Η αρσενική αράχνη πλησιάζει τη θηλυκή, που είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε μέγεθος. Μετά από μερικά …νάζια, η αρσενική ανεβαίνει πάνω της, διεισδύει και αφήνει το γενετικό υλικό μέσα. Αμέσως μετά, τα πόδια του αρσενικού μαζεύονται· κρέμεται ακίνητος από την ερωμένη του και η καρδιά του σταματά να χτυπά. Η αρσενική αράχνη του είδους Dolomedes Tenebrosus ζευγαρώνει με ένα μονάχα θηλυκό – πράξη που του κοστίζει τη ζωή. Στη συνέχεια, η θηλυκή καταβροχθίζει τον εραστή της.
Η αποτρόπαιη αυτή ιστορία δεν είναι η πρώτη περίπτωση σεξουαλικού κανιβαλισμού. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλα είδη, όπου το θηλυκό σκοτώνει το αρσενικό, η αρσενική αράχνη του είδους αυτού πεθαίνει από εσωτερικά αίτια.
Έρευνες έδειξαν πως οι αρσενικές αράχνες έχουν δύο μπροστινές αποφύσεις. Όταν είναι σεξουαλικά ώριμες, οι αρσενικές δημιουργούν έναν ιστό-σπέρμα και τον ρουφούν με τις αποφύσεις τους, οι οποίες και διογκώνονται λόγω της πίεσης των υγρών. Κατά το ζευγάρωμα, τα αρσενικά μεταφέρουν σπέρμα στα θηλυκά μέσω των αποφύσεων αυτών, οι οποίες στη συνέχεια μικραίνουν.
Όμως, στο είδος αυτό, η απόφυση παραμένει διογκωμένη και άχρηστη μετά το ζευγάρωμα. Το αρσενικό κατόπιν κρέμεται από το θηλυκό και ύστερα από λίγο πεθαίνει. Ο θάνατός του φαίνεται να συνδέεται στη διόγκωση της απόφυσης.
Όμως, παρά το ότι τρώγονται από τα θηλυκά μετά θάνατον, η όλη ιστορία έχει και γι’ αυτούς μερικά πλεονεκτήματα, τουλάχιστον από γενετικής άποψης· αν η θηλυκή φάει το αρσενικό, γίνεται λιγότερο δεκτική για τα άλλα αρσενικά, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον ο νεκρός θα είναι ο πατέρας των παιδιών της. Επίσης, οι θρεπτικές ουσίες που περιέχονται στο σώμα του αρσενικού βοηθούν τη μητέρα να γεννήσει πιο υγιή παιδιά!
Η μονογαμία και η αυτοθυσία σημειώνονται και σε άλλα είδη αράχνης. Η στρατηγική αυτή εμφανίζεται σε είδη όπου τα αρσενικά είναι δυσανάλογα περισσότερα από τα θηλυκά και επομένως έχουν λιγότερες πιθανότητες να ζευγαρώσουν.
