Ο νέος πρόεδρος της Τσεχικής Δημοκρατίας, Μίλος Ζέμαν, διακήρυξε την πρόθεσή του να είναι πρόεδρος όλων των πολιτών κατά την ορκωμοσία του και ανάληψη των καθηκόντων του, στην ιστορική αίθουσα Βλαντισλάβσκι στο Κάστρο της Πράγας, παρουσία 600 προσκεκλημένων που ανάμεσά τους βρίσκονταν μέλη της κυβέρνησης, της Βουλής, της Γερουσίας, διπλωμάτες και εκπρόσωποι της Εκκλησίας.
Προσθέτοντας πως πέραν αυτού θέλει να συμβάλει στη σταθεροποίηση της τσεχικής πολιτικής σκηνής, να λειτουργήσει ως μεσολαβητής όχι ως δικαστής, τόνισε πως θα εργαστεί στην καταπολέμηση της διαφθοράς, για την οποία θα ζητήσει από βουλευτές και γερουσιαστές την ψήφιση νόμου που θα αναγκάζει ένα συγκεκριμένο κύκλο προσώπων να αποδεικνύουν την προέλευση των εισοδημάτων και της περιουσίας τους.
Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, ο νέος πρόεδρος της χώρας, αφιερώνοντας την ομιλία του εξ ολοκλήρου σε θέματα εσωτερικής πολιτικής, άσκησε κριτική σε μεγάλη μερίδα των τσέχικων Μέσων Ενημέρωσης, προ πάντων σε εκείνα, που, όπως σημείωσε, επιδόθηκαν σε «πλύση εγκεφάλου» και σε «χειραγώγηση της κοινής γνώμης», καθώς είναι γνωστό πως στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, αυτά στην πλειονότητά τους καλλιέργησαν ένα αρνητικό κλίμα απέναντί του.
Ο 68χρονος πρώην πρωθυπουργός της Τσεχίας και πρώην αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών, Μίλος Ζέμαν, ο οποίος στη σημερινή ορκωμοσία του συνοδευόταν από την 47 χρονη σύζυγό του Ιβάνα και την 19 χρονη κόρη του Κατερίνα, είχε εκλεγεί στο δεύτερο γύρο των πρώτων προεδρικών εκλογών την Τσεχία με άμεση λαϊκή ψηφοφορία —στις 24 και 25 Ιανουαρίου— στο ύπατο αξίωμα της χώρας, διαδεχόμενος σε αυτό τον γνωστό για τον ευρωσκεπτισμό του, Βάτσλαβ Κλάους, που έπειτα από δύο πενταετείς θητείες δεν μπορούσε να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα.
Ο Μίλος Ζέμαν είναι ο πρώτος μη δεξιός και ο πρώτος απευθείας από το λαό εκλεγμένος αρχηγός του κράτους, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά τη «Βελούδινη Επανάσταση» και τις καθεστωτικές αλλαγές του 1989, στην τότε ενιαία ακόμη Τσεχοσλοβακία και είκοσι χρόνια από την ειρηνική διάσπασή της (την 1.1.1993) στις δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες, Τσεχία και Σλοβακία.
Ο νέος πρόεδρος της χώρας είχε επικρατήσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, με ποσοστό 54,8%, έναντι 45,2% του αντιπάλου του, του 75χρονου υπουργού Εξωτερικών, Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ, του οποίου η υποψηφιότητα υποστηρίχθηκε δυναμικά και μαζικά από την πλειονότητα των τσέχικων Μέσων Ενημέρωσης, αλλά και εκείνων στο εξωτερικό.
Η εκλογική αναμέτρηση μπορεί να αναμενόταν «στήθος με στήθος», όμως πρέπει να είχε ήδη κριθεί υπέρ του Ζέμαν, αμέσως μετά τις αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις του αντιπάλου του στην τηλεοπτική τους συζήτηση, λίγα εικοσιτετράωρα πριν το δεύτερο γύρο, όταν ο αριστοκράτης γόνος πριγκιπικής οικογένειας της πρώην Αυστροουγγαρίας, Σβάρτσενμπεργκ, φαίνεται πως έθιξε την εθνική υπερηφάνεια του τσεχικού λαού, αμφισβητώντας και καταδικάζοντας τα αποκαλούμενα «Διατάγματα Μπένες».
Με τα διατάγματα αυτά, που θεωρούνται θεμέλια της επανίδρυσης της Τσεχοσλοβακίας έπειτα από τη συντριβή του ναζισμού το 1945 και φέρουν το όνομα του πρώτου μεταπολεμικού προέδρου της (και μη κομμουνιστή) Έντβαρντ Μπένες, προβλέπονταν η απέλαση από την Τσεχοσλοβακία και η δήμευση της περιουσίας, μελών της μειονότητας των Σουδητών Γερμανών που είχαν συνεργαστεί με τους ναζιστές κατακτητές της χώρας.
Ο 68χρονος οικονομολόγος Μίλος Ζέμαν, ο οποίος το 1998 οδήγησε για πρώτη φορά το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του στην εξουσία, παραμένοντας μέχρι το 2002 πρωθυπουργός, ενώ τα τελευταία χρόνια ιδιώτευε ως συνταξιούχος, είχε θέσει υποψηφιότητα για το ύπατο αξίωμα και πριν από δέκα χρόνια, τέλη Ιανουαρίου του 2003.
Τότε, χάνοντας έναντι του αντιπάλου του, Βάτσλαβ Κλάους, δεν είχε μπορέσει να συγκεντρώσει στις ψηφοφορίες της τσεχικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία εξέλεγε μέχρι πριν πέντε χρόνια τον πρόεδρο της χώρας, την πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών, πλειοψηφία που του δόθηκε αυτή τη φορά, απευθείας από τον τσέχικο Λαό.
Ο νέος πρόεδρος της Τσεχικής Δημοκρατίας, συγκαταλέγεται, μαζί με τον αποθανόντα πρώην πρόεδρο Βάτσλαβ Χάβελ και τον Βάτσλαβ Κλάους, στους ηγέτες που υπήρξαν καθοριστικοί για την πορεία της χώρας μετά τη λεγόμενη Βελούδινη Επανάσταση και την αλλαγή καθεστώτος το 1989, στην τότε ενιαία Τσεχοσλοβακία.
