«Η Ολλανδία έχει ένα ισχυρό σύστημα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά στην πράξη υπάρχουν ανεπάρκειες, ιδίως όσον αφορά τους μετανάστες και τα παιδιά, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν», επισήμανε ο Νιλς Μούιζνιεκς, ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δίνοντας στη δημοσιότητα την έκθεσή του για την επίσκεψη στη χώρα αυτή τον περασμένο Μάιο.
Στην έκθεση του που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα, ο Επίτροπος αναφέρεται με ιδιαίτερη ανησυχία, στην συστηματική, όπως την χαρακτηρίζει, κράτηση των αιτούντων άσυλο στην Ολλανδία κι υπογραμμίζει ότι οι ασυνόδευτοι ανήλικοι πρέπει να εξαιρούνται της κράτησης και ότι οι οικογένειες με παιδιά θα πρέπει να κρατούνται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις.
Ο Επίτροπος Μούιζνιεκς καλεί τις Ολλανδικές αρχές «να σταματήσουν τις κρατήσεις παιδιών αλλά και όλων των αιτούντων άσυλο που βρίσκονται σε ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση», ενώ τονίζει ότι οι Ολλανδικές αρχές δεν θα πρέπει να κρατούν αλλοδαπούς, η απέλαση των οποίων δεν είναι εφικτή επειδή «αυτό είναι ασυμβίβαστο με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με βάση την οποία η κράτηση είναι αυθαίρετη, αν δεν είναι στενά συνδεδεμένη με τους λόγους επί των οποίων έχει διαταχθεί».
Όσον αφορά τα δικαιώματα των παιδιών, ο Επίτροπος συνιστά μια σειρά από βήματα για τη βελτίωση του συστήματος δικαιοσύνης ανηλίκων, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του κατώτατου ορίου ηλικίας ποινικής ευθύνης (σήμερα στα 12 έτη) και την αλλαγή του νόμου που επιτρέπει, κατ’ εξαίρεση, ότι έφηβοι ηλικίας 16 και 17 ετών αντιμετωπίζονται ως ενήλικες εγκληματίες.
Στην έκθεση επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι στην Ολλανδία, υπάρχει αυξανόμενη παιδική φτώχεια, με δυσμενείς επιπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών.
«Από το 2007, περισσότερα από 100.000 επιπλέον παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχειας και το 2012, η φτώχεια έπληττε το 11% του συνολικού αριθμού των παιδιών στην Ολλανδία», τονίζει χαρακτηριστικά ο Επίτροπος. «Αυτά τα ιδιαίτερα ανησυχητικά δεδομένα δείχνουν ότι χρειάζονται σθεναρά μέτρα κατά της φτώχειας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο», έκρινε ο Μούιζνιεκς.
Τέλος ο Επίτροπος εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι, πολλά παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι διαχωρισμένα από τους συνομηλίκους τους στο ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα και τονίζει:
«Ο αποκλεισμός της ζωής των ατόμων με αναπηρία από την κοινωνία συχνά αρχίζει με τον αποκλεισμό τους από τη γενική εκπαίδευση. Η συνεκπαίδευση δεν είναι μόνο ευεργετική για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και για τους συμμαθητές, τους δασκάλους τους, και το σύνολο της κοινότητας, οι οποίοι θα αποκτήσουν περισσότερες γνώσεις σχετικά με την ανθρώπινη διαφορετικότητα».
