H 8η Μαΐου – 9η Μαΐου για κάποιες χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ και της Σοβιετικής Ένωσης- γιορτάζεται σε ολόκληρο σχεδόν το δυτικό κόσμο, ως η ημέρα της επίσημης παράδοσης των Γερμανών στις συμμαχικές δυνάμεις και το ουσιαστικό τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη. Όχι όμως και στην Ελλάδα… Στην Ελλάδα επιλέξαμε τη λήθη.

Γράφει ο Μιχάλης Κατρίνης*

Κάποιοι θα πουν ότι δεν έχουμε κάτι για να γιορτάζουμε. Γιατί όταν οι Γερμανοί παραδίδονταν, ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα μας είχε ήδη μπει στη δεύτερη φάση του, μετά τα Δεκεμβριανά και τη συνθήκη της Βάρκιζας. Και όμως υπήρχαν ακόμα νησιά και περιοχές της χώρας υπό Γερμανική κατοχή, μέχρι την επίσημη παράδοση τους στους συμμάχους.

Στην Ελλάδα επιλέξαμε τη λήθη. Διαγράψαμε ολόκληρα κεφάλαια της ιστορίας μας, γιατί δεν θέλαμε να προκαλέσουμε πολιτική αναταραχή. Γιατί διαφωνούσαμε για τα αυτονόητα. Γιατί η αριστερά και η δεξιά δεν ήθελαν να δεχθούν ότι ο Τσώρτσιλ και ο Στάλιν παζάρεψαν το μέλλον της Ελλάδας σε μια χαρτοπετσέτα, στο περιθώριο της συνθήκης της Γιάλτας, πολύ πριν το τέλος του πολέμου. Γιατί δεν θέλουμε να θυμόμαστε ότι τα αμερικανικά χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ μετατράπηκαν σε όπλα για τον εμφύλιο και… μουλάρια από το Τέξας και το Μισισίπι για τους αγρότες, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη χτίζονταν εργοστάσια και φτιάχνονταν υποδομές!

Γιατί η ηγεσία της δεξιάς επέλεξε να κρατήσει στο σκοτάδι έναν ολόκληρο λαό και αποφάσισε ότι η ιστορία μας τελειώνει με το έπος του ’40! Γιατί οι συνδικαλιστές της αριστεράς πολέμησαν με μανία τις μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για τη διδακτική ύλη της περιόδου.

Στην Ελλάδα επιλέξαμε τη λήθη. Σαν να μην ήμασταν μέρος των συμμαχικών δυνάμεων. Συνειδητά διαγράψαμε τη θυσία όχι μόνο των Ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν στη χώρα μας, τη Μέση Ανατολή και την Ιταλία, αλλά και των συμμάχων μας Βρετανών, Νεοζηλανδών, Αυστραλών και Ινδών που πολέμησαν και πέθαναν σε ελληνικό έδαφος, για ένα παγκόσμιο ιδεώδες.

Διαγράψαμε τη στρατηγική σημασία που είχε η στάση της χώρας μας στη συμμαχική νίκη ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό! Τον κομβικό ρόλο που είχαμε αποκτήσει ήδη από τη νίκη ενάντια στους Ιταλούς, την πρώτη συμμαχική νίκη του πολέμου, γεγονός που οδήγησε στην αλλαγή των σχεδίων της Χιτλερικής Γερμανίας. Τα τεράστια μαθήματα από την ήττα μας στη μάχη της Κρήτης, που οδήγησαν στη δημιουργία των συμμαχικών μονάδων αλεξιπτωτιστών και την καταλυτική σημασία που είχαν στην απόβαση της Νορμανδίας.

Στην Ελλάδα επιλέξαμε τη λήθη. Και για αυτό δεν μπορέσαμε να αποβάλουμε ποτέ το «εμφυλιακό σύνδρομο» που μας κατατρέχει, για αυτό επιμένουμε σε «σωτήρες» στην εξωτερική μας πολιτική και για αυτό παρατηρούμε ακόμα έναν πολιτικό οπαδισμό, βασισμένο σε ιδεοληψίες άλλων εποχών.

Γι’αυτό αύριο, όπως και πέρυσι, θα δούμε αφιερώματα για την «ιδεολογική νίκη» των σοβιετικών ενάντια στο φασισμό, συνοδευόμενα με φωτογραφίες της σημαίας με το σφυροδρέπανο να κυματίζει στο Βερολίνο…

*Ο Μιχάλης Κατρίνης είναι βουλευτής Ηλείας του Κινήματος Αλλαγής