Έναν επίγειο παράδεισο σε μια μικρή λιμνοθάλασσα, με υγρά λιβάδια και εγκαταλειμμένες εκτάσεις παραγωγής αλατιού, συνθέτουν με την παρουσία τους εκατοντάδες φλαμίγκος, που έπαψαν τα τελευταία χρόνια να αποδημούν και επέλεξαν για μόνιμη κατοικία τους τον υγροβιότοπο της Αλυκής Λευκίμμης.
Σε μία έκταση 2.000 στρεμμάτων που είναι ενταγμένη στο Δίκτυο προστασίας «Φύση 2000», Natura 2000, τα φλαμίνγκος, μετοίκησαν μόνιμα τα τελευταία τρία χρόνια, προκαλώντας το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών από όλη την υφήλιο.
Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Λευκίμμης, Αλέκος Βλάσσης, σε αυτό τον τύπο οικοτόπου βρίσκουν κατάλληλο περιβάλλον και τα φλαμίγκος (Phoenicopterus ruber) που είναι από τα μακροβιότερα πουλιά, καθώς ζουν πάνω από 30 χρόνια και εντυπωσιάζουν με τα χρώματα και το μέγεθός τους, αφού ως ενήλικα μπορούν να φθάσουν σε ύψος το 1,60 μ και σε βάρος τα 3,5 κιλά. Για να συντηρηθούν χρειάζονται καθημερινά 230 έως 290 θερμίδες, τις οποίες αντλούν με έναν εξαιρετικό μηχανισμό που έχουν αναπτύξει στο ράμφος, γι’ αυτό είναι γαμψό, με το οποίο μπορούν να κοσκινίζουν μικρά σωματίδια τροφής που περιέχονται στο βούρκο.
«Ο υγροβιότοπος της Αλυκής Λευκίμμης είναι ο πιο πλούσιος της Κέρκυρας και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι λεκάνες, τα αλοπήγια, είναι αβαθείς, θερμαίνονται γρήγορα και λειτουργούν σαν ένα φυσικό εκκολαπτήριο. Ο λασπώδης βυθός φιλοξενεί πολλά είδη σκουληκιών, καρκινοειδών και άλλων μικροοργανισμών που είναι η αγαπημένη τροφή των παρυδάτιων πουλιών. Πρόκειται στην κυριολεξία για ένα βιολογικό εργαστήρι ζωής» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Λευκίμμης, Αλέκος Βλάσσης.
«Τα φλαμίνγκος αλλά και τα πουλιά «βαρβάρες», είναι οι αιτίες που χρόνο με το χρόνο, όλο και περισσότεροι επισκέπτες καταφθάνουν στην περιοχή για birdwatching, δίνοντας μια εναλλακτική προοπτική στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον τουρισμό πέραν του καθιερωμένου μοντέλου του μαζικού τουρισμού. Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει και οι κάτοικοι της περιοχής που στέκονται αρωγοί στην προσπάθεια που κάνει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κέρκυρας στον τομέα της ευαισθητοποίησης του πληθυσμού και ειδικότερα των μαθητών και των εκπαιδευτικών».
Την ίδια ώρα όμως, μεγάλο πρόβλημα στην περιοχή αποτελούν οι κυνηγοί. Πρόσφατα ανασύρθηκε από τη θάλασσα τραυματισμένο φλαμίνγκος, που παρά τις προσπάθειες που έγιναν για την διάσωσή του, τελικά το πουλί κατέληξε από τα τραύματά του.
«Οι κυνηγοί, οι οποίοι από το 2009 που ξεκίνησε τη λειτουργία του το ΚΠΕ Κέρκυρας, σεβόμενοι ακριβώς αυτό που σηματοδοτεί, ελαχιστοποίησαν την παρουσία τους στην περιοχή. Δεν έκαναν όμως το ίδιο και οι λαθροθήρες, οι οποίοι χωρίς καν να ξεχωρίζουν τα θηρεύσιμα από τα μη θηρεύσιμα είδη, κυνηγούν τις “βαρβάρες” (Tadorna tadorna), που έχουν τις ίδιες προτιμήσεις με τα φλαμίνγκος, αλλά το κυνήγι τους απαγορεύεται. Προσπαθώντας να πυροβολήσουν αυτές τις πάπιες, πετυχαίνουν και τα φλαμίνγκος, αφού αυτές κυκλοφορούν στα πόδια τους» διευκρινίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Βλάσσης.
Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κέρκυρας στεγάζεται στα αναπαλαιωμένα κτίρια των βενετσιάνικων αλαταποθηκών που βρίσκονται μέσα στην προστατευόμενη περιοχή NATURA των Αλυκών Λευκίμμης, συνδυάζοντας αρμονικά το φυσικό με το ανθρωπογενές περιβάλλον.
Σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, συναντώνται η ηρεμία της λιμνοθάλασσας με την αγριότητα του ακρωτηρίου που είναι εκτεθειμένο σε όλους τους καιρούς, η σύγχρονη καθημερινότητα με την ιστορία. Οι Αλυκές Λευκίμμης, πέρα από τη μεγάλη οικολογική σημασία, αποτελούν για την Κέρκυρα ένα ιστορικό, λαογραφικό και βιομηχανικό μνημείο, ενώ για τα φλαμίνγκος αποτελούν πλέον έναν κόσμο οικείο και μοναδικό, έναν κόσμο δικό τους.
