«Φοβόμαστε για την ίδια μας τη ζωή. Καθημερινά ελπίζουμε ότι τα νοσοκομεία δεν θα στερέψουν από υλικά που είναι αναγκαία για τις αιμοκαθάρσεις μας, διαφορετικά θα θρηνήσουμε θύματα. Κι αυτό, διότι οι νεφροπαθείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε ή να γυρνάμε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να κάνουμε αιμοκάθαρση. Αν η αιμοκάθαρση δεν γίνει μία ώρα μετά το προγραμματισμένο ραντεβού μας, κινδυνεύει η υγεία μας».
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Νεφροπαθών νομού Θεσσαλονίκης Χρήστος Καραγκιόζης περιγράφει στην εφημερίδα «Μακεδονία» την αγωνία και το άγχος των νεφροπαθών, εξαιτίας των σοβαρών ελλείψεων υλικών που παρατηρούνται σε πολλά δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας. Ταυτόχρονα, κρούει τον κώδωνα κι επισημαίνει ότι αν δεν βρεθεί άμεσα λύση, υπάρχει περίπτωση να κινδυνεύσουν ζωές.
«Παλαιότερα, οι αιμοκαθάρσεις σε Ιπποκράτειο και Παπαγεωργίου έβγαιναν με… αέρα, εξαιτίας της έλλειψης των ειδικών φίλτρων αιμοκάθαρσης, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των αιμοκαθαιρόμενων. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να το ξαναζήσουμε αυτό», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Καραγκιόζης. Σύμφωνα με τον ίδιο, εκτός από τις ελλείψεις υλικών, αγκάθι αποτελεί και η ποιότητα των υλικών που προμηθεύονται τα νοσοκομεία, εξαιτίας της προσπάθειας να αγοράσουν υλικά με το φθηνότερο κόστος.
«Έχουμε πρόβλημα με γάζες και βελόνες φίστουλα. Όταν βγουν από το δέρμα μας, το αίμα αναβλύζει σαν σιντριβάνι, και για να κλείσει η πληγή πρέπει να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένα και ποιοτικά υλικά. Ελλείψει όμως αυτών χρησιμοποιούνται άλλα, κατώτερης ποιότητας, με αποτέλεσμα και εξοικονόμηση να μην γίνεται και καθυστερήσεις να έχουμε», εξηγεί ο κ. Καραγκιόζης.
Το παράδειγμα των νεφροπαθών όμως δεν είναι το μοναδικό. Η έλλειψη υλικών στα δημόσια νοσοκομεία, είτε πρόκειται για αναλώσιμα -όπως γάζες, σύριγγες και γάντια- είτε για υλικά που αφορούν χειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίες δεν μπορούν να γίνουν, γεννά ανασφάλεια στους ασθενείς. Κοινή ομολογία γιατρών κι εργαζομένων είναι ότι τα υλικά φτάνουν με το… σταγονόμετρο, ενώ πλέον έχει γίνει μόνιμη πρακτική να χορηγούνται εξιτήρια στους ασθενείς, διότι δεν υπάρχουν υλικά για να χειρουργηθούν, ωθώντας τους ταυτόχρονα στον ιδιωτικό τομέα.
Ταυτόχρονα, τα νοσοκομεία έχουν φτάσει στο σημείο να ανταλλάσσουν μεταξύ τους υλικά για να καλύψουν τις… τρύπες που υπάρχουν, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας κλήθηκε να παίξει τον ρόλο του… κούριερ, μεταφέροντας υλικά από το ένα νοσοκομείο στο άλλο. Και τη στιγμή που οι ελλείψεις αυτές είναι εγκληματικές για την ίδια τη ζωή των ασθενών, το υπουργείο Υγείας επιμένει να ισχυρίζεται ότι είναι… τεχνητές και ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Τραγικές ελλείψεις σε αναλώσιμα υλικά, που έχουν ως αποτέλεσμα οι χειρουργικές κλινικές να διαχειρίζονται μόνο επείγοντα περιστατικά και να μην εξυπηρετούν άλλες επεμβάσεις, έχει καταγράψει και η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, για να φτάσει στο νοσοκομείο η παραγγελία υλικών για κάθε ασθενή προσωπικά χρειάζεται να περάσουν 3-4 μήνες, ενώ τα λίγα υλικά που έρχονται είναι προβληματικά.
