«Με επτά νεκρούς την ημέρα και περισσότερους από εκατό τραυματίες θα έπρεπε η Βουλή των Ελλήνων να έχει μόνιμα στα θέματα ημερήσιας διάταξης το οδικό ατύχημα! Κι όμως, δεν ασχολούνται καθόλου, ούτε καν για δείγμα».

Με τα λόγια αυτά ο Τάσος Μαρκουίζος, πασίγνωστος ως Ιαβέρης, προσπαθεί εδώ και χρόνια να αφυπνίσει την πολιτική ηγεσία και τον κόσμο για το διαρκές έγκλημα των ανθρώπων που άδοξα και άδικα χάνονται στους δρόμους, λόγω της κακής οδηγικής συμπεριφοράς. Ο Τάσος Ιαβέρης, που έχει γράψει το όνομά του με μεγάλα γράμματα στις ειδικές πίστες, ο άνθρωπος που «έπαιξε» στα όρια με την ταχύτητα, εδώ και χρόνια προσπαθεί να ταρακουνήσει και να εκπαιδεύσει τους νέους απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη τη χώρα.

Είναι ο πρώτος Ελληνας οδηγός που διοργάνωσε αγώνες φιλανθρωπικού σκοπού, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες, με πρώτη εκδήλωση αυτή που πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1984 στο Γερμανικό Νεκροταφείο.

Εδώ και είκοσι χρόνια έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια να βελτιώσει την οδική συμπεριφορά όλων μας και να ευαισθητοποιήσει όσους περισσότερους συμπολίτες – συνανθρώπους του μπορεί, με μόνο στόχο τη μείωση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων, τα οποία ξεκληρίζουν καθημερινά ελληνικές οικογένειες. Έχει μοιραστεί με περισσότερους από 500.000 πολίτες τις γνώσεις, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του δίνοντας αφιλοκερδώς ομιλίες σε σχολεία, στρατόπεδα, πτέρυγες μάχης, αστυνομία, δήμους και κοινότητες, ιδρύματα, ΕΚΑΒ.

Εκατοντάδες είναι και οι συμμετοχές του σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ παράλληλα τα βιβλία του «Εθνικό θέμα» και «Εθνικό πένθος» έχουν τυπωθεί σε περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

«Το είχα πει και παλαιότερα: Θα έπρεπε οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι για το θανατικό που συντελείται στους δρόμους να κάθονται στο σκαμνί, απολογούμενοι σε λαϊκό δικαστήριο με κατήγορους τους συγγενείς των νεκρών και τους τραυματίες και παραπληγικούς». Ποιοι είναι όμως υπεύθυνοι; «Όλοι ή σχεδόν όλοι» λέει μιλώντας στην «Espresso» και συμπληρώνει:

«Το υπουργείο Παιδείας για την ανύπαρκτη κυκλοφοριακή αγωγή, ένα μάθημα ζωτικής σημασίας για τους μαθητές των σχολείων, το υπουργείο Συγκοινωνιών για την αλλαγή του ηλίθιου συστήματος εκπαίδευσης και εξέτασης που βγάζει άχρηστους, ανόητους και επικίνδυνους οδηγούς στους δρόμους, το ΥΠΕΧΩΔΕ για τους άθλιους και επικίνδυνους, χωρίς μπαριέρες δρόμους, τις κακοτεχνίες και τη βλακώδη σήμανση, το υπουργείο Τύπου για τη μηδενική φροντίδα στην ενημέρωση του πολίτη μέσω των ΜΜΕ για τη δυσκολία και την επικινδυνότητα της οδήγησης, το υπουργείο Δημόσιας τάξης για την παντελή έλλειψη πρόληψης και προστασίας των οδηγών, με εξαίρεση βέβαια την καταστολή των επιβατών, το υπουργείο Οικονομικών που νομίζει ότι κάνει οικονομία αφήνοντας να σκοτώνονται χιλιάδες νέοι και στους δρόμους, την ώρα που ανέρχεται σε πολλά δισ. ευρώ το κόστος των ατυχημάτων κάθε χρόνο, το υπουργείο Πολιτισμού και ο ΕΟΤ που οι σοβαροί τουρίστες με αυτοκίνητα αρνούνται να ρισκάρουν την ακεραιότητα και τη ζωή τους στην πιο επικίνδυνη χώρα της Ευρώπης, το υπουργείο Υγείας που κάποια φροντίδα για άμεση βοήθεια και αποκατάσταση των λαβωμένων στις μάχες των δρόμων δεν έχει λάβει».

Τα στατιστικά στοιχεία, όπως λέει ο Ιαβέρης, καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος: «Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: 2.000 νεκροί και 6.000 ανάπηροι κάθε χρόνο, δηλαδή 6 νεκροί και 18 ανάπηροι κάθε μέρα. Τι άλλο χρειάζεται να πούμε;»

Η μόνη λύση, όπως λέει ο βετεράνος οδηγός, είναι «να αποκτήσουν συναισθηματική νοημοσύνη οι Ελληνες, ώστε να βελτιώσουν την αυτοεκτίμησή τους και να μπορέσουν τα ΜΜΕ με σοκαριστικά spots να δείχνουν στους πολίτες το τραγικό αποτέλεσμα ενός ανόητου οδικά λάθους».