρα. Η περιέργεια και η κακή φαντασία ορισμένων, ίσως ήδη να ετοιμάζονται να σπείρουν την παραδοσιακή τους χολή. Αδιαφορώντας, όμως, για αυτούς επιχειρώ μια δημόσια επανατοποθέτηση και αυτοκριτική για τους πραγματικούς συντρόφους που ακούν με την καρδιά και το μυαλό και όχι εκείνους που αδημονούν να πετάξουν λάσπη σε κάθε ευκαιρία.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η γνωστή σε όλους εισβολή στο Χαλάνδρι συνδυάστηκε με τις τυμπανοκρουσίες της αντιτρομοκρατικής για εύρεση σπιτιού γιάφκα της επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο ισχυρισμός αυτός αποτέλεσε ακόμα μια προσπάθεια στοχοποίησης του ευρύτερου φιλικού και συντροφικού μου περιβάλλοντος, καθώς και την μετουσίωση της εκδικητικής φύσης των διωκτικών μηχανισμών σε εντάλματα σύλληψης και προφυλακίσεις.

Επειδή, όμως, η περηφάνια που χαρακτηρίζει τις επιλογές μου, δεν μου επιτρέπει να εθελοτυφλώ, αλλά αντίθετα μου επιβάλλει να αναγνωρίζω τα λάθη που στιγματίζουν την πορεία μου εντός του επαναστατικού χώρου, αναλαμβάνω προσωπικά και πλήρως την ευθύνη (ευθύνη που ούτως ή άλλως έχω αναλάβει ενώπιων των δικαστικών αρχών εδώ και μήνες) για το προπαρασκευαστικής φύσης σφάλμα μου να μεταφέρω έστω και προσωρινά ένα μηχανισμό σπίτι μου, που όντας νόμιμο αποτελούσε τόπο συνάντησης ετερόκλητων ανθρώπων που ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση.
Και στο ίδιο πνεύμα της αυτοκριτικής και της αυτοαξιολόγησης των επαναστατικών μου επιλογών, δηλώνω δημόσια ότι ο βασικός λόγος που μέχρι τώρα δεν είχα αναλάβει ως μέλος της Συνωμοσίας ήταν το κόστος που αυτό θεωρούσα ότι μπορεί να είχε για τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση. Βλέπετε πάντα είχα στο νου μου σίγουρη μια πολιτική στάση σε περίπτωση επ΄αυτοφώρω σύλληψης, αλλά ίσως από αβλεψία δεν είχα υπολογίσει ποτέ αυτό που συνέβη. Ένιωσα το βάρος της ευθύνης πάνω μου για πολύ κόσμο, θεωρώντας ότι μια ανάληψη από μέρους μου ενδεχομένως να τους έφερνε σε δυσκολότερη θέση. Όμως, οι εξελίξεις για άλλη μια φορά με προλαβαίνουν το μεσημέρι της 1-11-2010, όταν συλλαμβάνονται στο Παγκράτι οι σύντροφοι Γεράσιμος Τσάκαλος και Παναγιώτης Αργυρού.

Η παγωμάρα και το πλήγμα της ήττας κρατούν μόνο μια στιγμή, ακολουθούμενα από τη σιδερένια αποφασιστικότητα και τη στιβαρή συνείδηση. Το γεγονός της σύλληψης των συντρόφων, οι κοινές μας καταβολές, οι στιγμές που μοιραστήκαμε στο παρελθόν, η ιστορία και η τιμή της οργάνωσης, αλλά και η περηφάνια μου ως επαναστάτης και αγωνιστής, δε μου αφήνουν άλλη επιλογή από την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη συμμετοχή μου στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Και έπεται συνέχεια…
Χάρης Χατζημιχελάκης
Φυλακές Κορυδαλλού