Οι μυστηριώδεις ηλιακές εκλάμψεις που μοιάζουν με δάχτυλα που είδαμε να πέφτουν πίσω στον Ήλιο το 1999, και όχι έξω από αυτόν όπως θα περίμενε κανείς, εξηγήθηκαν επιτέλους από τους επιστήμονες. Μάλιστα μία τέτοια έκρηξη καταγράφηκε πριν από λίγες μέρες και είχε ανησυχήσει τους επιστήμονες.
Συγκεκριμένα στις 20 Ιανουαρίου η NASA και το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) κατέγραψαν μια μεσαίου επιπέδου ηλιακή έκλαμψη, η οποία αποκαλύφθηκε πως είναι μια ξαφνική έκρηξη στην επιφάνεια του Ηλίου.
Το φαινόμενο αυτό ανησύχησε τους επιστήμονες και τους αστρονόμους, καθώς η κατηγοριοποίηση του (έκλαμψη τάξεως M5.5) προκαλείται από δυνατά μαγνητικά πεδία. Η NASA υποστηρίζει πως ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να επηρεάσει τα ηλεκτρικά δίκτυα στη Γη και να προκαλέσει μπλακ άουτ σε περιοχές, ενώ αποτελεί και πιθανό κίνδυνο για την υγεία των αστροναυτών αλλά και των διαστημικών αεροσκαφών. Μία τέτοια έκρηξη άλλωστε είχε καταγραφεί και τον Οκτώβριο του 2021.
Δείτε το εντυπωσιακό φαινόμενο
Οι φόβοι των επιστημόνων δεν επιβεβαιώθηκαν ωστόσο καθώς δεν σημειωθήκαν παρεμβολές ή βλάβες σε ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις και επικοινωνίες, σύμφωνα με το Space Weather Prediction Center. Μια τέτοια έκλαμψη μπορεί να διαρκέσει από μερικά λεπτά μέχρι και ώρες, καθώς η έκρηξη αυτή ταξιδεύει παράλληλα με την ταχύτητα του φωτός.
Ποια απάντηση δίνουν οι επιστήμονες στο μυστήριο φαινόμενο με τις εκλάμψεις που γυρνάνε πίσω
Τυπικές ηλιακές εκλάμψεις, οι οποίες είναι γιγάντιες εκρήξεις από την επιφάνεια του ήλιου, εκρήγνυνται προς τα έξω, σαν ένα γιγάντιο πλοκάμι, αλλά τον Ιανουάριο του 1999 οι αστρονόμοι είδαν μία να εκρήγνυται, πίσω προς το άστρο, κάτι που άφησε τους επιστήμονες να βρίσκονται στα σκοτεινά για δύο δεκαετίες.
Σε μια νέα μελέτη, οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι αυτές οι ασυνήθιστες εκλάμψεις, που ονομάζονται «σκοτεινά κενά που κινούνται προς τα κάτω», είναι το αποτέλεσμα ρευστών υλικών διαφορετικής πυκνότητας που δεν μπορούν να αναμειχθούν.
Ερευνητές, από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, λένε ότι αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει στη δημιουργία πιο ακριβών προγνώσεων καιρού για το διάστημα και στον περιορισμό των ζημιών από εκρήξεις που φτάνουν στη Γη.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ Τσενγκάι Σεν, ξεκίνησε να διερευνήσει τι προκάλεσε τις περίεργες εκρήξεις, τι τις οδήγησε και αν συνδέονταν με μαγνητική επανασύνδεση, μια κορυφαία θεωρία πίσω από την απελευθέρωσή τους.
Η μαγνητική επανασύνδεση αφορά την απελευθέρωση γρήγορα κινούμενης ακτινοβολίας μετά από διακοπή ενός μαγνητικού πεδίου. Ο ήλιος έχει πολλά μαγνητικά πεδία που δείχνουν προς πολλές κατευθύνσεις. «Τελικά τα μαγνητικά πεδία ωθούνται μαζί στο σημείο όπου επαναδιαμορφώνονται και απελευθερώνουν πολλή ενέργεια με τη μορφή ηλιακής έκλαμψης», είπε ο Δρ Σεν.
«Είναι σαν να απλώνεις ένα λαστιχάκι και να το κόβεις στη μέση. Είναι στρεσαρισμένο και αραιό, οπότε θα ανατραπεί ». Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η θεωρία δεν λειτούργησε, καθώς οι καθοδικές ροές ήταν «ασύλληπτα αργές», σύμφωνα με τον Δρ Shen και τους συνεργάτες του.
«Αυτό δεν προβλέπεται από τα κλασικά μοντέλα επανασύνδεσης, τα οποία δείχνουν ότι οι καθοδικές ροές θα πρέπει να είναι πολύ πιο γρήγορες», είπε η συν-συγγραφέας Δρ Κάθι Ρίβς, προσθέτοντας ότι «Είναι μια σύγκρουση που απαιτούσε κάποια άλλη εξήγηση».
Οι εικόνες του Ήλιου που καταγράφηκαν από το Atmospheric Imaging Assembly (AIA) στο Παρατηρητήριο Solar Dynamics της NASA αναλύθηκαν από τους ερευνητές.
Οι ερευνητές του Χάρβαρντ το χρησιμοποίησαν για να δημιουργήσουν τρισδιάστατες προσομοιώσεις ηλιακών εκλάμψεων, οι οποίες μπορούν να συγκριθούν με πραγματικές παρατηρήσεις – συμπεριλαμβανομένων των καθοδικών εκλάμψεων του 1999.
Οι περίεργες εκλάμψεις που κινούνται προς τα κάτω δεν ήταν τελικά προϊόν θραύσης μαγνητικών πεδίων, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Αντίθετα, σχηματίστηκαν στο ταραχώδες περιβάλλον από μόνα τους με την ανάμειξη δύο ρευστών υλικών – πλάσματος – με διαφορετικές πυκνότητες.
Όπως με το λάδι και το νερό, όταν τα δύο υγρά αναμειγνύονται μεταξύ τους, γίνονται ασταθή και χωρίζονται – με το λάδι να κάθεται πάνω από το νερό.
Η Δρ Ριβς είπε: «Αυτά τα σκοτεινά, σαν δάχτυλα κενά είναι στην πραγματικότητα απουσία πλάσματος. Η πυκνότητα είναι πολύ μικρότερη εκεί από το περιβάλλον πλάσμα».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να μελετούν αυτά τα γεγονότα και άλλα ηλιακά φαινόμενα χρησιμοποιώντας τρισδιάστατες προσομοιώσεις που δημιουργούνται από παρατηρήσεις του πραγματικού κόσμου.
