Ο άνθρωπος βαυκαλιζόταν για αιώνες πως είναι η κορωνίδα της Δημιουργίας, το τελειότερο πλάσμα που πάτησε ποτέ στον πλανήτη Γη.
Από πολιτικό ον και λογικό ον μέχρι και όλων των λογιών τα όντα, ο άνθρωπος θέλησε να ξεχωρίσει από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο στη βάση των απαράμιλλων και πρωτόγνωρων λίγο πολύ ικανοτήτων του.
Κι όμως, ούτε σχήμα μπορεί να αλλάξει ούτε και αιώνια μπορεί να ζήσει, όπως κάνουν εύκολα και απλά διάφοροι «ταπεινότεροι» κρίκοι της τροφικής αλυσίδας!
Αν τα ζώα έχουν ξεκλειδώσει τα μυστικά της Φύσης, αναμφίβολα ναι…
Βάδισμα πάνω στο νερό
Η ικανότητα να περπατά κάποιος πάνω στην επιφάνεια του νερού μοιάζει να προέρχεται από την Αγία Γραφή, γι’ αυτό εξάλλου και το σαυροειδές «βασιλίσκος» που το κατορθώνει ονομάστηκε δηλωτικά «Σαύρα Ιησούς Χριστός»! Η κοινή μας σαύρα καταφέρνει δηλαδή να διανύσει κάπου 5 μέτρα τρέχοντας πάνω στο νερό, πριν αρχίσει να βουλιάζει.
Ο ακριβής τρόπος που το κάνει αναλύθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το οποίο απέδωσε στα τρία στάδια της δρασκελιάς του βασιλίσκου την αμίμητη ικανότητά του να περπατά αμέριμνος πάνω στο νερό. Κι αν το υπερφυσικό περπάτημα της σαύρας δεν είναι θαυματουργό, δεν παύει να είναι υπεράνθρωπο…
Αψηφώντας τη βαρύτητα
Ξέρουμε ότι τα πλάσματα με φτερά αψηφούν εύκολα τη βαρύτητα, τι γίνεται όμως με τους οργανισμούς που είναι καθηλωμένοι στο έδαφος; Κι αν τα κατσίκια είναι εδώ ογκόλιθοι, υπάρχει και το αλπικό αγριοκάτσικο που κάνει τη μεγάλη διαφορά. Γιατί αυτό το είδος μπορεί να σκαρφαλώνει ακόμα και σε αφιλόξενα μέρη που είναι σχεδόν κατακόρυφα!
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να κρατά την ισορροπία του ακόμα και στη μικρότερη προεξοχή. Μπορεί επίσης να πηδά σε ύψος 2 μέτρων, κι όλα αυτά για να αποφεύγει τα αρπακτικά που το κυνηγούν ανηλεώς στα βουνά και τα λαγκάδια…
Αναγέννηση
Για μας τους ανθρώπους, αν χάσουμε ένα μέλος ή κάποιο όργανό μας χαλάσει, τότε στρεφόμαστε αναγκαστικά στην ιατρική για βοήθεια. Τεχνητά μέλη και μεταμόσχευση οργάνων αλλάζουν και σώζουν ανθρώπινες ζωές, μιας και ως είδος δεν έχουμε ιδέα από αναγέννηση μελών του σώματός μας.
Γιατί δεν είμαστε εξωτικές (μεξικανικές) σαλαμάνδρες να έχουμε την ικανότητα της αναγέννησης κωδικοποιημένη στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, γι’ αυτό! Στα περισσότερα θηλαστικά, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος χρησιμοποιούνται σε έναν τραυματισμό για την καταπολέμηση των παθογόνων οργανισμών και τη διευκόλυνση της ίασης. Στο μεξικανικό αμφίβιο όμως τα ίδια κύτταρα του δίνουν τη μαγική ικανότητα να αναγεννιέται…
Αλλαγή σχήματος
Οι αλλαζόμορφοι ανήκουν αναγκαστικά στην επικράτεια της επιστημονικής φαντασίας, αν και υπάρχει ένα εκπληκτικό ζωάκι που έχει την απίστευτη ικανότητα να μιμείται τις μορφές άλλων οργανισμών! Αυτό το παράξενο είδος χταποδιού πρωτοανακαλύφθηκε το 1998 στις ακτές της Ινδονησίας να μεταμορφώνεται σωματικά ώστε να μοιάζει με άλλα θαλάσσια πλάσματα.
Δεν μένει φυσικά μόνο στις εξωτερικές ομοιότητες, καθώς υιοθετεί πλήρως την περσόνα του όντος που ενσαρκώνει, παραμένοντας μοναδικό στην κατηγορία των ζώων που προσπαθούν να φανούν διαφορετικά ως αμυντική στρατηγική απέναντι στους θηρευτές τους. Όσο για τα πλάσματα τη μορφή των οποίων παίρνει, περιλαμβάνουν από πάμπολλα είδη ψαριών μέχρι μέδουσες και άλλα πολλά…
Αθανασία
Το άγιο δισκοπότηρο επιστήμης και αλχημείας δεν είναι παρά το μυστικό της αθανασίας, ένα ελιξίριο που ψάχνει η ανθρωπότητα εδώ και αιώνες. Κι όμως, ένα είδος μέδουσας (Turritopsis nutricula) έχει κάνει την αθανασία ψωμοτύρι, λες και είναι συνυφασμένη με την ιστορία της ζωής της.
Όταν η «αθάνατη μέδουσα», όπως αποκαλείται κοινά, φτάσει στην ενηλικίωσή της και αποδώσει απογόνους, επιστρέφει σε πιο πρώιμα στάδια της ανάπτυξής της, αντιστρέφοντας έτσι τους ίδιους τους νόμους της ζωής. Αντί να πεθάνει δηλαδή μεταμορφώνεται σε νεογνό συρρικνώνοντας το σώμα της και αποσύροντας τα πλοκάμια της, όταν και αποτραβιέται για άλλη μια φορά στον βυθό της θάλασσας. Όπως έκανε όταν ήταν μωρό!
Μόλις συμβεί αυτό, ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται κανονικά και μάλιστα… αιώνια! Ναι, σωστά διαβάζετε, η «αθάνατη μέδουσα» επαναλαμβάνει τη διαδικασία αυτή στο διηνεκές και η επιστήμη μας λέει πως όριο δεν υπάρχει στον ιδιαίτερο αυτό κύκλο της απέθαντης ζωής. Όσο αποφεύγει λοιπόν τα δόντια των θηρευτών της και μένει μακριά από αρρώστιες, μπορεί να ζει για πάντα…
