Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, ειδικά αν γνωρίζει κάποιος και τη σχετική απαγόρευση, οι παλιές τηλεοράσεις και ηλεκτρονικοί υπολογιστές που δίνουν τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά για ανακύκλωση και που περιέχουν μία σειρά επικίνδυνων ουσιών, που μπορεί να δηλητηριάσουν τους εργάτες, πηγαίνουν σε εργοστάσια ανακύκλωσης της Ασίας και της Αφρικής.
Από τα λιμάνια του Ρότερνταμ φεύγουν κάθε χρόνο εκατοντάδες κοντέινερς με τα επικίνδυνα προϊόντα και αντί να πάνε στην Ακτή του Ελεφαντοστού να ελεγχτούν, να μην περάσουν φυσικά τον έλεγχο και να επιστραφούν στην Ευρώπη, πηγαίνουν απ’ ευθείας στην Κίνα και την Αφρική.
Και παρότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει απαγορεύσει αυτήν την πρακτική από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, μόνο το 3% των κοντέινερς που πηγαίνουν στο Ρότερνταμ ελέγχονται. Κάθε βδομάδα περνάνε από το λιμάνι δεκάδες τέτοια κοντέινερς με τουλάχιστον 800 οθόνες το κάθε ένα.
Και επειδή αυτό το εμπόριο είναι παράνομο, είναι πολύ λίγα τα στοιχεία που διαθέτουμε για το πόσες χιλιάδες οθόνες κάθε βδομάδα καταλήγουν σε εργοστάσια ανακύκλωσης της Ασίας και της Αφρικής και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή ακόμη και παιδιών που εργάζονται σε αυτά.