Πέθανε ύστερα από παρατεταμένη ταλαιπωρία με την υγεία του ο ποιητής και πεζογράφος Μιχαήλ Μήτρας, που γεννήθηκε στον Βόλο το 1944.
Ο Μιχαήλ Μήτρας παρακολούθησε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ραδιοσκηνοθεσία στο City Literary Institute του Λονδίνου, όπου έζησε τέσσερα χρόνια, για να εργαστεί στη συνέχεια ως παραγωγός εκπομπών λόγου στην Ελληνική Ραδιοφωνία, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Χρονικό», «Σήμα», «Ρεύματα» και «Νέα Συντέλεια». Δημοσίευσε τα πεζογραφικά βιβλία «Φανταστική νουβέλα» (1972), «Αστική τοπιογραφία» (1982), «Αόριστες λεπτομέρειες» (1990) και «Μηχανή αναζήτησης: Πεζο-γραφήματα» (2008) ενώ το ποιητικό του έργο αποτελούν οι συλλογές «Το άλλοθι της περι-γραφής» (1976), «Ασταθές πεδίο» (1984), «Η τελευταία εικόνα του κόσμου» (1987), «Η παράδοξη οικειότητα του αγνώστου» (1997) και «Διακριτικές μεταβολές» (2004).
Σε ανακοίνωσή της για τον θάνατο του Μήτρα, η Εταιρεία Συγγραφέων υπενθυμίζει ότι ύστερα από δική του πρόταση καθιερώθηκε στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.
Οπαδός της «συγκεκριμένης ποίησης», που άρχισε να καθιερώνεται στην Ευρώπη από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Μήτρας επιδίωξε στα ποιητικά και τα πεζογραφικά του κείμενα την υπονόμευση αφηγηματικής συνοχής και συνέχειας, την αναμέτρηση με τις οπτικές και τις εικαστικές δυνατότητες της γραφής και την ειρωνική χρήση των γλωσσικών στερεοτύπων της καθημερινότητας με επανειλημμένες παραπομπές στην τηλεόραση και τη διαφήμιση.
Όπως στην ποίηση έτσι και στα πεζά του, λέξεις και φράσεις σχηματίζουν ένα άθροισμα που προκαλεί μια νοηματική εντύπωση ικανή να θυμίσει μόνο το σχήμα του. Και οι κατ΄ αυτόν τον τρόπο επιλεγμένες λέξεις και φράσεις ενισχύουν, μεταξύ άλλων, τη μουσικότητα των βιβλίων του.
