Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008. Νωρίς το βράδυ το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο με νέους ανθρώπους που διασκεδάζουν. Τίποτα δεν προμηνύει αυτό που θα ακολουθήσει…
Εξάρχεια. Ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης κάνει περιπολία και το πλήρωμα του έρχεται σε λεκτική αντιπαράθεση με νεαρούς που είναι συγκεντρωμένοι στο πεζόδρομο της Μεσολογγίου. Το περιπολικό φεύγει αλλά μετά από λίγη ώρα επιστρέφει. Οδηγός και συνοδηγός κατευθύνονται προς τους συγκεντρωμένους. Ακολουθεί ένταση. Και ξαφνικά ο χρόνος σταματάει.
Ένας από τους αστυνομικούς έχει πυροβολήσει προς το μέρος των νεαρών. Μία από τις σφαίρες βρίσκει στη καρδιά τον 15χρονο τότε Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο ο οποίος λίγες στιγμές αργότερα αφήνει την τελευταία του πνοή… Η είδηση μεταδίδεται με την ταχύτητα της αστραπής. «Σκότωσαν ένα παιδί».
Μέσα στην επόμενη ώρα τα πρώτα οδοφράγματα έχουν στηθεί. Οι συγκρούσεις το οργισμένου πλήθους που ήδη άρχισε και συγκεντρώνεται στα Εξάρχεια με τους αστυνομικούς ξεκινούν. Και θα κρατήσουν για πολλές ημέρες…
Μέχρι το ξημέρωμα της Κυριακής πυρπολούνται κτίρια και αυτοκίνητα, καταστρέφονται τράπεζες, υπουργεία μπαίνουν στο στόχαστρο των διαδηλωτών, καταλαμβάνονται όλες οι μεγάλες σχολές του κέντρου της Αθήνας. Η αστυνομία προσπαθεί με εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών να περιορίσει το πλήθος.
Την Κυριακή η ίδια εικόνα. Η πρώτη διαδήλωση ξεκινάει από το Μουσείο με τελικό προορισμό τη ΓΑΔΑ. Δεν έφτασε ποτέ εκεί. Η λεωφόρος Αλεξάνδρας φλέγεται. Καταστρέφεται οτιδήποτε μπορεί να καταστραφεί. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ ρίχνουν «τόνους» χημικών. Η ατμόσφαιρα είναι κάτι παραπάνω από αποπνικτική. Και κάπου εκεί έρχεται και η πρόκληση. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη ένας αστυνομικός των ΜΑΤ τραβάει το όπλο του και απειλεί τους συγκεντρωμένους. Η είκονα «αιχμαλωτίζεται» στο φωτογραφικό φακό του Κώστα Τσιρώνη. Οι συγκρούσεις γίνονται ακόμα πιο σκληρές. Ακόμα πιο σφοδρές. Πολλοί διαδηλωτές μεταφέρονται στα νοσοκομεία είτε τραυματισμένοι είτε με αναπνευστικά προβλήματα. Το βράδυ της ίδια ημέρας οι συγκρούσεις επαναλαμβάνονται με σημείο αναφοράς τα Εξάρχεια. Τίποτα δεν δείχνει ικανό να σταματήσει την οργή του πλήθους…
Την ίδια ώρα ανάλογες εικόνες καταγράφονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βόλος, Πάτρα, Κρήτη, Μυτιλήνη, Ρόδος… Παντού η ίδια εικόνα. Παντού η οργή περισσεύει.
Η Δευτέρα είναι μια κομβική ημέρα… Το πρωί οι διαδηλώσεις των μαθητών είναι γεμάτες οργή αλλά όλοι ετοιμάζονται για την απογευματινή συγκέντρωση στα Προπύλαια. Λίγη ώρα μετά την έναρξη της πορείας στήνονται φλεγόμενα οδοφράγματα. Οι συγκρούσεις πλέον λαμβάνουν διαστάσεις γενικευμένης εξέγερσης. Είναι η πρώτη φορά (όπως αποκαλύφθηκε αρκετούς μήνες αργότερα) που η κυβέρνηση Καραμανλή σκέφτεται το ενδεχόμενο να λάβει «ακραία αστυνομικά μέτρα».
Τίποτα όμως δε σταματάει την οργή. Υπάρχουν στιγμές που οι αστυνομικοί παραδέχονται πως δεν μπορούν να ελέγξουν μεγάλα κομμάτια του κέντρου της Αθήνας. Είναι η στιγμή που τα δακρυγόνα στερεύουν. Οι αστυνομικοί υποχωρούν προκειμένου να ανεφοδιαστούν. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος πυρπολείται. Οι συγκρούσεις θα συνεχιστούν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης. Θα συνεχιστούν μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη με καθημερινές διαδηλώσεις αλλά με λιγότερες συγκρούσεις…
Έξι χρόνια αργότερα ο αστυνομικός που πυροβόλησε, Επαμεινώνδας Κορκωνέας έχει καταδικαστεί σε ισόβια και παραμένει στη φυλακή. Ο συνάδελφός του Βασίλης Σαραλιώτης έχει αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους και κάποιοι λένε ότι ζει στη Δράμα όπου εργάζεται σε καφετέρια… Τέλος, ο Νίκος Ρωμανός στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος (είχαν βγει για να διασκεδάσουν με αφορμή την ονομαστική εορτή του Ρωμανού) σήμερα κάνει απεργία πείνας προκειμένου να το χορηγηθούν εκπαιδευτικές άδεις από τη φυλακή όπου κρατείται όντας καταδικασμένος για την διπλή ένοπλη ληστεία σε τράπεζες στο Βελβεντό της Κοζάνης.
Δείτε ένα φωτογραφικό οδοιπορικό από τις πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα εκείνων των ημερών…
Η πιο πολυσυζητημένη φωτογραφία του Δεκέμβρη
Το μεσημέρι της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου ο φωτορεπόρτερ Κώστας Τσιρώνης αποτυπώνει μια από τις πιο πολυσυζητημένες στιγμές της εξέγερσης.
Σε ένα κάθετο στενό της λεωφόρου Αλεξάνδρας ένας αστυνομικός των ΜΑΤ τραβάει το πιστόλι του και σημαδεύει τους διαδηλωτές. Λίγες μόνο ώρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στέλνει τη φωτογραφία του στη εφημερίδα που δούλευε τότε, τον «Ελεύθερο Τύπο». Η φωτογραφία, σύμφωνα με όσα είπε αργότερα ο Κώστας Τσιρώνης, θα δημοσιευόταν στη πρώτη σελίδα του φύλλου της επόμενης ημέρας.
Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο, η απόφαση της εφημερίδας αλλάζει και «χάνεται» ακόμα και από τις εσωτερικές σελίδες. Η αντίδραση του Τσιρώνη ήταν έντονη, ζητά εξηγήσεις και κάποιο στέλεχος της εφημερίδας τον προειδοποιεί πως: «είναι κρίμα να χάσει τη δουλειά του για μια φωτογραφία».
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, το ντοκουμέντο έχει κάνει το γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών πρακτορείων. Τελικά η φωτογραφία δημοσιεύεται στον «Ελεύθερο Τύπο» της επόμενης ημέρας ενώ ο Τσιρώνης που κατηγόρησε την διοίκηση της εφημερίδας για συγκάλυψη και λογοκρισία απολύεται.
