Παρέμβαση στη διαχείριση της κρίσης του ευρώ κάνει ο μεγαλοεπενδυτής Τζόρτζ Σόρος με άρθρο του στους Finanacial Times. Όπως τονίζει ο ουγγρικής καταγωγής μεγαλοεπενδυτής η χρεοκοπία για την Ελλάδα είναι αναπόφευκτη, αλλά κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει ατάκτως. Καλεί μάλιστα τους ευρωπαίους να κάνουν ένα βήμα παρακάτω προχωρώντας σε πολιτική ενοποίηση.
Η Ε.Ε είναι το δημιούργημα μιας ομάδας πολιτικών με μακρόπνοες βλέψεις, που είχαν εμπνευστεί από το όραμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, τόνισε. Αναγνώρισαν ότι το όραμα τους μπορεί να υλοποιηθεί σταδιακά μόνο, προχωρώντας βήμα – βήμα.
Οι μνήμες του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, η απειλή της ΕΣΣΔ και τα οικονομικά οφέλη της ενοποίησης δημιούργησαν την απαραίτητη πολιτική βούληση. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και η ενοποίηση της Γερμανίας έδωσε πνοή στο όραμα.
Η Γερμανία ήξερε ότι η επανένωση της περνούσε μέσα από το πλαίσιο της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης έφτασε στο απόγειο της με την συνθήκη του Μάαστριχτ και την εισαγωγή του ευρώ.
Ωστόσο, το ευρώ ήταν ημιτελές: είχε κεντρική τράπεζα αλλά όχι υπουργείο Οικονομικών. Αυτοί που σχεδίασαν την ευρωζώνη πίστευαν ότι, όταν χρειαστεί, η πολιτική θέληση θα ήταν αρκετή για να γίνει το επόμενο βήμα. Πίστευαν ακόμη ότι οι αγορές θα διορθώσουν τα όποια προβλήματα και θα υπάρξει ισορροπία στους κανόνες των προϋπολογισμών. Παρόλα αυτά, οι συγκλίσεις στα επιτόκια δημιούργησαν οικονομικές αποκλίσεις.
Τα χαμηλά επιτόκια στις αδύναμες χώρες δημιούργησαν φούσκες, ενώ η δυνατή Γερμανία ακολούθησε μία περίοδο λιτότητας για να αντιμετωπίσει το κόστος της επανένωσης.
Ως απαρχή της παρούσας κρίσης ήταν η κατάρρευση της Lehman Brothers, υποστηρίζει ο Σόρος. Τότε οι κυβερνήσεις αποφάσισαν ότι δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν άλλο τραπεζικό οίκο να καταρρεύσει. Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επέμεινε ότι δεν θα πρέπει να δοθεί κοινή εγγύηση της Ε.Ε. Κάθε χώρα θα έπρεπε να εγγυηθεί για τις δικές της τράπεζες. Αυτή ήταν η βασική αιτία για τη σημερινή κρίση του ευρώ.
Η χρηματοπιστωτική κρίση υποχρέωσε τα έθνη να στηρίξουν με τις δικές τους πιστώσεις, τις πιστώσεις που είχαν καταρρεύσει. Στην Ευρώπη, κάθε κράτος έπρεπε να το κάνει αυτό από μόνο του, γεγονός που έθεσε σε αμφιβολία το αξιόχρεο των ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων.
Η ανασφάλεια αυτή δημιούργησε μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Η Γερμανία, ως ο ισχυρότερος παίχτης, μπορούσε να υπαγορεύει τους όρους βοήθειας, που ήταν πολύ αυστηροί και έσπρωξαν τους δανειολήπτες στην χρεοκοπία. Ωστόσο, η Γερμανία ευνοήθηκε από την κρίση του ευρώ, καθώς βελτίωσε την ανταγωνιστικότητα της.
Για να αλλάξει αυτή η πορεία, τόσο η Ελλάδα που οδεύει προς την χρεοκοπία, όσο και όλη η ευρωζώνη, πρέπει να υιοθετήσουν το εναλλακτικό σχέδιο, το Plan B.
Η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη, αλλά δεν χρειάζεται να γίνει ατάκτως. Και προκειμένου να σταματήσει η μετάδοση της κρίσης, η ευρωζώνη οφείλει να υπερασπιστεί το νόμισμα της. Με τη μεγαλύτερη χρήση των ευρωομολόγων και κάποιου είδους σχέδιο ευρωπαϊκής εξασφάλισης καταθέσεων.
Η ευρωπαϊκή ελίτ θα πρέπει να πάει το οικοδόμημα ένα βήμα παραπέρα. Όταν υπάρχει αδράνεια του status quo, θα πρέπει να αναζητηθεί μία ευρωπαϊκή λύση και όχι εθνικές λύσεις. Η φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία πρέπει να κινητοποιηθεί και να υπερισχύσει των αντιευρωπαϊστών είτε αυτοί βρίσκονται στη Φιλανδία είτε στη Γερμανία ή αλλού.
