Για πέντε χρόνια από την ηλικία των 11 ετών, η Σάρα Γουίλσον κακοποιήθηκε και βιάστηκε από παιδόφιλους στο Ρόδεραμ, οι οποίοι αρχικά της έκαναν δώρα και την έκαναν να αισθάνεται… ξεχωριστή. Η υπόθεση αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο κακοποίησης στη Μεγάλη Βρετανία.
Η 23χρονη σήμερα κοπέλα παραδέχεται ότι είχε υποστεί πλύση εγκεφάλου από τους μεγαλύτερους άνδρες, Βρετανούς πακιστανικής καταγωγής, στο Νότιο Γιορκσάιρ. Και θεωρούσε φυσιολογικό να περιμένουν να κάνει σεξ μαζί τους με αντάλλαγμα όλα όσα της έδιναν.
Η Σάρα, της οποίας η αδερφή έχει δολοφονηθεί, κατέγραψε την απίστευτη ιστορία της σε ένα βιβλίο, με τίτλο «Violated». Εκεί αποκαλύπτει ότι οι βιαστές της τη νάρκωναν με αλκοόλ και χασίς.
Την κακοποιούσαν σεξουαλικά μέχρι την ηλικία των 16 ετών, όταν έχασαν το ενδιαφέρον τους για εκείνη, επειδή δεν ήταν πια μικρό κοριτσάκι.
Η κακοποίηση, που σοκάρισε ολόκληρη τη χώρα, έγινε στο Ρόδεραμ από το 1997 έως το 2013.
Και η Σάρα δεν ήταν η μόνη. Μια έρευνα αποκάλυψε ότι από τη δεκαετία του ’90, έως και 1.400 μικρά κορίτσια στο Γιορκσάιρ έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από συμμορίες βιαστών, που αποτελούνταν κυρίως από Ασιάτες.
Η έρευνα της Εθνικής Υπηρεσίας Καταπολέμησης του Εγκλήματος στη Βρετανία, η οποία θα συνεχιστεί έως το 2018, είχε ως αποτέλεσμα την ταυτοποίηση συνολικά 300 υπόπτων.
Οι ύποπτοι είναι κυρίως άντρες Ασιάτες και μάλιστα δύο εξ αυτών έχουν εργαστεί και ως δημοτικοί υπάλληλοι, ενώ τα θύματα είναι κυρίως λευκές Βρετανές, ανήλικες και ευάλωτες.
Η ίδια η Σάρα δεν καταλάβαινε καν ότι είχε πέσει θύμα των εν λόγω αντρών. Όπως διηγείται, τη βίασε ένας 30χρονος σε μία παιδική χαρά μία νύχτα όταν ήταν μόλις 11 χρονών, με αποτέλεσμα να νοιώσει ντροπή και αηδία. Και μετά τα 12α γενέθλιά της, η Σάρα μπήκε σε ένα αυτοκίνητο με ένα υπέρβαρο 35χρονο Βρετανό-Πακιστανό, ο οποίος τη βίασε.
Όπως εξηγεί, από τα 11 της έκαναν πολλά δώρα άντρες πάνω από 20 ή και 30 χρονών, οι οποίοι προσποιούνταν ότι ήταν φίλοι της. Της έλεγαν ότι είναι όμορφη και της αγόραζαν ό,τι ήθελε: τηλέφωνα, ρούχα, τσιγάρα και φυσικά, αλκοόλ και ναρκωτικά. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονταν ότι την αγαπούσαν.
«Όταν πια με πήγαιναν σε άλλα μέρη για να κάνω σεξ μαζί τους και όλους τους φίλους τους, στα 12, είχα υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου που νόμιζα ότι ήταν φυσιολογικό», λέει η Σάρα.
Περιγράφοντας τις συγκλονιστικές εμπειρίες της γράφει ότι κάποιες φορές την πήγαιναν με αυτοκίνητα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά και τη διέταζαν να κάνει σεξ ακόμη και με επτά άτομα.
Όπως λέει, δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθεί. Δεν ήθελε να την αφήσουν μόνη χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι της χωρίς λεφτά, εθισμένη στο αλκοόλ και σε ναρκωτικά που δε θα μπορούσε να πληρώσει. Επιπλέον απειλούσαν ότι θα ρίξουν βόμβες μολότοφ στο σπίτι της, αν δεν έκανε ό,τι της έλεγαν.
Η Σάρα λέει ότι η αστυνομία και οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν έκαναν και πολλά για να τη βοηθήσουν και ότι την απελευθέρωσαν όταν έγινε 17 – καθώς ήταν πολύ μεγάλη για τους παιδόφιλους.
Αποκαλύπτει επίσης ότι η μητέρα της ανέφερε πολλές φορές την εξαφάνισή της, όμως η αστυνομία δεν ασχολήθηκε ποτέ, αναφέρει και προσθέτει: Ο λόγος; Πίστευαν ότι για να πηγαίνει σε αυτούς τους άντρες τόσες φορές, δεν τη βίαζαν. Κορίτσια όπως η ίδια και οι οικογένειές τους ζητούσαν βοήθεια, όμως κανείς δεν άκουγε. Ακόμη και οι πολιτικοί φοβόνταν να ασχοληθούν με το θέμα γιατί οι άντρες ήταν Βρετανο-Πακιστανοί και νόμιζαν ότι θα τους κατηγορήσουν για ρατσισμό.
Όσο για τους εργαζομένους στην κοινωνική πρόνοια, την έβαζαν σε ίδρυμα για παιδιά από όπου οι βιαστές της την έπαιρναν κάθε μέρα με ταξί.
Οι έρευνες για την υπόθεση ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 2010 όταν πέντε άντρες φυλακίστηκαν για σεξουαλικά αδικήματα αργότερα αποκαλύφθηκε ότι αυτή ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Πλέον, η Σάρα προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή της και, όπως λέει, οι πληγές από τα χρόνια της κακοποίησης δεν κλείνουν σε μία νύχτα. Ακόμη φοβάται όταν γυρίζει στο σπίτι της το βράδυ και σπάνια χρησιμοποιεί ταξί, καθώς πολλοί από τους άντρες που τη βίασαν ήταν οδηγοί ταξί.
Συνεχίζει να ζει στο Ρόδεραμ, όπου έχει αναλάβει την ανατροφή της ανιψιάς της, μετά τον θάνατο της αδερφής της. Σύμφωνα με την ίδια, γνωρίζοντας τη μητρότητα είχε ως αποτέλεσμα να παθιαστεί ακόμη περισσότερο με την αποτροπή της κακοποίησης παιδιών και γι’ αυτό αποφάσισε να πει στο κοινό την ιστορία της μέσω του βιβλίου της. Ταυτόχρονα εργάζεται με οργανισμούς και φορείς ώστε να μάθει ο κόσμος να αναγνωρίζει κάθε είδους παιδική κακοποίηση.
