«Δύο μοιραίοι πυροβολισμοί, ένας τραυματισμός. Όχι… Τρεις μοιραίοι πυροβολισμοί… “Όχι”. Συνειδητοποίησε ότι είχε προφέρει δυνατά τη λέξη. Δύο μοιραίοι πυροβολισμοί, ένας τραυματισμός. Και στο τέλος ένας τελευταίος μοιραίος πυροβολισμός. Το αίμα να τινάζεται στους τοίχους και στο πάτωμα. Αίμα παντού. Αίμα που έχει τις δικές του ιστορίες να πει […]»… Ένα φρικτό φονικό σε ιδιωτικό σχολείο βόρεια του Εδιμβούργου: θύματα δύο δεκαεφτάχρονα αγόρια, θύτης ένας μοναχικός άνθρωπος, πρώην στρατιωτικός. Ένας άντρας που στο τέλος στρέφει το όπλο στον εαυτό του. Στην «Υπόθεση Αίματος» του Ίαν Ράνκιν , το μυστήριο απουσιάζει… εκτός απ’ το γιατί. Ο επιθεωρητής Ρέμπους, αυτός ο σχεδόν αναρχικός εκπρόσωπος του νόμου που απολαμβάνει να παραβαίνει τους κανόνες, λόγω του στρατιωτικού παρελθόντος του, καλείται να αποκρυπτογραφήσει την προσωπικότητα του δολοφόνου. Βέβαια δεν αργεί και πάλι να μπει σε μπελάδες όταν ο κακοποιός που παρενοχλεί τη φίλη και συνεργάτιδά του Σίβον Κλαρκ, βρίσκεται νεκρός κι ο ίδιος ύποπτος για τον φόνο του. Ο κλοιός κλείνει ολοένα γύρω από τον ιδιόρρυθμο επιθεωρητή, που πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του, ενώ ο δολοφόνος του σχολείου τον στοιχειώνει καθώς ανακαλύπτει πως όλα τα θύματα συνδέονταν μαζί του μέσα από ένα πλέγμα μυστικών και ενοχών σε μια υπόθεση στιγματισμένη από το αίμα. Η «Υπόθεση Αίματος» είναι μόνο μια από τις επιτυχημένες σύγχρονες διαδρομές εγκλήματος που μας έχει χαρίσει ο σκωτσέζος Ίαν Ράνκιν. Ανήκοντας στους συγγραφείς που στηρίζουν τα έργα τους στον προγραμματισμένο συνδυασμό ποικίλων σημείων που καταλήγουν σε μια άρτια δομή, και σε αυτό το βιβλίο οι εκπρόσωποι της αστυνομίας παρελαύνουν πολυάριθμοι με τις διαπροσωπικές τους κόντρες, συμπάθειες και αντιπάθειες, ενώ εξίσου πολυάριθμοι είναι και οι εμπλεκόμενοι (ιατροδικαστές, μάρτυρες, συγγενείς κ.λπ.) οι οποίοι γίνονται συν τω χρόνω πιθανοί ύποπτοι. Μέσα από αυτούς οικοδομείται ένας πολυδαίδαλος λαβύρινθος ο οποίος απλώνεται σε συναντήσεις, διαλόγους, ανακρίσεις, παράλληλα επεισόδια που διαπλέκονται μέχρις ότου να καταλήξουμε στον πραγματικό δράστη. Ο συγγραφέας άλλωστε ακολουθεί πιστά το αγγλοσαξονικό πρότυπο του καλοσχεδιασμένου γρίφου, όπου μετράει πρώτιστα, μέσω της τεχνικής της πλάνης, η αποκάλυψη του θύτη. Ταυτόχρονα, η γεμάτη σασπένς δράση των βιβλίων του εμπλουτίζεται σχεδόν πάντα με στοιχεία που άπτονται της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας. Κάπως έτσι ο διασημότερος και πρωταγωνιστής των περισσότερων ιστοριών του, ο επιθεωρητής Ρέμπους, είναι ένας ήρωας-αντιήρωας που έχει διαρκείς συγκρούσεις, δημιουργεί συμμαχίες και έχθρες και λειτουργεί όχι μόνο ως αστυνομικό όργανο ανεπηρέαστο από τη ζωή, αλλά ως πόλος διαπροσωπικών σχέσεων που συστέλλονται και διαστέλλονται αδιάκοπα. Παρά τα χρόνια του, ο επιθεωρητής αρνείται να ωριμάσει και συνεχίζει τη διαδρομή του ρομαντικού μαχητή που προσπαθεί να υπερασπιστεί το δίκαιο στην γκρίζα μελαγχολία του Εδιμβούργου, καταλήγοντας να είναι ένας απογοητευμένος «αδιάφθορος», που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι πρέπει να συνεχίσει. Σε μια προσπάθειά να περιγράψει κανείς τον δυνατό λύτη των τόσων εγκλημάτων, σίγουρα θα τον χαρακτήριζε μουρτζούφλη. Λεπτομερέστερα, ένας σκοτεινός μεσήλικάς, γεμάτος αδυναμίες και εμμονές, που περιφέρεται από το ένα μπαρ στο άλλο, σε ένα υγρό και γεμάτο γοτθικά καμπαναριά Εδιμβούργο, προσπαθώντας να λύσει όχι μόνο τις αστυνομικές υποθέσεις αλλά και τα προσωπικά του αδιέξοδα. Άλλωστε ο Ρέμπους, κεντρικός ήρωας των 18 πρώτων μπεστ σέλερ βιβλίων του σκωτσέζου συγγραφέα, γνωρίζει πολύ καλά ότι κινείται μέσα σε μια πολλαπλά διεφθαρμένη κοινωνία. Με αστυνομικούς που «τα παίρνουν», πολιτικούς που κοιτάζουν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και παράνομους που, ορισμένες φορές, έχουν πιο στέρεο υπαρξιακό κώδικα από τους ανθρώπους του νόμου. Αυτή ίσως η πολυπλοκότητα της κατάστασης είναι που κάνει δυσκολότερη την προσπάθεια του να διατηρήσει σταθερό τον προσωπικό του κώδικα σταθερό. Αδιάφθορος, ηθικός, ευφυής, λιγομίλητος, μεθοδικός, με ανεπάντεχα ξεσπάσματα ευαισθησίας, ενίοτε θύμα του ποδόγυρου, λάτρης του ποτού και του φαγητού και με μουσικές γνώσεις, ο Ρέμπους χαρακτηρίζεται από την απογοήτευση της νεολαίας του ’60-’70 και οδήγησε σε προσωπικές απογοητεύσεις και κοινωνικά αδιέξοδα. Τα συλλογικά οράματα σίγουρα δεν είναι από τα δυνατά του σημεία και παρά την επίσημη ταμπέλα του αστυνομικού, λειτουργεί τις περισσότερες φορές σαν ιδιωτικός ντετέκτιβ μέσα στο αστυνομικό τμήμα, προτιμώντας τη δική του ανεπίσημη έρευνα από την επίσημη. Ταυτόχρονα πρέπει να ζήσει με πρώτη προτεραιότητα τη δουλειά του, μια δουλειά μπερδεμένη και επικίνδυνη ικανή να μεγενθύνει τις δυσκολίες προς την ανεύρεση της προσωπικής του ισορροπίας. Εσωτερικές συγκρούσεις προηγούνται σχεδόν πάντα της συνηθισμένης εφαρμογής του νόμου, αλλά στο τέλος πάντα εκείνη κυριαρχεί. Ο λόγος δεν είναι γιατί πιστεύει πως η κοινωνία θα γίνει καλύτερη με την εφαρμογή του, απλώς επειδή από αυτό είναι φτιαγμένος ο εκτελεστής του νόμου της. Ο συγγραφέας, Ίαν Ράνκιν, που έχει ήδη κατακτήσει τις προτιμήσεις του κοινού παγκοσμίως, γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1960 στο Φάιφ της Σκοτίας, και θεωρείται ήδη ένας από τους μέτρ του σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος. Το πρώτο του έργο, με ήρωα τον επιθεωρητή Ρέμπους, κυκλοφόρησε το 1987. Έκτοτε οι ιστορίες του Ρέμπους αλλά και του Φοξ που πήρε τη θέση του όταν συνταξιοδοτήθηκε ο Ρέμπους, φιγουράρουν στις λίστες των best seller και μεταφράζονται σε πολλές χώρες του κόσμου. Μέχρι στιγμής έχει τιμηθεί με τα βραβεία Chandler-Fulbright, CWA Dagger για το καλύτερο αστυνομικό διήγημα της χρονιάς καθώς και το βραβείο Gold Dagger στην κατηγορία του αστυνομικού μυθιστορήματος. Χάρη στον Ρέμπους και φυσικά τον δημιουργό του Ιαν Ράνκιν, το Εδιμβούργο επανεντάχθηκε στο χάρτη με τις λογοτεχνικές πρωτεύουσες του κόσμου. Η πόλη παρακολουθεί τον Ρέμπους, τον επηρεάζει, τον οδηγεί. Μια ολόκληρη κοινωνία κινείται γύρω από το έγκλημα που ο επιθεωρητής καλείται κάθε φορά να εξιχνιάσει. Μάλιστα οι συχνές «βόλτες» του Ρέμπους στο άγνωστο Εδιμβούργο είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός τουριστικού μηχανισμού για την προβολή των συγκεκριμένων περιοχών. Η ιστοσελίδα www. rebustours. com προσφέρει στους επισκέπτες της έναν εναλλακτικό τρόπο για να γνωρίσουν το Εδιμβούργο, ακολουθώντας τις διαδρομές του επιθεωρητή, ο οποίος μέσα από τα βιβλία του Ράνκιν, έγινε όχι μόνο ένας αγαπητός λογοτεχνικός χαρακτήρας αλλά και έμβλημα της πόλης, κάτι σαν το φύλακα-άγγελό της… Δείτε εδώ τα υπόλοιπα έργα του αφιερώματος με «Τα 100 βιβλία που πρέπει να έχεις διαβάσει πριν πεθάνεις»