Με την αλλόκοτη εικόνα των μισών σπιτιών καμένων και των διπλανών τους όρθιων, ένα απόκοσμο τοπίο όπου κτίρια άθικτα με δέντρα στα οποία η φωτιά μοιάζει να σταμάτησε στα μισά και δίπλα σπίτια που έγιναν παρανάλωμα, κάποιοι κάτοικοι αισθάνονται τυχεροί, οι άλλοι μισοί όχι, όμως σχεδόν όλοι είναι εξοργισμένοι στη Βαρυμπόμπη.

Της Δήμητρας Τριανταφύλλου

«Σε εμάς κάηκε ο περιβάλλον χώρος, αλλά σώθηκε το σπίτι. Οι διπλανοί όμως κάηκαν. Πέντε σπίτια στο δρόμο μας κάηκαν από μερικώς ως ολόκληρα» λέει ο Χρήστος Κουντουριώτης που έχει ξαναπιάσει το λάστιχο για να καταβρέξει σπίτι και δέντρα και προσθέτει: «Με έσωσαν τα λέιλαντ στην αυλή τα οποία έβρεξα πριν φύγω. Άφησα και το αυτόματο πότισμα ανοιχτό που κάπως κράτησε. Μένω εδώ από το 2008».

«Τους το λέγαμε εδώ και 3 χρόνια ότι θα είμαστε οι επόμενοι μετά το Μάτι, να προετοιμαστούμε. ούτε σχέδιο διαφυγής είχαμε, ούτε τίποτα» λέει ο Μιχάλης, μερικά σπίτια παραπάνω και συνεχίζει: « Υποτίθεται, πριν από δύο μήνες ανακοίνωσαν ένα σχέδιο προστασίας, ότι θα μαζεύονταν κι όλη η καύσιμη ύλη, τί έγινε τελικά; Τίποτα. Εμένα από θαύμα σώθηκε το σπίτι μου, του γείτονα κάηκε».

«Ήξερα τι θα αντικρίσω την επόμενη μέρα…»

Στην ίδια συνοικία στη Βαρυμπόμπη, βρίσκουμε τον Κυριάκο, επίσης με ένα λάστιχο να καταβρέχει την οικοσκευή του αδελφού του, η οποία κάηκε ολοσχερώς. Σε αυτό το οικόπεδο συμβαίνει το εξής: Η φωτιά έχει κάψει το μισό και το ένα σπίτι, αλλά όχι αυτό του Κυριάκου, 20 μέτρα πιο δίπλα. Όπως περιγράφει ο ίδιος: «Έφυγα χθες το μεσημέρι στις 14.00 που μας διώξανε και ξαναήρθα σήμερα το πρωί. Έφυγα και η φωτιά ήταν κοντά στο σπίτι.

 Ήξερα τι θα αντικρίσω την επόμενη μέρα. Από το 1979 μένω εδώ, από 12 χρονών, κάθε χρόνο καιγόμαστε, πρώτη φορά τέτοια καταστροφή. Δεν έχει ξαναγίνει κάτι αντίστοιχο. Πολλή μεγάλη ένταση, πολύ μεγάλο θερμικό φορτίο, ερχόταν γρήγορα κατά πάνω μας. Δεν ξέρω αν πραγματικά με αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, η Πυροσβεστική δύναμη ήταν όση πρέπει, ξέρω ότι οι κρουνοί δεν δούλευαν όλοι καλά. Επίσης, δώσανε βαρύτητα στο Ρέμα της Χελιδονούς και εδώ τους έφυγε τελείως. Δεν είχε δύναμη εδώ.

Το δασαρχείο πάντως δεν βοήθησε το προηγούμενο διάστημα να γίνουν αντιπυρικές ζώνες. Αν πάμε να κλαδέψουμε μας κάνουν μηνύσεις. Ένα μπάχαλο συνεχίζει να επικρατεί σε αυτό το ζήτημα. Όσοι μένουμε μόνιμα εδώ τα φροντίζουμε τα πεύκα μας, ξέρουμε ότι κινδυνεύουμε. Αυτό που συνέβη όμως αυτή τη φορά είναι το κάτι άλλο. Εγώ χαίρομαι που μέσα σε αυτή την καταστροφή το κυπαρίσσι μας που το φυτέψαμε όταν ήμουν 12 χρονών, σώθηκε. Δυστυχώς, πολλοί κάτοικοι που τα σπίτια τους κάηκαν δεν μπορούν οικονομικά να τα ξαναφτιάξουν».

«Μόνο οι πυροσβέστες είναι ήρωες, οι πολιτικοί είναι άθλιοι»

Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία της Δήμητρας Σιμιανοπούλου της οποίας το σπίτι κάηκε κατά το ήμισυ σήμερα το πρωί. Τη συναντήσαμε μέσα στην αυλή του σπιτιού της μαζί με τον άντρα της, να σκουπίζουν τα αποκαΐδια, παρουσία ακόμα των πυροσβεστών που έσβηναν τις τελευταίες εστίες μέσα στο σπίτι της.

«Σήμερα το πρωί καήκαμε, αν είναι δυνατόν! Δεν προβλέψανε τίποτα. Με τέτοιες συνθήκες, με 45 και 47 βαθμούς, με όλα αυτά τα εύφλεκτα υλικά….Μόνο οι πυροσβέστες είναι ήρωες, οι πολιτικοί είναι άθλιοι. Τους έφταιγε το Μάτι. Και οι τωρινοί τα ίδια έκαναν με εμάς».