Η ημίγυμνη φωτογραφία της παχουλής Stella Boonshoft που ανέβασε η ίδια στον προσωπικό της λογαριασμό στο Tumblr (The Body Love Blog) προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, με βασικό άξονα την ομορφιά και τα… μεγέθη.

Όλα ξεκίνησαν όταν η νεαρή φοιτήτρια συνάντησε κοντά στο σπίτι της στο Μανχάταν το φωτογράφο Brandon Stanton, ο οποίος αποτυπώνει στη σελίδα του στο Facebook (Humans of New York) τα «πρόσωπα» της Νέας Υόρκης.

Του ζήτησε να τον φωτογραφίσει και σε «αντάλλαγμα» ζήτησε κι αυτός να κάνει το ίδιο. «Μετά με ρώτησε ποια είναι η δική μου ιστορία» γράφει η Stella και συνέχισε: «Και τότε του είπα για το blog μου, που ασχολείται με το πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους πιο παχουλούς».

Από τη στιγμή που ο Brandon ανέβασε τη φωτογραφία της από το blog της στη σελίδα του, έχει πάρει 455.000 «likes» και 20.000 «share».

Η ίδια εξομολογείται ότι η αρχική της αντίδραση ήταν να βάλει τα κλάματα, όταν αντιλήφθηκε ότι «έπεσαν» επάνω της χιλιάδες ζευγάρια μάτια. Παρά το γεγονός ότι η ίδια δεν περίμενε ότι ο Brandon θα δημοσίευε αυτή τη φωτογραφία από το blog της αντί εκείνης που τράβηξε στο δρόμο όταν τη συνάντησε, η Stella αποφάσισε να την αφήσει στο διαδίκτυο, όταν κατάλαβε ότι η πλειοψηφία των σχολίων ήταν υποστηρικτικά.

«Ξέρω τι θέλω να κάνω. Σκοπός μου είναι να βοηθήσω τις νέες γυναίκες που “παλεύουν” με την εξωτερική τους εμφάνιση και την εικόνα τους και να καταπολεμηθεί αυτή η υποκρισία και η βαρβαρότητα με το μέγεθος των ανθρώπων» πρόσθεσε.

Ακολουθεί το κείμενο της Stella που συνοδεύει την ημίγυμνη φωτογραφία της:

«Αυτό είναι το σώμα μου, πάρτε το απόφαση.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η φωτογραφία μπορεί να θεωρηθεί άσεμνη επειδή το “αντικείμενο” δεν είναι αδύνατο. Όλοι γνωρίζουμε ότι μόνο οι λεπτοί και οι αδύνατοι μπορούν να δείχνουν τα στομάχια τους και να χαίρονται γι’ αυτό.

Λοιπόν εγώ δε συμφωνώ με αυτήν την άποψη.

Αυτό είναι το δικό μου σώμα, όχι δικό σας. ΔΙΚΟ ΜΟΥ. Που σημαίνει πως ό,τι κι αν κάνω δε σας πέφτει λόγος. Δηλαδή το πόσα κιλά είμαι δεν είναι δική σας δουλειά.

Αν η μεγάλη μου κοιλιά, τα χοντρά μου χέρια, οι ραγάδες και τα μπούτια μου σας ενοχλούν, δε με πειράζει. Δεν πρόκειται να κρύψω το σώμα μου και το ποια είμαι για να γίνω αρεστή στις “ευαισθησίες” σας.

Αυτή η φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε εκείνον τον άγνωστο κύριο που μου είπε στην εκκλησία όταν ήμουν 5 ότι η κοιλιά μου ήταν πολύ μεγάλη.

Στο δάσκαλο της ιππασίας που όταν ήμουν 9 μου είπε ότι ήμουν πολύ χοντρή.

Στο κορίτσι από την κατασκήνωση που μου είχε πει ότι θα έδειχνα πολύ πιο όμορφη αν έχανα μερικά κιλά.

Σε όλους τους διαφημιστές που μας πουλάνε κρέμες αδυνατίσματος και καταπολέμησης των ραγάδων, που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι (εγώ τις έχω από την εφηβεία μου).

Σε εκείνο το αγόρι στο πάρτι που με αποκάλεσε “φάλαινα”.

Αυτή η φωτογραφία είναι για την Emily από το δημοτικό, που με κορόιδευε συνέχεια και με φώναζε “λίπος”. Με έκανε να νιώθω ότι δεν αξίζω να ζω, απλά και μόνο επειδή ήμουν πιο παχιά από εκείνη. Ήμουν μόνο 12 χρονών. Και συνέχισε να με κοροϊδεύει και στο γυμνάσιο, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.

Πάνω απ’ όλους και όλα όμως, αυτή η φωτογραφία είναι για μένα.

Για το κορίτσι που μισούσε το σώμα του τόσο πολύ, που έκανε ακραία πράγματα προσπαθώντας να το αλλάξει. Που έκλαιγε με τις ώρες επειδή δε θα γινόταν ποτέ αδύνατη. Που την κορόιδευαν και την πλήγωναν γι’ αυτό που ήταν.

Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ. ΚΙ ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ».