Στα ακατάλληλα, όπως αποδείχθηκε, εμφυτεύματα στήθους της εταιρείας ΡΙΡ αποδίδει μία 31χρονη από τη Βρετανία τη δυσάρεστη κατάληξη της εγκυμοσύνης της.
Η Suzanne πιστεύει πως τα εμφυτεύματα στήθους που περιείχαν βιομηχανική σιλικόνη, δηλητηρίασαν το έμβρυο που κυοφορούσε.
Οι γιατροί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το θάνατο του παιδιού και η Suzanne θέλει να προειδοποιήσει άλλες γυναίκες για να μην ζήσουν την ίδια δυσάρεστη εμπειρία.
«Ήμουν άρρωστη για χρόνια πριν ανακαλύψω πως τα εμφυτέυματά μου δηλητηρίαζαν με βιομηχανική σιλικόνη το σώμα μου», λέει, «εάν μπορεί να επηρεάσει τόσο τη δική μου υγεία δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι έκανε στο ανυπεράσπιστο μωρό μου».
«Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν συνδέονται τα εμφυτέυματά μου με το θάνατο του Ivan αλλά εγώ ξέρω πως πριν κάνω την επέμβαση στο στήθος ένιωθα καλά και μετά την επέμβαση το αντίθετο».
Η Suzanne, που έχει επίσης μία κόρη 14 ετών, περιμένει τώρα να υποβληθεί σε αφαίρεση των εμφυτευμάτων και επισκέπτεται κάθε εβδομάδα τον τάφο του γιου της που έζησε πολύ λίγο και γεννήθηκε στις 27 εβδομάδες.
«Η σκέψη πως τα εμφυτέυματά μου μπορεί να έπαιξαν ρόλο στο θάνατό του με σκοτώνει», λέει.
Η 26χρονη Suzanne ήταν 26 χρονών όταν έκανε την επέμβαση σε κλινική του Μάντσεστερ το 2007. «Πίστευα πως ήταν καλύτερο να κάνω την επέμβαση στη Βρετανία. Πλήρωσα ό,τι έπρεπε σε μία καλή κλινική, είχα κάνει την έρευνά μου και εμπιστευόμουν πλήρως το γιατρό. Άξιζε κάθε σεντ, ένιωθα θηλυκή και ελκυστική για πρώτη φορά στη ζωή μου».
Όμως έξι μήνες μετά την επέμβαση το δεξί της στήθος άρχισε να πρήζεται. «΄Ηταν ζεστό και πονούσε αλλά ο χειρουργός με είχε προειδοποιήσει για το πρήξιμο», αφηγείται. Όμως την ίδια περίοδο η Suzanne άρχισε να παθαίνει μολύνσεις στο στήθος, τα αυτιά και το λαιμό.
«Η μαμά μου μού έλεγε τότε μήπως έχει σχέση με τα εμφυτεύματα αλλά εγώ της έλεγα να μην ανησυχεί. Τώρα εύχομαι να την είχα ακούσει νωρίτερα».
Άρχισε να υποφέρει από χρόνιους πονοκεφάλους και μερικές ημέρες μετά βίας σηκωνόταν από το κρεβάτι. Τον Ιανουάριο του 2008 έμεινε έγκυος.
«Ήταν έκπληξη αλλά είμαστε ενθουσιασμένοι και ανυπομονούσαμε», λέει.
Η εγκυμοσύνη προχωρούσε και η νεαρή γυναίκα ένιωθε συνέχεια άρρωστη και είχε ναυτίες. Είχε περάσει κι άλλη εγκυμοσύνη και ήξερε τα συμπτώματα αλλά αυτή τη φορά ήταν τρομακτικά. «Ήμουν συνεχώς εξαντλημένη, έκανα εμετούς και πονούσα. Ήξερα πως δεν ήταν μόνο οι ναυτίες της εγκυμοσύνης».
Οι εβδομάδες περνούσαν δύσκολα αλλά το μωρό φαινόταν να μεγαλώνει κανονικά. Την 20η εβδομάδα το ζευγάρι έμαθε πως περιμένει γιο κι επέλεξε το όνομα Ivan.
Όμως στην 27η εβδομάδα έσπασαν τα νερά και η Suzanne μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Της χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή για να σταματήσει η διαδικασία του τοκετού και το επόμενο πρωί οι εξετάσεις έδειξαν πως το αποτέλεσμα ήταν θετικό.
«Ήμουν τόσο ανακουφισμένη. Ο υπέρηχος τον έδειξε να πιπιλάει το δάχτυλό του κι ένιωθα σίγουρη πως ήταν καλά».
Έκανε εξετάσεις κάθε μέρα για να ελέγχει την κατάσταση του μικρού. Ξαφνικά την 5η μέρα το μωρό δεν ζούσε πια…
Λίγες ώρες αργότερα η Suzanne γέννησε τον Ivan. «Έδειχνε τέλειος από την κορυφή ως τα νύχια. Ήθελα απαντήσεις αλλά κανείς δεν μπορούσε να μου εξηγήσει γιατί είναι νεκρός. Έκλαιγα με λυγμούς, τον κοιτούσα κι αναρωτιόμουν γιατί».
Η Suzanne δεν θέλησε να γίνει νεκροψία και το αγοράκι κηδεύτηκε μία εβδομάδα αργότερα. Οι εξετάσεις στον πλακούντα έδειξαν πως ήταν υγιής. Ήταν μυστήριο τόσο για τη γυναίκα όσο και για τους γιατρούς. «Πώς μπορεί ένα μωρό χωρίς προβλήματα να πεθάνει χωρίς κανείς να ξέρει γιατί;»
Η απώλεια του μωρού την συνέτριψε και σημάδεψε ανεξίτηλα τη σχέση της. Λίγους μήνες μετά η Suzanne κι ο σύντροφος της χώρισαν.
Ένα χρόνο μετά διαπίστωσε πως έτρεχε ένα υγρό από τις θηλές της. «Μου είπαν να μην ανησυχώ και όντως μετά από λίγο καιρό σταμάτησε. Φοβόμουν»
Ένα χρόνο αργότερα ανακάλυψε ένα μικρό εξόγκωμα στο δεξί της στήθος και φοβήθηκε πως ήταν κάποιος όγκος.
Οι εξετάσεις αποκάλυψαν τη φοβερή αλήθεια: «Μου είπαν πως το εμφύτευμα στο δεξί στήθος είχε σπάσει και σιλικόνη διέρρεε στο σώμα μου. Η σκέψη όλων αυτών των χημικών να διατρέχουν το σώμα μου με έκανε να παγώσω. Και ξαφνικά, όλα έβγαζαν νόημα», θυμάται.
Τα κακά νέα συνεχίστηκαν όταν έμαθε πως τα εμφυτεύματα ήταν της εταιρείας ΡΙΡ…
«Η σκέψη πως διέρρεε σιλικόνη ενώ το μωρό μου μεγάλωνε μέσα μου με έκανε να τρέμω από οργή. Δεν απορώ που ήμουν άρρωστη, δεν απορώ που το μωρό μου πέθανε. Απαιτώ απαντήσεις αλλά κανείς δεν μπορούσε να μου πει αν αυτό κόστισε τη ζωή του Ivan», είπε.
«Η γαλλική κυβέρνηση εξετάζει τη σχέση μεταξύ των εμφυτευμάτων ΡΙΡ και του καρκίνου, νομίζω πως πρέπει να εξεταστεί και η σχέση τους με το θάνατο βρεφών. Τίποτα δεν θα φέρει πίσω το αγοράκι μου αλλά αν μπορώ να προστατεύσω μία γυναίκα από το να περάσει τα ίδια, αξίζει», καταλήγει.
