Για άλλη μια και τελευταία φορά, η αρρώστια που ονομάζεται «Manifest» επέστρεψε στο Netflix. Η 4η σεζόν της σειράς ολοκληρώθηκε και η αυλαία έπεσε οριστικά. Ανάμεικτα συναισθήματα και ένα όχι και τόσο αναμενόμενο τέλος.
Γενικότερα η σειρά έκανε μια κοιλιά όμως πραγματικά το τελευταίο μισό της 4ης «μύρισε» παλιό καλό Manifest, τόσο με τις εξελίξεις όσο και με τις απρόσμενες αποφάσεις.
Ακολουθούν spoilers
Έχοντας χάσει Γκρέις και Ζίκ περίμενα ένας από τους δυο να επιστρέψει στην σειρά….γιατί ; Γιατί σε σειρές φαντασίας είναι κάπως αναμενόμενο ο θάνατος να μην είναι και κάτι μόνιμο. Όταν άρχισα να παρακολουθώ τη σειρά λοιπόν ανακάλυψα πως ίσως να μην σφράγισε η μοίρα του ενός από τους δυο. Τελικά είχα άδικο…!!!!!
Η μοίρα σφράγισε αλλά ο σεναριογράφος μας «έπαιξε μπαλίτσα». Χωρίς να αποκαλύψω πολλά θα σας πω πως η ομάδα των επιβατών περιπλανήθηκε από το κέντρο που ήταν κλειδωμένη σε όλη την πόλη. Η Βίβλος όπως την ξέρουμε άρχισε να ξετυλίγεται στην σύγχρονη μορφή της. Η συντέλεια ήρθε και η κιβωτός βγήκε από τα σώθηκα της γης για να σώσει εκείνους που είχαν καρδιά πιο ελαφριά από πούπουλο.
Σίγουρα δεν επιβίωσαν όλοι και φυσικά υπήρχαν και οι ανατροπές.
Η άποψη του lordoftheseries.gr
Από τα καλύτερα τέλη σειρών ευτυχώς που έχω παρακολουθήσει. Όταν μια σειρά τελειώνει και μου αρέσει συνήθως φοβάμαι να δω το τελευταίο επεισόδιο. Είναι αυτή η απογοήτευση των προσδοκιών που πάντα σχεδόν με συνοδεύει και μου χαλάει την αγάπη μου για την σειρά. Έχω αποφύγει / αργήσει αρκετές φορές να δω ένα τέλος σειράς με τον φόβο αυτό. Ήμουν παρά πολύ ικανοποιημένη με το τέλος, δεν ήταν τέλος για να δώσουμε ένα τέλος, ήταν προσεγμένο, είχε σεβασμό σε ότι μας έδειξε ως τώρα και δεν έδωσε μία να τα γκρεμίσει ΟΛΑ.
Στο τελευταίο επεισόδιο έζησα μια ώρα σχεδόν αγωνίας και απορίας. Προσπαθούσα να προβλέψω το σενάριο έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα!!! Χαιρόμουν στο ένα πλάνο χανόμουν στο επόμενο. Φώναξα , τράβηξα τα μαλλιά μου , έπαθα σοκ και αυτά ήταν όλα σε ένα τελευταίο πεντάλεπτο που έρχεται η συνειδητοποίηση του τι ακριβώς έχει συμβεί!!! Ποσά χάθηκαν…. Ποσά θα έρθουν…. ποσά έμειναν να περιμένουν απάντηση… ποσά κερδήθηκαν γιατί ναι υπήρχαν νίκες και ήττες…. ένα τέλος που ήταν η αρχή …!!!!
Είχε συνοχή… είχε νόημα… είχε λογική… είχε χαρά… συγκίνηση… νοσταλγία και φυσικά μια γλυκιά προσμονή που ξέρεις ότι δεν θα γυρίσει αλλά στο μυαλό σου περιμένεις να ζήσουν όλα όσα φαντάζεσαι …!!!! Ήταν πραγματικά αριστούργημα ..!!!
