Η συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, από την οποία η αμερικανική κυβέρνηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη αποσύρει τις ΗΠΑ για δεύτερη φορά, δεν είναι η μοναδική συμφωνία ή συνθήκη του ΟΗΕ που συνεχίζει να υπάρχει χωρίς τη συμμετοχή της Ουάσινγκτον.
Παρατίθενται μερικά βασικά παραδείγματα:
Στο θέμα της προστασίας της βιοποικιλότητας, οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα μέλος του ΟΗΕ που δεν έχει επικυρώσει «τη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα», αν και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο παρατηρητή.
Η κυβέρνηση του Τζορτζ Ου. Μπους, η οποία ωστόσο υπέγραψε τη συμφωνία το 1993, είχε επικρίνει τότε μια συνθήκη που κινδύνευε να επιβραδύνει την εκβιομηχάνιση των βιοτεχνολογιών και δεν διασφάλιζε την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες απουσιάζουν από «τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού», η οποία υιοθετήθηκε το 1989 και καθορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών. Αποτελεί την πιο ευρέως επικυρωμένη συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ιστορία, σύμφωνα με τη Unicef.
Στην Ουάσινγκτον, οι αντιτιθέμενοι στη συμφωνία (που υπογράφηκε το 1995) δηλώνουν ότι η επικύρωσή της «θα έθιγε την κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών δίνοντας στον ΟΗΕ την εξουσία να ορίσει το συμφέρον των παιδιών της Αμερικής», αναφέρει σημείωμα της υπηρεσίας έρευνας του Κογκρέσου το 2015.
«Σύμβαση που υιοθετήθηκε το 2006 από τα Ηνωμένα Έθνη για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες», στην οποία έχουν προσχωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και 191 χώρες, υπογράφηκε από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα το 2009 αλλά δεν πέρασε ποτέ από το στάδιο της Γερουσίας.
Ορισμένοι συντηρητικοί βουλευτές υποστήριξαν ότι η αμερικανική νομοθεσία για την αναπηρία είναι μια από τις πιο προηγμένες στον κόσμο και ότι, ως εκ τούτου, οι κανόνες που προβλέπονται από τη σύμβαση δεν θα είχαν καμιά θετική επίδραση στη χώρα, μάλιστα θα μπορούσαν να συνιστούν απώλεια ηγεσίας.
«Η Σύμβαση για την εξάλειψη κάθε μορφής διάκρισης κατά των γυναικών», που υπογράφηκε από τον πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ το 1980 αλλά δεν επικυρώθηκε ποτέ από το Κογκρέσο, έχει 189 συμβαλλόμενα μέρη σε όλο τον κόσμο.
Οι επικριτές της συνθήκης στις Ηνωμένες Πολιτείες αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητά της, υπογραμμίζοντας ότι «χώρες που θεωρούνται ευρέως ότι σέβονται ελάχιστα τα δικαιώματα των γυναικών επικύρωσαν τη σύμβαση» και εκτιμώντας ότι η επικύρωση θα μπορούσε «να υπονομεύσει την αμερικανική κυριαρχία» σύμφωνα με σημείωμα της υπηρεσίας έρευνας του Κογκρέσου το 2015.
«Το Καταστατικό της Ρώμης» (1998) έχει επικυρωθεί από 125 κράτη μέλη. Είναι η ιδρυτική συνθήκη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ), του οποίου αποστολή είναι να διώκει τους δράστες των πιο σοβαρών εγκλημάτων που διαπράττονται στον κόσμο, όταν οι χώρες δεν έχουν τη βούληση ή την ικανότητα να το πράξουν οι ίδιες.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ ουδέποτε επικύρωσαν τη συνθήκη αυτή, όπως και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων η Ρωσία, το Ιράν και το Ισραήλ, απορρίπτοντας έτσι τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ επί των πολιτών τους.
«Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας» εγκρίθηκε το 1982, και επικυρώθηκε από 170 συμβαλλόμενα μέρη. Καλύπτει όλες τις πτυχές των ρυθμιστικών κανόνων για τα θαλάσσια και ωκεάνια ύδατα, από την εθνική κυριαρχία έως τη ναυσιπλοΐα, συμπεριλαμβανομένης της εκμετάλλευσης των οικονομικών πόρων των βυθών.
Λόγω των αποκλίσεων στο τελευταίο αυτό, ο Ρόναλντ Ρίγκαν αρνήθηκε επίσημα να υπογράψει το κείμενο το 1982.
Η Ουάσινγκτον κατέληξε να υπογράψει μια διεθνή συμφωνία που τροποποιούσε το επίμαχο μέρος της σύμβασης το 1994, αλλά η αμερικανική Γερουσία μπλόκαρε την επικύρωσή της, παρά την υποστήριξη του προέδρου Τζορτζ Ου. Μπους το 2007.
Η Ουάσινγκτον δεν υπέγραψε τη σύμβαση που υιοθετήθηκε το 2008 και δεσμεύει τα 112 συμβαλλόμενα μέρη της να αποποιηθούν τα πυρομαχικά διασποράς και χρησιμοποιούνται ευρέως στον πόλεμο μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας.
Πηγή: ΑΠΕ
