Υπάρχουν άνθρωποι που πάλεψαν για βδομάδες και μήνες έναν αγώνα κατάφωρα άνισο και βγήκαν τελικά νικητές.
Γιατί μπορεί να ήρθε και να τους βρήκε το κακό, αυτοί όμως δεν σταμάτησαν στιγμή να μάχονται αλλάζοντας έτσι τις ευαίσθητες ισορροπίες υπέρ τους.
Και βέβαια μιλάμε για καταστάσεις που όλα κρίνονται κυριολεκτικά από μια μικρολεπτομέρεια, με την επιβίωση να απέχει ελάχιστα από τον οριστικό χαμό μέσα στον υδάτινο τάφο.
Κι ενώ χιλιάδες ανθρώπινες ζωές έχουν χαθεί στη θάλασσα, υπάρχει και μια χούφτα που πάλεψαν με το υδάτινο στοιχείο και το έβαλαν τελικά κάτω…
Οι μεξικάνοι ψαράδες με το ρεκόρ επιβίωσης
Πέντε ψαράδες από το Μεξικό, μεταξύ των οποίων οι Ρεντόν, Ορντόνεζ και Βιβάντ, σάλπαραν στις 28 Οκτωβρίου 2005 για να κυνηγήσουν καρχαρίες. Κάποιες επιπλοκές όμως στον αλιευτικό μηχανισμό ανάγκασαν σε αχρείαστα δρομολόγια και κάποια στιγμή την επόμενη μέρα το καύσιμο του σκάφους σώθηκε πολύ μακριά από την ακτή. Είχαν μεν προμήθειες για τέσσερις μέρες, όταν όμως πέρασε ο καιρός άρχισε να τους θερίζει η πείνα και η δίψα, που έγινε το μοτίβο της καθημερινότητάς τους για τις επόμενες τρεις μέρες.
Χωρίς μπουκιά και γουλιά στο στόμα τους, ήρθε μετά μια αναπάντεχη βροχή και το πρόβλημα της δίψας λύθηκε τουλάχιστον. Όσο για το φαγητό, αυτό μόνο εύκολο δεν ήταν. Όπως εξάλλου είπε κατόπιν ένας από τους επιζήσαντες: «Φάγαμε μόνο δύο φορές τον Νοέμβριο». Το φαΐ ήταν μια θαλάσσια χελώνα που κατάφεραν να πιάσουν και έφαγαν ζωντανή, αν και οι δύο από την πενταμελή ομάδα βρήκαν την ιδέα απεχθή και δεν έβαλαν μπουκιά στο στόμα τους, πεθαίνοντας τελικά στα τέλη του μήνα από την ασιτία.
Για να μην τα πολυλογούμε, οι τρεις άντρες περιπλανήθηκαν στις θάλασσες μέχρι τις 9 Αυγούστου 2006, όταν τους εντόπισε ψαράδικο από την Ταϊβάν! Είχαν περάσει εννιά μήνες στη θάλασσα και ήταν πια εξαιρετικά λιπόσαρκοι, αλλά ζωντανοί. Και κάτοχοι παγκοσμίου ρεκόρ φυσικά για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια επιβίωση στη θάλασσα…
Ο ρέκορντμαν της επιβίωσης σε σωστική λέμβο
Άλλος ένας ρέκορντμαν στην επιβίωση, ο 25χρονος κινέζος ναύτης Πουν Λιμ, υπηρετούσε ως θαλαμηπόλος σε βρετανικό εμπορικό που απέπλευσε από το Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής στις 23 Νοεμβρίου 1942. Λίγες μέρες αργότερα, το καράβι τορπιλίστηκε από ναζιστικό υποβρύχιο και ο Πουν πάλεψε με τα κύματα για δυο ώρες ώσπου βρήκε μια σωστική λέμβο.
Μέσα στο φουσκωτό υπήρχε ένα δοχείο νερού και μερικές κονσέρβες και η αιματηρή οικονομία που έκανε στα τρόφιμα και το νερό (ένα μπισκότο τη μέρα και μερικές γουλιές νερού) του έφτασαν για τον πρώτο μήνα. Ο ναύτης είδε μάλιστα αρκετά πλοία στην οδύσσειά του, κανένα δεν έσπευσε ωστόσο να τον διασώσει. Τότε ήταν που κατάλαβε ότι θα έπρεπε να βρει μόνος του τον τρόπο να σωθεί και έφτιαξε τελικά ένα αγκίστρι, με το οποίο έπιασε το πρώτο του ψάρι. Για νερό έπινε το αίμα γλάρων και θαλασσοπουλιών.
Την 133η μέρα τον είδε ένα ιστιοπλοϊκό και τον έσωσε τελικά, όταν και πληροφορήθηκε ο Πουν Λιμ ότι ήταν στο δέλτα του Αμαζόνιου, έχοντας διασχίσει τον Ατλαντικό Ωκεανό! Είχε χάσει μάλιστα μόλις 10 κιλά βάρους, καθώς έκανε ιδανική διαχείριση των λιγοστών προμηθειών του. Ο κινέζος ναύτης κατέχει ακόμα το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια επιβίωση σε σωστική λέμβο, αν και εύχεται κανείς να μη χρειαστεί να καταρρίψει το ζοφερό ρεκόρ του…
Ζευγάρι περνά 117 μέρες στο νερό
Ο Μορίς και η Μάραλιν Μπέιλι σάλπαραν με το γιοτ τους έναν μοιραίο Ιούνιο από τις ΗΠΑ με κατεύθυνση τη Νέα Ζηλανδία, όπου σκόπευαν να εγκατασταθούν μόνιμα. Μέχρι τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς, είχαν ήδη περάσει τη Διώρυγα του Παναμά, όταν και χάθηκαν τα ίχνη τους: το σκάφος τους χτυπήθηκε από φάλαινα και παρουσίασε ρήγμα στο σκαρί του!
Έριξαν τα υπάρχοντά τους σε μια σωστική λέμβο πριν βυθιστεί ολότελα το γιοτ τους, όταν και ξεκίνησε η οδύσσειά τους. Γιατί σύντομα σώθηκαν οι προμήθειες και πλέον ξεδιψούσαν από το νερό της βροχής και τρέφονταν με ωμά ψάρια, θαλασσοπούλια και θαλάσσιες χελώνες. Μέτρησαν μάλιστα εφτά πλοία που πέρασαν δίπλα τους χωρίς να σταματήσουν, όταν άρχισαν να χάνουν τις ελπίδες τους για σωτηρία. Οι μέρες είχαν γίνει βδομάδες και οι βδομάδες μήνες και η λέμβος χρειαζόταν πια καθημερινό φούσκωμα, καθώς την είχε λιώσει ο ήλιος, ο οποίος είχε προκαλέσει σοβαρά εγκαύματα στα σώματα του ζεύγους.
Κι όμως, στις 30 Ιουνίου 1973 η οδύσσειά τους πήρε τέλος όταν ψαροκάικο από την Κορέα τους εντόπισε και τους έσωσε τελικά, με το ζευγάρι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, σε αυτό που φαινόταν να είναι οι τελευταίες τους ώρες στη ζωή. Είχαν χάσει περισσότερα από 20 κιλά ο καθένας και πλέον δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιοι. Η περιπέτειά τους μέτρησε 117 μέρες στο νερό και περισσότερα από 2.400 χιλιόμετρα διαδρομής…
Τα παιδιά από τα Φίτζι
Όταν τρία δεκαπεντάχρονα αγόρια από τα Φίτζι αποφάσισαν να κάνουν μια βόλτα στα ανοιχτά μέσα σε ένα μικρό μεταλλικό πλοιάριο, δεν θα μπορούσαν στα σίγουρα να φανταστούν τη συνέχεια. Η βαρκούλα παρασύρθηκε από ορμητικά ρεύματα και τα παιδιά θεωρήθηκαν νεκρά όταν κανένα ίχνος της δεν εντοπίστηκε σε μια ακτίνα μεγαλύτερη από 1.000 χιλιόμετρα. Οι χαροκαμένοι γονείς έκαναν τις κηδείες τους στη στεριά, αν και στα θάλασσα παράδερναν τα τρία παιδιά ολοζώντανα. Φανταστείτε το σοκ των γονιών όταν αντίκρισαν τα βλαστάρια τους με σάρκα και οστά πενήντα μέρες αργότερα!
Τα παιδιά έμειναν ζωντανά τρώγοντας ωμά ψάρια και θαλασσοπούλια που έκαναν το λάθος να σταματήσουν για ξεκούραση στη βαρκούλα. Όσο για νερό, έτυχαν σε περίοδο βροχόπτωσης και κάθε πρωί η βάρκα ήταν γεμάτη με πόσιμο νερό. Αν και δύο μέρες πριν σωθούν άρχισαν να πίνουν θαλασσινό νερό, καθώς είχε να βρέξει πάνω από μια βδομάδα.
Τα τρία αγόρια σώθηκαν από ψαράδικο στα ανοιχτά των Φίτζι κατά τα τέλη του Νοεμβρίου. Είχαν περιπλανηθεί για 50 μέρες, διένυσαν περισσότερα από 1.600 χιλιόμετρα και χρειάστηκαν να περάσουν μέρες στο νοσοκομείο για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, πριν πέσουν στην αγκαλιά των περιχαρών γονέων…
Οι βιρμανοί ψαράδες που επιβίωσαν μέσα σε δεξαμενή πάγου
Μόνο ως θαυματουργή μπορεί να λογιστεί η επιβίωση δύο ψαράδων από τη Βιρμανία για 25 ολόκληρες μέρες μέσα στη δεξαμενή του πάγου του ψαράδικου! Το ημερολόγιο έγραφε 23 Δεκεμβρίου 2008 όταν ένα ψαράδικο από την Ταϊλάνδη βυθίστηκε στον ωκεανό στα ανοιχτά της Αυστραλίας παίρνοντας μαζί του τα 20 άτομα του πληρώματός του. Κι όμως, δύο από αυτούς γλίτωσαν βρίσκοντας καταφύγιο στη δεξαμενή του πάγου, εκεί που αποθήκευαν τα ψάρια δηλαδή, όπου και σκαρφάλωσαν για να γλιτώσουν τον πνιγμό.
Το αναπάντεχο πλοιάριο κατάφερε να βγει αλώβητο από τη μανία του Κυκλώνα Σαρλότ και ήταν από καθαρή τύχη που δεν ανατράπηκε μέσα στα ορμητικά κύματα. Αν και η κακοκαιρία ήταν ταυτοχρόνως ευλογία, καθώς η περίοδος των Μουσώνων τους προμήθευε με φρέσκο βρόχινο νερό σχεδόν καθημερινά.
Ήταν μάλιστα αρκετά τυχεροί, καθώς η δεξαμενή περιείχε ψάρια και μπορούσαν έτσι να τραφούν χωρίς δυσκολία. Ακριβώς 25 μέρες αργότερα, το απροσδόκητο πλοιάριο εντοπίστηκε από διερχόμενο αεροσκάφος, που ενημέρωσε σωστικό ελικόπτερο. Οι άντρες υπέφεραν από εκτεταμένα εγκαύματα και σοβαρή αφυδάτωση και η διάσωσή τους χαρακτηρίστηκε καθαρή τύχη…
