Το πόσο δημιουργική μπορεί να αποβεί η συγκρουσιακή σχέση του κινηματογράφου με την οικονομική κρίση βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης που διοργάνωσε σήμερα το 27ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου με Έλληνες σκηνοθέτες και κριτικούς.
Η θεματολογία των ταινιών, έμμεση ή άμεση, για την κρίση και η πολιτικοποίηση της καλλιτεχνικής σκέψης, η προτίμηση των ξένων φεστιβάλ για ταινίες μικρών ευρωπαϊκών χωρών σε κρίση και ενδεχόμενες κινηματογραφικές «συνταγές» που εξασφαλίζουν τη συμμετοχή ταινιών σε αυτά, αλλά και η εκτίμηση ότι «ο κινηματογράφος αυτοϋπονομεύεται εδώ και χρόνια» τέθηκαν από τους ομιλητές που τοποθετήθηκαν γύρω από το θέμα «Ο κινηματογράφος σε κρίση, ο κινηματογράφος της κρίσης», όπως αναφέρει δημοσίευμα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Παρά τις δραστικές περικοπές στην ευρωπαϊκή βιομηχανία κινηματογράφου και το μονοπώλιο των αμερικανικών ταινιών στις αίθουσες, βγήκαν πολλές αξιόλογες ανεξάρτητες ευρωπαϊκές ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ τα τελευταία χρόνια, είπε ο διευθυντής του Πανοράματος, κριτικός κινηματογράφου Νίνος Μικελίδης, φέρνοντας παραδείγματα σκηνοθετών όπως ο Κεν Λόουτς, ο Άκι Καουρισμάκι, ταινίες από τις πρώην ανατολικές χώρες και την Ελλάδα. (Αλέξανδρος Αβρανάς, Γιάννης Οικονομίδης, Πάνος Κούτρας κ.ά.).
Για τον σκηνοθέτη Βασίλη Μαζωμένο (10η Μέρα), η τελευταία εικοσαετία της ευρωπαϊκής κινηματογραφίας «πέρα από καλές, δυνατές ταινίες δεν έφερε ορόσημα όπως ο Αλαίν Ρενέ ή ο Μπέργκμαν». Για τη γενιά του σχολίασε ότι «είμαστε παιδιά της κρίσης κι έχουμε βολευτεί σε αυτό το στάδιο, γιατί οι δυσκολίες είναι αυτές που μας δίνουν την δυνατότητα να γυρίζουμε ταινίες».
Όσο για την αισθητική των ταινιών που γυρίζονται, δεν παύει, συνέχισε ο ίδιος, να είναι αποτέλεσμα «ενός φαύλου κύκλου, που δημιουργεί η παγιωμένη αισθητική της βιομηχανίας θεάματος σε συνδυασμό με τη διανομή ώστε οι ταινίες να είναι αρεστές στο κοινό».
Και μπορεί η κρίση, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Αθανίτη (Τρεις Μέρες Ευτυχίας), «να λειτούργησε σαν καταλύτης για να αποδεσμευτούν πιο υγιείς δυνάμεις του ελληνικού κινηματογράφου, όμως η πολύ θετική έκρηξη του ελληνικού κινηματογράφου στα διεθνή φεστιβάλ θα εξελιχθεί σε πυροτέχνημα αν συνεχιστεί με ταινίες μόνο για την κρίση».
«Δεν υπάρχει δραματουργία χωρίς κρίση στις σχέσεις των ηρώων, στην οικογένεια κ.λπ. Όμως, υπάρχουν ταινίες ευρωπαϊκές και ελληνικές που καταπιάνονται με την κρίση σαν να είναι προκήρυξη οργάνωσης ή διατριβή» σχολίασε ο κριτικός κινηματογράφου Κώστας Μπλάθρας. Από την άλλη, «η γραφειοκρατία των συγχρηματοδοτήσεων και η μακρά αναμονή ανεύρεσης πόρων απομακρύνουν συχνά από το όραμα του τον δημιουργό, ο οποίος καταλήγει να γυρίσει μια ταινία πολιτικά ορθή αλλά ανούσια» προσέθεσε ο ίδιος.
Στο δίλημμα αν κάποιος πρέπει να γυρίσει μια ταινία χωρίς χρήματα ή όχι, ο σκηνοθέτης του Τάνγκστεν, Γιώργος Γεωργόπουλος, ήταν κατηγορηματικός. «Αν μια ταινία δεν γίνει σωστά λόγω έλλειψης χρημάτων ας μην γίνει» είπε και κατέληξε ότι «ο δημιουργός δεν βρίσκει τον καλλιτεχνικό του παράδεισο στην κρίση».
Το 27ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου συνεχίζεται έως τις 26 Οκτωβρίου με προβολές και ειδικά αφιερώματα, ενώ θα πραγματοποιηθούν δύο εργαστήρια (master class), την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου, από τον δημιουργό της «Θεϊκής παρέμβασης», τον Παλαιστίνο Ελία Σουλεϊμάν, και το Σάββατο 25 Οκτωβρίου, από τον Πόλ Λάβερτi, σεναριογράφο του Κεν Λόουτς.
