Η αυστριακή κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει το κτίριο όπου γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ σε χώρο όπου θα εκπαιδεύονται αστυνομικοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το σπίτι του 17ου αιώνα που βρίσκεται στην περιοχή Μπραουνάου αμ Ιν, κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία, πέρασε στην κυριότητα της Αυστρίας το 2016 ύστερα από δικαστική διαμάχη. Ο Αδόλφος Χίτλερ γεννήθηκε σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο στον τελευταίο όροφο του σπιτιού το 1889.
Οι εργασίες που πρέπει να γίνουν, προκειμένου να μετατραπεί σε κέντρο εκπαίδευσης και αστυνομικό τμήμα αναμένεται να κοστίσουν περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ και θα ξεκινήσουν το φθινόπωρο, ανακοίνωσαν οι αρχές. Η απόφαση αυτή προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις. Αλλά προηγήθηκε μακρά συζήτηση μελών επιτροπής ειδικών, που απέκλεισαν την κατεδάφιση.
Σε πρόσφατη έρευνα, η πλειονότητα των αυστριακών ήταν ενάντια στη μετατροπή του κτιρίου σε αστυνομικό τμήμα. Το 53% απάντησε ότι το κτίριο θα πρέπει να μετατραπεί σε χώρο αφιερωμένο στην αντιμετώπιση του εθνικοσοσιαλισμού, στον αντιφασισμό, την ανοχή και την ειρήνη. Λίγο πάνω από 20% απάντησαν ότι πρέπει να κατεδαφιστεί, ενώ μόλις το 6% ήταν υπέρ της χρήσης του κτιρίου από τις αρχές.
Η κατεδάφιση αποκλείστηκε, με το επιχείρημα ότι αυτό θα είχε αρνητικό αντίκτυπο διεθνώς και θα ερμηνευόταν ως μια προσπάθεια της Αυστρίας να αρνηθεί το ναζιστικό παρελθόν της. Επίσης, υπήρχαν φόβοι πως το κτίριο θα μπορούσε να προσελκύσει ακροδεξιούς.
Από το 2011 το κτίριο όπου γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ παραμένει άδειο, αφότου η τελευταία ιδιοκτήτριά του αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει με δικαστική εντολή, όταν οι αρχές δεν κατάφεραν να κλείσουν μια συμφωνία μαζί της. Αργότερα έλαβε αποζημίωση άνω των 800.000 ευρώ.
Αναμένεται ότι θα αρχίσει να λειτουργεί ως αστυνομικό τμήμα και χώρος εκπαίδευσης από το 2026. Η επιγραφή: «Για την ειρήνη, την ελευθερία και τη δημοκρατία, ποτέ ξανά φασισμός, στη μνήμη των εκατομμυρίων νεκρών» θα παραμείνει στη θέση της.
Παρότι ο Αδόλφος Χίτλερ έζησε μόλις λίγους μήνες στο σπίτι αυτό, κατά τη ναζιστική περίοδο πολλοί το επισκέπτονταν για να αποτίσουν φόρο τιμής. Μετά τον πόλεμο, διαδοχικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να μην επιτρέψουν να μετατραπεί σε πόλο έλξης για ακροδεξιούς επισκέπτες, μεταξύ άλλων απαγορεύοντας στην τελευταία ιδιοκτήτρια του να το νοικιάζει σε ενδιαφερόμενους.