Σε ηλικία 83 ετών έφυγε από τη ζωή ο Σαμ Πανόπουλος, ο Έλληνας μετανάστης στον Καναδά που κατέχει την «πατρότητα» της πίτσας με ανανά.
Όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα Guardian, ο Πανόπουλος μετανάστευσε από την Ελλάδα στον Καναδά το 1954, σε ηλικία 20 ετών, και είχε με τα δύο αδέλφια του εστιατόρια στο Οντάριο.
Το ένα ήταν στο Chatham, περίπου 300 χιλιόμετρα μακριά από το Τορόντο. Σέρβιρε κλασικά αμερικανικά πιάτα, όπως μπέργκερ και πατάτες, αλλά και κινεζικά πιάτα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Πανόπουλος αποφάσισε να σερβίρει και πίτσα, που είχε ήδη γίνει δημοφιλής στις ΗΠΑ.
Η πιο διάσημη δημιουργία του προέκυψε από έναν πειραματισμό. Μια μέρα αποφάσισε να προσθέσει στην κλασική πίτσα ροδέλες ανανά. «Απλώς βάλαμε τον ανανά από πάνω, για πλάκα, για να δούμε πώς θα είναι» είχε πει στο BBC. «Ήμαστε πολύ καινούριοι στη δουλειά και κάναμε πολλούς πειραματισμούς».
Στον ίδιο και τα αδέλφια του άρεσε η αντίθεση του γλυκού και του αλμυρού, στα συστατικά της πίτσας. «Το δοκιμάσαμε εμείς, μετά το προσφέραμε σε μερικούς πελάτες. Λίγους μήνες μετά, όλοι τη ζητούσαν, κι έτσι τη βάλαμε στο μενού».
Ονομάστηκε «Hawaiian», χαβανέζικη πίτσα, δηλαδή, από το όνομα της εταιρείας στην κονσέρβα του ανανά που πρωτοχρησιμοποίησε ο Πανόπουλος.
Άθελά του ο Πανόπουλος πυροδότησε ένα «φλέγον» ζήτημα για όσους αγαπούν την πίτσα, που έχει να κάνει με το εάν υπάρχει πραγματικά θέση για τον ανανά πάνω της.
Το θέμα προέκυψε και πάλι τον Φεβρουάριο, όταν ο πρόεδρος της Ισλανδίας Guðni Jóhannesson είπε, απαντώντας σε ερωτήσεις μαθητών, πως διαφωνεί ριζικά με τη χρήση του ανανά. Λίγο αργότερα ξεκαθάρισε τη θέση του και στο Facebook, γράφοντας εν ολίγοις πως του αρέσει ο ανανάς αλλά όχι πάνω στην πίτσα και πως εκείνος θα πρότεινε πίτσα με θαλασσινά.
Στο θέμα ενεπλάκη και ο πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό.
Ο Πανόπουλος ρωτήθηκε για το σχόλιο του Jóhannesson και, σύμφωνα με τον Guardian, απάντησε: «Ο τύπος είναι τρελός. Δεν έχει πολλούς ανανάδες εκεί πάνω, έχει πολλά ψάρια, γι’ αυτό προτείνει να βάλουμε ψάρι πάνω».
Ο 83χρονος πούλησε το εστιατόριό του τη δεκαετία του 1980 κι έκτοτε ζούσε στο Οντάριο, όπου πέθανε την Πέμπτη.
Η οικογένειά του τον περιέγραψε ως «μια αξέχαστη προσωπικότητα. Τον σέβονταν πολλοί για τις καλές του συμβουλές και για την εξαιρετικά γενναιόδωρη φύση του».
Η κηδεία του γίνεται σήμερα.
