Η Κρίστιν Φοξ όταν ένιωσε πως έχει γρίπη, πίστεψε πως θα την περνούσε όπως και άλλες φορές. Μερικές μέρες μέχρι να κάνε τον «κύκλο» της και μετά επιστροφή στην κανονικότητα. Ωστόσο, γι’ αυτή τη 42χρονη μητέρα και διευθύντρια σχολείου στο Οχάιο των ΗΠΑ, ο ιός οδήγησε στην απώλεια των χεριών και των ποδιών της.
Ο «Γολγοθάς» της Φοξ άρχισε τον Μάρτιο του 2020, λίγες ημέρες προτού η πανδημία του κορονοϊού βάλει τον πλανήτη σε lockdown.
Μια Παρασκευή, λοιπόν, ένιωσε να πονάει ο λαιμός και δύο ημέρες αργότερα η κατάσταση της υγείας της είχε γίνει χειρότερη. Αν και είχε κάνει το εμβόλιο κατά της γρίπης λίγους μήνες πριν, οι γιατροί διέγνωσαν τον ιό. Της έδωσαν φάρμακα και την έστειλαν σπίτι της.
Η υγεία της δεν βελτιώθηκε. «Ένιωθα πως θα πεθάνω», εξήγησε στο τηλεοπτικό δίκτυο των ΗΠΑ, Fox News. Μια νοσοκόμα φίλη της την επισκέφθηκε κι αφού την εξέτασε την πήγε γρήγορα σε κοντινό νοσοκομείο. «Οι γιατροί έλεγαν πως δεν θα καταφέρω», συμπλήρωσε η Φοξ καθώς αποκάλυψε οι γιατροί είπαν στους δικούς της πως είχε βακτηριακή πνευμονία που δημιουργούσε προβλήματα και σε άλλα ζωτικά όργανα. Αυτό που δεν έγινε αντιληπτό στο ιατρικό προσωπικό, λέει η Φοξ, είναι πως βρισκόταν ήδη σε σηπτικό σοκ.
Μετά από μερικές ημέρες το νοσοκομείο φώναξε ιερέα, πιστεύοντας πως η γυναίκα δεν θα τα κατάφερνε. «Αλλά δόξα τω Θεώ επέζησα», τονίζει. Πέρασαν κι άλλα 24ωρα μέχρι να καταλάβουν οι γιατροί τι της συνέβαινε. Μπήκε σε τεχνητό κώμα και οι δικοί της ενημερώθηκαν πως πιθανώς θα έχανε κάποια δάχτυλα στα χέρια και στα πόδια της. Ωστόσο, η έκταση του προβλήματος ήταν μεγαλύτερη. Χρειάστηκε να ακρωτηριάσουν τα κάτω άκρα. Μετά από αυτή την επέμβαση, άρχισε να γίνεται χειρότερη και η κατάσταση στα χέρια της. Περίμεναν για μερικές ημέρες και μετά αποφάσισαν να τα ακρωτηριάσουν κι αυτά.
Μετά τα χειρουργεία η Φοξ σταδιακά βγήκε από το κώμα. «Ήμουν μπερδεμένη. Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε. Ήμουν διασωληνωμένη ακόμη», είπε. Μερικές εβδομάδες μετά έφυγε από το νοσοκομείο. «Με είχαν τυλίξει σα μούμια γιατί δεν ήθελα να με δουν τα παιδιά μου. Δεν τους είχαμε πει για τα χέρια και τα πόδια», ανέφερε.
Έπρεπε να μάθει να ζει ξανά
Έπειτα άρχισαν οι φυσιοθεραπείες, αλλά τα προβλήματα υγείας δεν σταμάτησαν. Αντιμετώπισε εκ νέου ζήτημα με τον πνεύμονά της. Τον Οκτώβριο του 2020 έλαβε προσθετικά χέρια και πόδια και μπήκε σε μια νέα φάση της ζωής της. Έπρεπε να μάθει να ζει ξανά, περιέγραψε. Πλέον χρησιμοποιεί μονάχα τα προσθετικά πόδια. «Στα χέρια, όχι. Έχω μάθω να ζω χωρίς αυτά. Μέχρι που οδηγώ κιόλας», λέει.
Ένα χρόνο μετά τις επεμβάσεις επέστρεψε και στην εργασία της. Ήθελε να γίνει το παράδειγμα για τα παιδιά της, αλλά και τους μαθητές της. «Ήξερα πως πολλά παιδιά θα ήθελαν να διδαχθούν από την αντίδρασή μου και τη συμπεριφορά στις αναποδιές της ζωής», σημείωσε. «Τους έμαθε επίσης να σέβονται τις διαφορές και να συμπεριφέρονται δίκαια στον καθένα», συμπλήρωσε.
«Ορισμένες φορές παραπονιέμαι, αλλά έπειτα υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως τα παιδιά μου θα μπορούσαν να θρηνούν τον θάνατο μου», είπε παρακάτω. «Τώρα, είναι δέκα και 12 ετών, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εκείνα». «Δεν μπορώ να αλλάξω τι έγινε στο παρελθόν. Μπορώ μονάχα να ενημερώσω τον κόσμο για το μέλλον», κατέληξε.
