Μπήκε ένα (μάλλον) οριστικό τέλος στο μυστήριο με τους ακρωτηριασμούς και τους αποκεφαλισμούς γατών στη Μεγάλη Βρετανία που κράτησε από το 2014 έως το 2018 και είχε αποδοθεί αρχικά στον «Φονιά γατών του Κρόιντον». Ένοχες; Οι αλεπούδες. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα στοιχεία νέας έρευνας που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Κτηνιατρικής Παθολογίας.
Περισσότερες από 400 γάτες βρέθηκαν ακρωτηριασμένες στην περιοχή M25 μεταξύ 2014 και 2018. Στην αρχή υπήρχαν εικασίες ότι ένας άνθρωπος ήταν υπεύθυνος για τους βασανισμούς των ζώων και υπήρξαν φόβοι ότι ο ένοχος θα μπορούσε να γίνει απειλή για τους ανθρώπους.
Ωστόσο, η αστυνομία έκλεισε την έρευνα πριν από τρία χρόνια και είπε ότι οι αλεπούδες ήταν πιθανώς αυτές που ευθύνονταν, ακρωτηριάζοντας πολλές από τις γάτες αφού χτυπήθηκαν από οχήματα.
Η έρευνα από το Royal Veterinary College (RVC) υποστηρίζει αυτό το συμπέρασμα.
Το DNA των γατών μίλησε
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μεταθανάτιες εξετάσεις σε 32 από τις γάτες και πήραν δείγματα DNA. «Αποδείχθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ του ακρωτηριασμένων κουφαριών των γατών και της παρουσίας DNA αλεπούς», είπε το RVC.
«Υπήρχε επίσης σαφής συσχέτιση μεταξύ των διατρητικών τραυμάτων με εμπλοκή σαρκοφάγων που ψάχνουν την τροφή τους και των νεκρών γατών».
Η έρευνα επίσης δεν βρήκε κανένα στοιχείο ανθρώπινης εμπλοκής και στις 10 γάτες που βρέθηκε ότι είχαν ακρωτηριαστεί από αρπακτικά το σχέδιο ήταν παρόμοιο με το σχέδιο που χρησιμοποιούν οι αλεπούδες στα αρνιά.
Υλικό από κάμερες ασφαλείας που ελήφθη κατά τη διάρκεια της αστυνομικής έρευνας είχε δείξει αλεπούδες να μεταφέρουν πτώματα ή μέρη σώματος γατών.
Για τα άλλα ζώα που εξέτασε, το RVC είπε ότι οι πιθανές αιτίες περιελάμβαναν τραύματα από πιθανή σύγκρουση με οχήματα, ηπατική ανεπάρκεια από κατάποση αντιψυκτικού, ενώ οκτώ πέθαναν από καρδιοαναπνευστική νόσο.
Η αιτία θανάτου για έξι από τις γάτες δεν κατέστη δυνατό να προσδιοριστεί, λόγω εκτεταμένου ακρωτηριασμού.
Ο Δρ Henny Martineau, επικεφαλής της κτηνιατρικής ιατροδικαστικής παθολογίας στο RVC, δήλωσε: «Η αφήγηση του λεγόμενου “δολοφόνου γάτας” ήταν ένα καλό παράδειγμα της ανθρώπινης τάσης να επιλέγει αυτό που θέλουμε να ακούσουμε από τα δεδομένα, καταδεικνύοντας την τάση μας να σταματάμε την έρευνα όταν πιστεύουμε ότι έχουμε κάνει μια σημαντική ανακάλυψη ή έχουμε παρατηρήσει ένα συγκεκριμένο μοτίβο.
Είναι δουλειά των επιστημόνων (σε αυτήν την περίπτωση, των κτηνιάτρων παθολόγων) να εντοπίσουν και να ξεπεράσουν μια τέτοια προκατάληψη».
