Θυμάμαι την πρώτη φορά που χρειάστηκε να επισκεφθώ κάποιον ψυχίατρο, τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα, ένα προφανές άγχος, αλλά και μια ανακούφιση. Μετά από μήνες που δεν ήξερα τι μου συμβαίνει και οι τσακωμοί στο σπίτι ήταν η νέα μας ρουτίνα, επιτέλους θα είχα έναν άνθρωπο να με βοηθήσει να καταλάβω τι με τρώει αλλά και να το παλέψουμε παρέα.
Στο άκουσμα της φράσης «καραμπινάτη νευρική ανορεξία» ένιωσα την δερμάτινη πολυθρόνα να με τραβάει μέσα της και εγώ να βυθίζομαι. Η μητέρα μου δίπλα ήταν το ίδιο τρομοκρατημένη, αλλά με μια ηρεμία να τη διακατέχει, αφού ήξερε ενάντια σε τι παλεύει πλέον.
Μετά από χρόνο δουλειάς με την ψυχίατρο και ενώ είχα βοηθηθεί πολύ, αναζητούσα το κάτι παραπάνω, κάποια επιπλέον άποψη. Έτσι και επισκέφθηκα έναν ακόμα ιατρό. Μερικές συνεδρίες μετά και μου ζήτησε να με δει με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου μαζί, κάτι που δεν μου φάνηκε παράξενο αλλά και ούτε ήξερα ότι θα μου αλλάξει τη ζωή. Μπροστά τους μας ανακοίνωσε: «η Μαρία δεν πάσχει μόνο από ανορεξία, αλλά και από μια ακόμη ψυχιατρική διαταραχή που ονομάζεται Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας, και θα χρειαστεί να ξεκινήσουμε ομαδικές συνεδρίες παράλληλα με τις ατομικές». Διάβασε περισσότερα στο Love Yourself
