Τη συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων, έπειτα από την ταύτιση απόψεων και τη σχετική συμφωνία μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο, σχολιάζει με καυστικό τρόπο σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα» ο Σταμάτης Φασουλής.

«Γκουγκλάρω “Τσίπρας” κι όλο μου βγάζει τη φωτογραφία με τον κύριο Καμμένο σε ύφος τάτσι-μίτσι-κότσι. Τώρα πώς τα βρήκανε οι ψεκασμένοι με τη συνιστώσα Ρόζα είναι ένα μυστήριο του Σύμπαντος που χρειάζεται ειδική μελέτη-έρευνα κι αυτή τη στιγμή αδύνατον να γίνει γιατί το Κογκρέσο δεν εγκρίνει το ανάλογο κονδύλι στη NASA», γράφει χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Φασουλής.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης χαρακτηρίζει μάλιστα τις κ.κ. Δούρου και Κανέλλη ως «γλωσσοκοπάνες». «Πήγα και στην “Ανατροπή” που φιλοξενούσε την κυρία Δούρου. Το χάος. Το δίδυμο της επιτυχίας Κανέλλη-Δούρου σάρωσε τα πάντα. Μωρέ τι γλωσσοκοπάνες είναι αυτές. Έντρομοι οι άλλοι καλεσμένοι ζητάγανε απεγνωσμένα βοήθεια», σχολιάζει.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα»:

«Αυτό που έλεγε ο κύριος Τσίπρας προεκλογικά, ότι πρώτο μέλημα της κυβέρνησής του θα ήταν να φορολογήσει τους μεγαλοκαταθέτες άνω των 100.000 με ένα 10% είναι ονειροφαντασία μου; Ή μια σκληρή πραγματικότης του παρελθόντος που θέλουμε να θάψουμε για να μη μας πάρουν είδηση;

Ρωτάω, ξαναρωτάω, κανείς δεν απαντά. Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες. Τίποτα.

Δεν με βοηθάει και το μέσον το ηλεκτρονικό που διαθέτω.

Γκουγκλάρω «Τσίπρας» κι όλο μου βγάζει τη φωτογραφία με τον κύριο Καμμένο σε ύφος τάτσι-μίτσι-κότσι. Τώρα πώς τα βρήκανε οι ψεκασμένοι με τη συνιστώσα Ρόζα είναι ένα μυστήριο του Σύμπαντος που χρειάζεται ειδική μελέτη-έρευνα κι αυτή τη στιγμή αδύνατον να γίνει γιατί το Κογκρέσο δεν εγκρίνει το ανάλογο κονδύλι στη NASA.

Βέβαια για αυτήν τη συνύπαρξη Καμμένου – Τσίπρα (παρακαλώ το Καμμένος να μην παρθεί σαν επιθετικός προσδιορισμός αλλά σαν επώνυμο) υπάρχουν εξηγήσεις. Άλλωστε, «Τα ετερώνυμα έλκονται». Νόμος της φύσεως είναι αυτός, δεν μπορεί να εξαιρεθεί κανείς. Ακόμα και ο μέλλων πρωθυπουργός της Ελλάδος να είσαι θα υποστείς της συνέπειες αυτού του νόμου.

Πήγα και στην «Ανατροπή» που φιλοξενούσε την κυρία Δούρου. Το χάος. Το δίδυμο της επιτυχίας Κανέλλη – Δούρου σάρωσε τα πάντα. Μωρέ τι γλωσσοκοπάνες είναι αυτές. Έντρομοι οι άλλοι καλεσμένοι ζητάγανε απεγνωσμένα βοήθεια. «Προστατέψτε με, κύριε Πρετεντέρη» κραύγαζε ο κύριος Μπίστης. «Να σας προστατεύσει απ’ τον εαυτό σας» φώναζε η άλλη. Τελικά, για το θέμα «Κύπρος. Διάσωση ή καταστροφή;» δεν κατάλαβα έναν Μπίστη. Διότι έπλεκε η μία, κένταγε η άλλη. Τους πήγαιναν «κοπανέλι».

Δεν γίνεται να τους έρθεις απάνω. Ειδικά οι Τσιπριάνοι τον έχουνε πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ. Δεν τολμάς ν’ ανοίξεις το στόμα σου. Αμέσως. «Πώς μιλάτε έτσι, κύριε; Είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση». Ε και; Εδώ μιλάμε έτσι και χειρότερα για τη συμπολίτευση, δεν θα μιλάμε για την αντιπολίτευση; Τι είστε πια, κυρία Δούρου, που αξιώνετε τέτοιο σέβας; Ο Μητροπολίτης Άνθιμος;

Και μια και το ‘φερε η κουβέντα κι αυτόν τον βλέπω πολύ κοντά στις απόψεις σας για το Κυπριακό. Μήπως να συμπλεύσετε και μαζί του; Ετσι, μια ιδέα ρίχνω. Για σκεφτείτε το. Ας πούμε σε μια ώρα ανεμελιάς. Εκεί που ξαναδιαβάζετε το «Κεφάλαιο», μη και σας έχει φύγει καμιά οξεία. Ή εκεί που βάφετε τα νύχια σας. Δεν ξέρεις, μπορεί να αποδώσει.

Συγχωρέστε με. Πήρα πολύ θάρρος. Αλλά μου σπάσατε τα νεύρα χτες το βράδυ. Είστε και συνεπώνυμη της πλατείας του Χαλανδρίου. Στην Πλατεία Δούρου δεν ήταν που κάτι άγνωστοι (σε μένα. Σε σας δεν ξέρω) περιλούζανε με τα νερά τον κύριο Πέτρο Ευθυμίου; Θυμάστε τι λέγατε τότε; «Σιγά. Ένα ποτήρι νεράκι ήτανε. Έκανε και ζέστη».

Μεγάλη μπουκιά φάε. Μεγάλη κουβέντα μην πεις. Γιατί παίρνουνε θάρρος μετά τα μπουμπούκια των άκρων και κάνουν τα χειρότερα.

Όχι, προς Θεού, δεν εννοούσα εσάς των άκρων. Για σας μίλησε ο κύριος Τσίπρας. Είπε εσείς είστε νοικοκυραία. Άσπιλη, αμόλυντη, ακίνδυνη, ειρηνικιά.

Όμως φτάνει. Πρέπει να κάνουμε ειρήνη. Να δώσουμε τα χέρια. Αλλιώς δεν βλέπω φως. Είναι κι αυτός ο στίχος που μου παιδεύει τη γλώσσα. Μου τον θύμισε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Στίχος του Σολωμού από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν»:

«εάν μισούνται αναμεσό τους
Δεν τους πρέπει ελευθεριά».