Αρνητικά στο ερώτημα εάν η διάσωση των κυπριακών τραπεζών αποτελεί πρότυπο για το μέλλον, απαντά ο Αυστριακός αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ότμαρ Κάρας, σε σημερινή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ» με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Σε κάποιους τομείς υπάρχει επικοινωνιακό φιάσκο» (σ.σ. από πλευράς ΕΕ).

Παρατηρώντας πως στην Ευρώπη εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη πολλά εθνικά όργανα για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, ο κ. Κάρας επισημαίνει ότι η κρίση κατέδειξε πως είναι αναγκαία η Τραπεζική Ένωση, που περιλαμβάνει νέους κανόνες για 8.200 τράπεζες, μια ενιαία τραπεζική εποπτεία, εγγύηση καταθέσεων και πτωχευτικό Δίκαιο για τις τράπεζες.

Προσθέτει πως επειδή σε αυτόν τον τομέα δεν υπάρχουν επαρκείς ευρωπαικές ρυθμίσεις, αυτές εφευρίσκονται εκ νέου μόλις παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα, κάτι που προκαλεί σύγχυση και το επόμενο βήμα μετά την Τραπεζική Ένωση πρέπει να είναι η Δημοσιονομική Ένωση.

Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της παρέμβασης της ΕΕ στην εθνική πολιτική και στο τραπεζικό σύστημα καθώς, όπως τονίζει, το χρηματοπιστωτικό σύστημα ξεπερνά τα σύνορα και όλα τα πολιτικά εργαλεία, τα οποία είναι απαραίτητα για τη ρύθμιση του ευρώ θα πρέπει να βρίσκονται στα χέρια της ΕΕ. Σε περίπτωση δε, που μια χώρα δεν τηρεί τους κανόνες θα πρέπει να επεμβαίνει η ΕΕ και αν δίνονται κοινοτικά χρήματα για τη διάσωση τραπεζών, όπως στην περίπτωση της Κύπρου, θα πρέπει το τραπεζικό σύστημα να μεταρρυθμιστεί και να εξαλειφθούν οι «κρυψώνες».

Ο Αυστριακός αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπεραμύνεται του αυστριακού τραπεζικού απορρήτου, επισημαίνοντας πως στην Αυστρία τηρούνται το κοινοτικό Δίκαιο και οι διατάξεις του ΟΟΣΑ και υπάρχει φόρος απόδοσης κεφαλαίου σε όλους τους λογαριασμούς, ενώ η Βιέννη είναι πρωτοπόρα στο φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και από την άλλη, το τραπεζιτικό απόρρητο δεν μπορεί να προστατεύσει το ξέπλυμα χρήματος ούτε και από ποινική δίωξη σε περιπτώσεις νομικών παραβάσεων.

Ασκώντας κριτική στην επικοινωνιακή πολιτική της ΕΕ, ο Ότμαρ Κάρας τονίζει πως σε μερικούς τομείς υπάρχει ένα φιάσκο επικοινωνίας και πληροφόρησης, κάτι που κατέδειξε η περίπτωση της Κύπρου.

Κατά την άποψή του, αποφάσεις που λαμβάνουν υπουργοί κεκλεισμένων των θυρών, δεν έχουν την αποδοχή από τους πολίτες αλλά ούτε και δημοκρατική νομιμοποίηση, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει τη διαίσθηση για τους πολίτες, ωστόσο το γεγονός πως δεν συναποφασίζονται όλες οι αποφάσεις και από αυτό, αποτελεί ένα δομικό λάθος της ΕΕ που μπορεί να διορθωθεί μέσα από πολιτική βούληση και μια αλλαγή της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.

Προς το σκοπό αυτό και με την ευκαιρία της 200ής επετείου του Συνεδρίου της Βιέννης και της 20ής επετείου του δημοψηφίσματος για την ένταξη της Αυστρίας στην ΕΕ, ο ίδιος προτείνει τη διοργάνωση από την Αυστρία ενός νέου Συνεδρίου της Βιέννης για το Μέλλον της Ευρώπης, μια Συντακτική Συνέλευση με συμμετοχή των πολιτών με στόχο την Πολιτική Ένωση της Ευρώπης.