Όλος ο πλανήτης αγωνίζεται να βρει μάχιμους στρατιώτες, όμως η Σουηδία κινείται σε αντίθετο μήκος κύματος και προσπαθεί να δημιουργήσει έναν «ελίτ» στρατό, στα πρότυπα της εποχής που ήταν αυτοκρατορία.

Το σκανδιναβικό κράτος των 10,4 εκατομμυρίων κατοίκων ανέκαθεν είχε μικρό πληθυσμό και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες συντήρησης ενός στρατού, παρότι η χώρα φημίζεται για την ουδετερότητά της. Συγκεκριμένα, από τα μισά του 17ου αιώνα μέχρι και τις αρχές του 18ου η Σουηδία ήταν αυτοκρατορία που περιελάμβανε κομμάτια της Σκανδιναβίας, της Πολωνίας, της Βαλτικής και της Ρωσίας, με πιο χαρακτηριστική πόλη την Αγία Πετρούπολη.

Προκειμένου να διατηρήσει τη δύναμή της είχε δημιουργήσει το σώμα «Καρολένοι» (Caroleans) εκ του ονόματος Κάρολος, το οποίο είχαν βασιλιάδες της εποχής. Μεταξύ άλλων αυτό το σώμα φημιζόταν για την αυστηρή εκπαίδευση, τον καλό εξοπλισμό και τα κίνητρα να πολεμάει και να ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές.

Η σουηδική αυτοκρατορία στο απόγειο της

Λόγω ιστορικών αλλαγών αυτή η μορφή εγκαταλείφθηκε με το πέρασμα του χρόνου και κατά τον Ψυχρό Πόλεμο υιοθετήθηκε το στρατιωτικό μοντέλο των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών, με αποτέλεσμα η Σουηδία να διαθέτει 850.000 άνδρες και γυναίκες στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, όμως, αυτό το μοντέλο παραμερίστηκε, γιατί κυρίως ήταν οικονομικά ασύμφορο.

Έκτοτε, εφαρμόζεται το δόγμα του «ελίτ» στρατού και, σύμφωνα με δημοσίευμα της The Wall Street Journal, οι νεοσύλλεκτοι πρέπει να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο και να υποβληθούν σε εκπαίδευση 15 μηνών. Μάλιστα, τα κριτήρια είναι τόσο αυστηρά που μόνο το 20% των φαντάρων γίνονται δεκτοί, ενώ πρέπει να έχουν σωματική και πνευματική ικανότητα, υψηλό IQ και κίνητρα για υπηρεσία.

Αυτό το μοντέλο δέχεται έντονες επικρίσεις, γιατί η Σουηδία μπορεί να κινητοποιήσει περίπου 66.000 άτομα ένστολο προσωπικό, συμπεριλαμβανομένων περίπου 12.000 εφέδρων και πάνω από 20.000 εθνοφυλάκων. Ωστόσο, οι πρώην Σουηδοί στρατιώτες θεωρούνται ανάρπαστοι σε θέσεις δημόσιας διοίκησης και σε εταιρείες τεχνολογίας, με το δημοσίευμα να αναρωτιέται αν πράγματι αξίζει για λίγο την προσοχή της Δύσης.