Με τα μελανότερα χρώματα σκιαγράφησε τη θέση της εργαζόμενης γυναίκας στη σημερινή οικονομική συγκυρία, την οξύτατη κρίση που μαστίζει τη χώρα, η Συνήγορος του Πολίτη, Καλλιόπη Σπανού, μιλώντας σε συνέδριο της Γραμματείας Γυναικών της ΓΣΕΕ, με θέμα την προώθηση της συμμετοχής των γυναικών στα συνδικάτα.

Κατά την κα Σπανού, «η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης από τους εργοδότες προς όσους ήδη εργάζονται ή αναζητούν εργασία», ενώ σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «οι γυναίκες, μάλιστα, είναι περισσότερο εκτεθειμένες σε µη αξιοπρεπείς συνθήκες απασχόλησης, κινδυνεύουν µε απόλυση ιδίως κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και της χρήσης άδειας μητρότητας, ενώ πιέζονται να δεχτούν ευέλικτες σχέσεις εργασίας».

Η Συνήγορος του Πολίτη τόνισε ότι «πρόκειται για μία τάση που προστίθεται στην κατάσταση που δημιουργεί ο σημαντικός περιορισμός προστασίας της εργασίας και επιδείνωση των συνθηκών της», ενώ έχει διαπιστωθεί από την ανεξάρτητη αρχή ότι «ακόμη κι όταν καταγγείλουν το γεγονός στον Συνήγορο ή στην Επιθεώρηση Εργασίας, στη συνέχεια «εμφανίζονται ιδιαίτερα αμφίθυμες ως προς τις ενέργειες διαμεσολάβησης ή και αποσύρουν τις καταγγελίες, φοβούμενες την απόλυση».

Η κα Σπανού εκτιμά ότι «οι δυνατότητες εκπροσώπησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι κομβικής σημασίας για να μειωθεί ο σκοτεινός αριθμός των διακρίσεων, ειδικά σε περιπτώσεις που κυριαρχεί ο φόβος του θύματος και δη των γυναικών εργαζομένων, να υποστηρίξουν αποφασιστικά αναφορά κατά του εργοδότη», ενώ πρόσθεσε ότι ο Συνήγορος «θεωρεί αποφασιστικό σύμμαχο τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων στο κοινό στόχο της υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων».

Η κα Σπανού είπε ότι, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η αρχή, οι πλέον ευάλωτοι κοινωνικά και οικονομικά προσφεύγουν σπανιότερα σε θεσμούς προστασίας των δικαιωμάτων τους (οι γυναίκες ακόμη σπανιότερα), ενώ πρόσθεσε ότι «οι αναφορές που εξέτασε το 2013 ο Συνήγορος του Πολίτη, για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω φύλου στην εργασία, εμφάνισαν αύξηση κατά 25% αν και σε απόλυτο αριθμό παραμένουν περιορισμένες (327 αναφορές), λόγω των παραπάνω λόγων.

Οι αναφορές κατά κύριο λόγο στον δημόσιο τομέα αφορούν ζητήματα διεκδίκησης ή αξιοποίησης αδειών, ενώ στον ιδιωτικό τομέα αφορούν στην επισφάλεια της γυναικείας απασχόλησης, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με καταστάσεις εγκυμοσύνης και μητρότητας, αλλά και τις ευέλικτες μορφές εργασίας.