Ο «Βράχος» ήταν πιθανότατα οι πιο γνωστές φυλακές του κόσμου και όπως ισχυριζόταν για δεκαετίες το FBI, κανείς δεν κατάφερε να το σκάσει από κει μεταξύ 1934-1963.
Και πράγματι είναι πολλά αυτά που ξέρουμε για το Αλκατράζ, όχι όμως και το πώς ήταν ως μέρος για να μεγαλώνει ένα παιδί.
Σε αυτό θα μας διαφωτίσουν οι δύο κόρες ενός πρώην δεσμοφύλακα του «Βράχου», αφού οι Mary και Jean Comerford πέρασαν 13 χρόνια στο νησάκι με τη μητέρα τους, τον πατέρα τους και τη μεγαλύτερη αδερφή τους, όταν ο πατέρας πήρε απόσπαση για τις πλέον διαβόητες φυλακές των ΗΠΑ.
«Οι γονείς μου πούλησαν ό,τι είχαν και οδήγησαν από την άλλη μεριά της χώρας. Εγώ ήμουν τριών εβδομάδων», εξομολογείται η Mary στην κάμερα, «αυτό ήταν πριν το διαπολιτειακό σύστημα αυτοκινητόδρομων και πριν τις πάνες μιας χρήσης και τις παιδικές τροφές. Ήταν πραγματικά πιονέροι».
Η αδελφή της είπε πως οι δεσμοφύλακες είχαν στο Αλκατράζ καλύτερα σπίτια από τους συναδέλφους τους που δεν έμεναν στο νησί, παρά στο Σαν Φρανσίσκο, σε μια στεριά που απείχε μόλις 2 χιλιόμετρα δηλαδή. «Αγαπούσα το νησί. Η θέα ήταν υπέροχη». Είπαν όμως ότι αλληλεπιδρούσαν συχνά και με τους τροφίμους, κάποιους από τους πιο επικίνδυνους των ΗΠΑ, που είχαν σταλεί εξάλλου στον «Βράχο» γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.
«Έκαναν πολλές δουλειές στο νησί, επισκευάζοντας αυτό και επιδιορθώνοντας το άλλο. Κρατούμενοι έρχονταν ακόμα και στο σπίτι μας για να μαζέψουν τα σκουπίδια χωρίς φρουρό», θυμάται η Jean. Τα κορίτσια ανακαλούν χαρούμενες και ευτυχισμένες στιγμές, αν και δεν ήταν πάντα έτσι. Έντεκα μέρες πριν από τα πέμπτα γενέθλια της Mary το 1946, ο έγκλειστος Bernard Coy αποφάσισε να εξεγερθεί, πυροδοτώντας αυτό που θα έμενε γνωστό ως «Μάχη του Αλκατράζ».
Τα παιδιά έπαιζαν έξω όταν ακούστηκε εκείνο το σφύριγμα και ήρθαν να τα μαζέψουν οι μανάδες τους σε κατάσταση αλλοφροσύνης. Ο Coy και οι συνεργοί του είχαν καταφέρει να στασιάσουν και απέκτησαν πρόσβαση ακόμα και στο δωμάτιο οπλισμού, εγκλωβίστηκαν ωστόσο μέσα στη φυλακή και είπαν να λύσουν τις διαφορές τους με τις σφαίρες.
Ο πατέρας των δύο κοριτσιών, που είχε βάρδια εκείνη τη μέρα σε φυλάκιο ελέγχου, τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς και έπρεπε να το παίξει νεκρός όλη τη νύχτα για να γλιτώσει.
Παρά τα όσα συνέβησαν όμως το 1946, τα κορίτσια δεν χάρηκαν καθόλου που άφησαν πίσω τους τον μεγάλο παιδότοπο που ήταν για κείνες ο «Βράχος»…
