Πέρασε ένας μήνας από τους φονικούς σεισμούς στα τουρκοσυριακά σύνορα. Το ημερολόγιο έδειχνε 6 Φεβρουαρίου και ήταν 4:17 τα ξημερώματα όταν όλος ο κόσμος έστρεψε το βλέμμα του στην Τουρκία και τη Συρία και βυθίστηκε στο πένθος. Από τον σεισμό των 7,8 βαθμών – τον οποίο ακολούθησε λίγες ώρες αργότερα άλλη δόνηση μεγέθους 7,6 βαθμών – σκοτώθηκαν σχεδόν 46.000 άνθρωποι (τα πτώματα των οποίων έχουν εντοπιστεί) και τραυματίσθηκαν άλλοι 105.000 στην Τουρκία, σύμφωνα με τους μέχρι τώρα απολογισμούς που δεν θεωρούνται οριστικοί. Σχεδόν 6.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη γειτονική Συρία.

Ήταν ίσως η πιο σπαρακτική εικόνα από τα συντρίμμια του σεισμού της Τουρκίας που έκανε τον γύρο του κόσμου, ραγίζοντας καρδιές. Ο άνδρας που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες να κρατάει το χέρι της νεκρής κόρης του κάτω από τα χαλάσματα της 8όροφης πολυκατοικίας στο Καχραμάνμαρας, μίλησε στην ΕΡΤ και τον Γιάννη Μούτσιο φέρνοντας στο «φως» άγνωστες πτυχές της ιστορίας.

Το στιγμιότυπο που κατέγραψε ο Τούρκος φωτογράφος του γαλλικού πρακτορείου αποτυπώνει χωρίς λόγια την τραγωδία χιλιάδων ανθρώπων. Η φωτογραφία που κατέγραψε τον άτυχο πατέρα, Μεσούτ Χαντσέρ, να κρατάει το χέρι της άψυχης κόρης του ενώ εκείνη ήταν καταπλακωμένη από τα ερείπια προκάλεσε παγκόσμια θλίψη… ο ίδιος περιγράφει τις στιγμές της τραγωδίας.

Ο Χαντσέρ πλέον ζει με την ανάμνηση της αγαπημένης του κόρης, όπως χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποί του που έχασαν τους δικούς τους, στην τραγωδία των 7 ρίχτερ.

«Εγώ δούλευα τη νύχτα. Την ώρα του σεισμού ήμουν στη δουλειά. Όταν άρχισε ο σεισμός, εγώ άρχισα να παίρνω τηλέφωνα στην οικογένειά μου. Δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου. Μετά δοκίμασα ξανά μερικές φορές. Μετά άρχισα να παίρνω την κόρη μου. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω. Χωρίς να περιμένω, πήγα στο κτήριο που έμενε με τη μητέρα μου. Πήγα… Νύχτα… Ο σεισμός είχε αποτελειώσει εκείνο το κτήριο. Το κτήριο είχε γκρεμιστεί. Τα πάντα είχαν διαλυθεί. Πήγα στα χαλάσματα και φώναζα… Μήπως και ακούσει το όνομά της… αλλά δυστυχώς δεν άκουσα τη φωνή της κόρης μου» είπε αρχικά ο Χαντσέρ.

Συνειδητοποιείτε ότι η κόρη σας βρίσκεται κάτω από τα χαλάσματα… σας βλέπουμε ότι μετά, ενώ είναι πλέον νεκρή, της κρατάτε το χέρι και μένετε εκεί…

«Η κόρη μου ήταν έξω από τα χαλάσματα πάνω από τη μέση. Ήταν στο εξωτερικό μέρος των χαλασμάτων. Όταν είδα την κόρη μου σε αυτή την κατάσταση. Φυσικά δεν υπάρχουν λέξεις να το περιγράψεις. Είναι η στιγμή που χάνεις τον κόσμο σου. Το να δω εκείνη τη στιγμή το άψυχο κορμί του παιδιού μου. Είναι κάτι τόσο σκληρό που δεν μπορείς να το εξηγήσεις», λέει με πόνο ο πατέρας του κοριτσιού.

Πρόσφατα σας έδωσαν μια φωτογραφία που αποτυπώνει εσάς να κρατάτε το χέρι της κόρης σας και εκείνη αποτυπώνεται ως άγγελος…

«Αυτή τη φωτογραφία τη ζωγράφισε μια κοπέλα ζωγράφος από την Πόλη. Το κορίτσι την έφερε από την Πόλη η ίδια ιδιαιτέρως. Μας την έκανε δώρο».