Μόλις κόπασαν για λίγο οι έκτακτες και καταιγιστικές ειδήσεις των προηγούμενων ημερών, το Φεστιβάλ Αθηνών τίμησε τον Dario Fo στο Ηρώδειο. Βέβαια με τόση πίεση δεν ήταν ατμόσφαιρα γιορτής, ωστόσο «ένα δυνατό γέλιο τη σωστή στιγμή μπορεί πράγματι να τους θάψει όλους» και όλα, δίνοντας μια μικρή ανάσα.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Η μουσικοθεατρική παράσταση της Λ. Νικολακοπούλου και του Σ. Κραουνάκη αντλεί το θέμα της από το έργο του ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο. Η επιλογή αποσπασμάτων είναι από τα έργα «όποιος κλέβει ένα πόδι κερδίζει την αγάπη, η μεγάλη παντομίμα, κλέψε λιγότερο, όλο σπίτι, Μιστέρο Μπούφο, ο γάμος της Κανά, ο τρελός και ο χάρος, ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», πολλά από τα οποία πρόσφατα ανέβηκαν σε αθηναικές σκηνές.
Ο ιδιοφυής του «εναλλακτικού θεάτρου» Ντάριο Φο που ξεκίνησε με σπουδές στην Αρχιτεκτονική για να καταλήξει ηθοποιός, ευθυμογράφος και θιασάρχης, άνοιξε νέους θεατρικούς ορίζοντες. Οι παραμυθάδες του Ιταλικού βορρά, το τσίρκο που λάτρευε και οι λαϊκοί τύποι με τις διασκεδαστικές τους ιστορίες, ενέπνευσαν τις φαρσοκωμωδίες του στις οποίες σατιρίζει την πολιτική διαφθορά.
Η πλειβιακή διάσταση του κωμικού λαϊκού θεάτρου διαποτίζει έντονα το τεράστιο και δημιουργικό του έργο. Η πνευματώδης εκρηκτική γραφή του και το πληθωρικό του ύφος αποκαλύπτουν το πρόσωπο της εξουσίας με τρόπο σκωπτικό. Με τεχνικές της Comendia del arte ο «γελωτοποιός της εξουσίας με το θανατηφόρο όπλο του γέλιου» οδηγεί τους θεατές στην ελευθερία. Μικρές της δόσεις πήραμε στην παράσταση που μου φάνηκε περισσότερο με σατυρική επιθεώρηση.
Ακούσαμε τραγούδια των Λεοντή – Σκαλιώρα αλλά και τραγούδια από την Σικελία έως τον βορρά που ρυθμολογικά πέρασαν στην ελληνική γλώσσα. Τραγούδια που παρεμβάλλονται» σε κείμενα που σχολιάζουν τα κακώς κείμενα», δηλώνοντας τις κινήσεις που έκαναν οικοδόμοι, αγρότες, γονδολιέρηδες και γυναίκες-μάνες στις αγροτικές τους δουλειές. Εμπνέοντας έτσι την φαντασία με καλή διάθεση και τρυφερότητα μ’ ένα σκοπό όσο έφτανε η αναπνοή τους. Ίσως αυτή είναι και η ομορφότερη σκηνή της παράστασης, με το ομαδικό τραγούδι και τον μονόλογο της εκπληκτικής Ελένης Ουζουνίδου.
Ο Σ. Κραουνάκης υποδύεται τον Ντάριο Φο καθ’ υπέρβαση με τον γνωστό του τρόπο. Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα αν παρέδιδε τον ρόλο αυτό εξ ολοκλήρου στη Μάγια Λυμπεροπούλου. Γενικά η παράσταση ήταν μέτρια και δεν απέδωσε το «εφηβικό κέφι» και την καυστική ειρωνεία του σπουδαίου θεατράνθρωπου, Ντάρι Φο.
Συντελεστές
Παίρνουν μέρος: Μάγια Λυμπεροπούλου, Δάνης Κατρανίδης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Ελένη Ουζουνίδου, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Χάρης Φλέουρας, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Δημήτρης Μάριζας
Συμμετέχει η ομάδα μουσικού θεάτρου Σπείρα-Σπείρα: Αθηνά Αφαλίδου, Χρήστος Γεροντίδης, Αναστασία Εδεν, Γεράσιμος Καλούτα, Σάκης Καραθανάσης, Μαρία Κοσκινά, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης
Διδασκαλία: Σταμάτης Κραουνάκης
Επιλογή έργων: μουσικό σενάριο: Λίνα Νικολακοπούλου, Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Σύμβουλος δραματουργίας: Ευανθία Στιβανάκη
Ειδικός σύμβουλος: Θοδωρής Αγγελόπουλος
Χορογραφίες: Ισίδωρος Σιδέρης
Σκηνικό: Γιάννης Μουρίκης
Κοστούμια: Μαρία Καραπούλιου
Ειδικές κατασκευές: Αλέξανδρος Λόγγος
Φωτισμοί: Κώστας Μπλουγουράς
Ενορχηστρώσεις: διεύθυνση Ορχήστρας: μουσική προετοιμασία: Άρης Βλάχος
Οργάνωση παραγωγής: Ελένη Συροπούλου
Προβολή + επικοινωνία: Δέσποινα Κραουνάκη
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Άρης Βλάχος: πιάνο, πλήκτρα
Παντελής Ντζιάλας: κιθάρες
Πέτρος Σταμέλλος: ηλεκτρικό μπάσο
Αλέξανδρος Γκινάλας: τύμπανα, κρουστά
Βαγγέλης Βλάχος: τρομπέτα
