Θεωρείται δάσκαλος της δημοσιογραφίας καθώς έχει κερδίσει το θαυμασμό και την εκτίμηση των περισσότερων συναδέλφων του. Άλλωστε, δίπλα του μαθήτευσαν πολλοί από τους δημοσιογράφους που σήμερα έχουν μία πολύ καλή πορεία στο χώρο. Όμως ο Χρήστος Πασαλάρης, παρά την επιτυχημένη του πορεία, παραμένει ταπεινός και συμβουλεύει εκείνους που του ζητούν βοήθεια.

Από μικρός ήταν ανήσυχο πνεύμα, όπως λέει. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελε διαρκώς να αναζητά νέα πράγματα. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του υπήρξε κόρη του Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Το 1941 πέρασε στη δημοσιογραφία του παράνομου τύπου, συνελήφθη όμως από τους κατακτητές και οδηγήθηκε στο απόσπασμα, από το οποίο γλίτωσε ως εκ θαύματος.

Ο Χρήστος Πασαλάρης άρχισε τη δημοσιογραφική του καριέρα το 1945 στο Ριζοσπάστη. Υπήρξε μάλιστα και αρχισυντάκτης της εφημερίδας το 1947 αλλά εκείνη την περίοδο εξορίστηκε στη Μακρόνησο μέχρι τα τέλη του 1950. Μετά το τέλος εκείνης της χρονιάς εργάστηκε ως συντάκτης ύλης και αρχισυντάκτης στο περιοδικό «Ταχυδρόμος», και στις εφημερίδες «Έθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και «Εμπρός».

Από το 1953 μέχρι το 1970 δούλεψε ως αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης στα «Νέα» και από εκείνη τη χρονιά μέχρι το 1973 υπήρξε διευθυντής σύνταξης στο περιοδικό «Επίκαιρα». Στη συνέχεια ανέλαβε διευθυντής των εφημερίδων «Βραδυνή», «Απογευματινή». Το 1983 οργάνωσε την έκδοση του «Ελεύθερου Τύπου», την οποία αρχικά διηύθυνε εκείνος όμως από το 1984 μέχρι το 1990 ανέλαβε την εφημερίδα «Μεσημβρινή» και επέστρεψε στη συνέχεια ως δημοσιογραφικός σύμβουλος στην «Απογευματινή».

Έχει τιμηθεί από το Ίδρυμα Μπότση (1996 και 1998) που συνέβαλε στην ίδρυσή του και για την ευδόκιμη υπηρεσία καθώς και την αρθογραφία του. Βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Ιπεκτσί το 1988 για το καλύτερο ρεπορτάζ, από την Ακαδημία Αθηνών για το βιβλίο του με τίτλο «Μια ζωή τίτλοι», από το δήμο Αθηναίων με το χρυσό μετάλλιο για τη συμβολή του στη δημοσιογραφία καθώς και από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης αλλά και από άλλες οργανώσεις και φορείς.

Εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στην ειδησεογραφία των εφημερίδων. Καθιέρωσε το βιβλίο τσέπης στην Ελλάδα με τα «βίπερ» και έφερε τα ανθρώπινα θέματα στις πρώτες σελίδες. Έγραψε οκτώ βιβλία εκ των οποίων το «Μια ζωή τίτλοι», το «Οι βαρόνοι των media», το «Την αλήθεια κι ας πονάει» κ.ά.

Σήμερα ο Χρήστος Πασαλάρης σχολιάζει την πολιτική επικαιρότητα από τη «Real news» και τα τελευταία χρόνια διδάσκει δημοσιογραφία σε σχολή τηλεοπτικού σταθμού. «Οι περισσότεροι μαθητές μου με ρωτούν εάν θα βρουν δουλειά μόλις αποφοιτήσουν. Αυτή είναι η ανησυχία τους», λέει ο δημοσιογράφος στο newsbeast.gr και πιστεύει ότι υπάρχουν νέοι που έχουν τα εφόδια να γίνουν δημοσιογράφοι. «Αυτή τη στιγμή διδάσκω σε περίπου 250 παιδιά. Θεωρώ ότι τα μισά από αυτά αξίζουν ενώ υπάρχει και ένα 3% των μαθητών μου που μπορούν να χαρακτηριστούν ταλέντα».

Βέβαια, αυτό που τον προβληματίζει ιδιαίτερα είναι ο δύσκολος καιρός που περνά το επάγγελμα στο οποίο διέπρεψε, αλλά, όπως πιστεύει, αυτό το σύστημα θα ανατραπεί και σε λίγο καιρό. «Υπάρχει κρίση γενικότερα και όχι μόνο στο δημοσιογραφικό κλάδο. Κάποια στιγμή θα ανοίξει ο δρόμος και οι νέοι θα βρουν δουλειά. Κι αυτό γιατί είναι έντιμοι και φθηνοί». Ο Χρήστος Πασαλάρης κάθε Τρίτη από τις 8 το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα βρίσκεται στη σχολή δημοσιογραφίας και προσφέρει τις γνώσεις του στους σπουδαστές του.

Τις υπόλοιπες μέρες προετοιμάζει τα άρθρα του, διαβάζει βιβλία και εφημερίδες και παρακολουθεί τις ειδήσεις από το Διαδίκτυο. «Δεν θα μπορούσα να αποχωριστώ τα βιβλία μου. Έχω το δόγμα ότι ο δάσκαλος είναι καλός όταν είναι και καλός μαθητής. Αυτή τη στιγμή χαίρομαι να βλέπω τους νέους να έχουν όρεξη να γίνουν δημοσιογράφοι και μαθαίνω πολλά από εκείνους», τονίζει.

Πιστεύει πάντως παρά τη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα, ότι θα σωθούμε και λέει χαρακτηριστικά: «Η χώρα θα σωθεί. Κι αυτό γιατί έχει προοπτική καθώς έχει ένα κόσμο που κουβαλάει ένδοξο παρελθόν στις πλάτες του. Σε δύο χρόνια, θεωρώ, θα έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα στη χώρα μας με αποτέλεσμα να μη φεύγουν οι νέοι στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά, όπως γίνεται αυτή την περίοδο».

Δείτε εδώ όλα τα πρόσωπα της στήλης «Πού βρίσκεται σήμερα;».